3 Pułk Ułanów (LWP)
3 Pułk Ułanów (3 p.uł.) – oddział kawalerii Wojska Polskiego.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Henryk Powiński |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 2761[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i działania
edytujPułk sformowany został w okresie marzec-czerwiec 1944 w Trościańcu[2] w ZSRR na mocy rozkazu nr 0038 z 8 maja 1944. Barwy pokrywały się z 3 pułkiem ułanów śląskich. Uzbrojenie radzieckie.
Po przekroczeniu Bugu pułk wkroczył do Lublina, wykonując zadania związane z ochroną PKWN. Uczestniczył też, podobnie jak 2 pułk ułanów, w likwidacji struktur polskiego państwa podziemnego i Armii Krajowej. Pułk walczył następnie na przyczółku warecko-magnuszewskim, przełamywał Wał Pomorski, wziął udział w szarży pod Borujskiem, a potem w operacji berlińskiej. 7 maja 1945 roku dotarł do Łaby. 9 maja dotarł do Wandlitz[3]. 15 maja przeszedł na stan pokojowy. Rozformowanie pułku nastąpiło w marcu 1947 roku.
Dowódcy pułku
edytujPułkiem dowodziło siedmiu oficerów:[5]
- mjr Henryk Powiński (12 V – 4 IX 1944)
- ppłk Edward Pisula (2 IX – 6 X 1944)
- mjr Mikołaj Łukasz (6 X – 13 XI 1944)
- mjr Dymitr Gryn (p.o. 26 VI – 3 X 1944)
- mjr Edward Witkowski[a] (20 X 1945 – 16 II 1946)
- ppłk / płk Bogumił Szumski (16 II – 14 IX 1946)
- ppłk Leon Lisowski (14 IX 1946– 1947)
Sztandar pułku
edytujUfundowany przez społeczeństwo ziemi szczecińskiej i 20 października 1946 wręczony w Gryficach. Po rozformowaniu jednostki został przekazany do Muzeum WP w Warszawie[4].
Uwagi
edytuj- ↑ W I wojnie światowej służył w 2 pułku Legionów Polskich, a w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 201 ochotniczym pułku szwoleżerów. W 3 pułku szwoleżerów był adiutantem pułku, dowódcą szwadronu, dowódcą szkoły podoficerskiej i pierwszym zastępcą dowódcy pułku. Pułkiem dowodził od 20 września do 6 października 1939. Po kapitulacji w niewoli niemieckiej. Po wojnie wrócił do kraju. W październiku 1945 mianowany dowódcą 3 pułku ułanów. W 1946 roku został przeniesiony w stan spoczynku i w tym samym roku umarł w Krakowie. Odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari. → Mijakowski i Rozdżestwieński 2012 ↓, s. 75
Przypisy
edytuj- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. s. 248.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 40.
- ↑ a b Komornicki 1987 ↓, s. 38.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 37-38.
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Wielka księga kawalerii polskiej 1918–1939. Tom 1. Edipresse Polska SA, 2012. ISBN 978-83-7769-220-2.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 3: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. Warszawa: Przedsiębiorstwo zagraniczne TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.