Roman Burnatowicz
Roman Apolinary Burnatowicz (ur. 7 kwietnia 1891 w Obertynie, zm. 26 października 1975 w Przemyślu) – pułkownik audytor Wojska Polskiego II RP.
 pułkownik audytor
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Roman Apolinary Burnatowicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
26 października 1975 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1923–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr X |
| Stanowiska |
szef sądu polowego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
adwokat |
| Odznaczenia | |
 
| |
a.jpg)
Życiorys
edytujUrodził się w Obertynie w Galicji. W 1909 był jednym z pierwszych członków przemyskiej drużyny piłki nożnej „San”, późniejszego klubu Polonia[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 maja 1915 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty Nr 89[2].
W 1919 roku uzyskał tytuł magistra praw na Uniwersytecie Lwowskim. Ukończył aplikację sądową po czym wstąpił do Wojska Polskiego. Awansował na majora Korpusu Sądowego ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku. W latach 20. był asystentem prokuratora Wojskowego Sądu Okręgowego Nr X w Przemyślu. Następnie był w tym sądzie kolejno podprokuratorem, sędzią śledczym, sędzią orzekającym i zastępcą szefa sądu do 31 sierpnia 1939 roku.
W czasie wojny obronnej 1939 roku był wojskowym prokuratorem okręgowym w Przemyślu[3]. Ukrył klubowe pamiątki, dzięki czemu przetrwały wojnę[4]. Po zakończeniu walk przedostał się do Rumunii. Następnie wyjechał do Francji. Jako podpułkownik był od 1 marca 1940 roku szefem Sądu Polowego nr 3 przy 2 Dywizji Strzelców Pieszych. 21 maja 1940 roku został przeniesiony do Sądu Polowego nr 1 i w jego składzie wziął udział w kampanii francuskiej.
Zdołał przedostać się do Wielkiej Brytanii. Był szefem 1 Sądu Polowego 1 Dywizji Grenadierów. 2 czerwca 1943 roku został przeniesiony na stanowisko szefa 8 Sądu Polowego 1 Dywizji Pancernej[5]. Awansował na pułkownika. Był prokuratorem, a pod koniec wojny sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Londynie.
W 1946 roku powrócił do Polski. Był działaczem Polonii Przemyśl. Zorganizował i pracował w Zespole Adwokackim nr 1 w Przemyślu. W 1969 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 26 października 1975 roku w Przemyślu i został pochowany na cmentarzu Głównym (kwatera RII-1-4)[6].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych (1921)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[8][9]
Przypisy
edytuj- ↑ 20-lecie Polonji przemyskiej. „Tygodnik Przemyski”. 26, s. 1, 1929-06-29. Przemyśl.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 407, 761.
- ↑ Szurlej 1939 ↓, s. 4.
- ↑ Skarby Polonii Przemyskiej odnalezione, „Sport”, 28 listopada 1946 [dostęp 2020-08-20].
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 113.
- ↑ Cmentarze Przemyśl - Lokalizacja osoby zmarłej [online], www.cmentarzeprzemysl.pl [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1756.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 308.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rozkazy dzienne 1 Samodzielnej Brygady Strzelców i 1 Dywizji Grenadierów, sygn. R.27. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2017-01-14].
- Leszek Kania, Słownik biograficzny oficerów-audytorów służby sprawiedliwości Wojska Polskiego 1914-1945 (Cz. 2), ,,Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2004, nr 3, s. 111.
- Stanisław Szurlej: Pismo l.dz. 42/tjn./39/Sąd. szefa Sądownictwa Wojskowego MSWojsk. do szefa Biura Rejestracyjnego MSWojsk. w sprawie obsady personalnej wszystkich szczebli kierownictwa od początku roku 1935 do września 1939 r. z wyjątkiem sądów polowych, których obsada była dokonywana przez Biuro Personalne MSWojsk.. [w:] B.I. 12j [on-line]. IPMS, 1939-12-13. [dostęp 2018-09-08].