2 Pułk Ułanów (LWP)
2 Pułk Ułanów – oddział kawalerii Wojska Polskiego.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Henryk Powiński |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 1534[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Sformowany między marcem a czerwcem 1944 roku w Trościańcu[2] w ZSRR
Większość żołnierzy pochodziła z terenów ZSRR. Barwy identyczne jak w 2 Pułku Ułanów Grochowskich.
Uzbrojenie całkowicie radzieckie. Konie początkowo rasy mongolskiej, po wkroczeniu na tereny za Bugiem – polskie. Stan osobowy: ok. 1150 ludzi.
Działania jednostki
edytujPo marszu na trasie Kijów-Żytomierz-Orżew 28 lipca pułk sforsował Bug, wkroczył do Chełma, następnie Lublina, gdzie pomagał organizować władze.
15 sierpnia 1944 przedefilował ulicami Lublina. W dniach 2-13 września walczył na przyczółku warecko-magnuszewskim, następnie o przyczółki warszawskie. Od października do grudnia 1944 na froncie w okolicy Karczewa.
W czasie ofensywy styczniowej pułk sforsował Wisłę od strony Służewca i wkroczył do Warszawy. Następnie pomaszerował na Bydgoszcz i Pomorze.
1 marca 1945 roku 2. i 3. pułki 1 Brygady Kawalerii szarżowały pod Borujskiem.
W pościgu pułk osiągnął linię brzegową w Mrzeżynie, gdzie 18 marca dokonał zaślubin Polski z morzem.
W końcu kwietnia 1 Brygada Kawalerii przekroczyła Odrę i wzięła udział w operacji berlińskiej. W początkach maja pułk działał nad Hawelą, wreszcie doszedł do Łaby, po czym skierowano go do kraju.
W związku z utworzeniem 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii przeformowano go według etatów pokojowych.
Pułk rozformowano w marcu 1947.
Dowódcy pułku
edytuj- major Henryk Powiński (12 – 16 maja 1944 r.)
- podpułkownik Konstanty Gryżewski (16 maja 1944 r. – 2 kwietnia 1945 r.)
- major Konstanty Czernow (3 kwietnia – 26 czerwca 1945 r.)
- major Jan Nowikow (26 czerwca – 29 września 1945 r.)
- pułkownik Ludomir Wysocki (29 września – 31 grudnia 1945 r.)
- podpułkownik Dymitr Gryn (31 grudnia 1945 r. 6 czerwca 1946 r.)
- major Stanisław Hałas (6 czerwca 1946 r. – 6 marca 1947 r.)
- major Edward Mazurek (6 marca 1947 r. do rozformowania)
Sztandar pułku
edytujSztandar został ufundowany przez społeczeństwo ziemi koszalińskiej i 20 października 1946 roku wręczony w Gryficach. Po rozformowaniu jednostki przekazany do Muzeum WP w Warszawie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
- ↑ Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. s. 246.
- ↑ a b Komornicki 1987 ↓, s. 35.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. Warszawa: Przedsiębiorstwo zagraniczne TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.