Wołodysław Fedorowycz
Wołodysław Wałentyn Iwanowycz Fedorowycz herbu Oginiec[1] ukr. Володислав Валентин Іванович Федоро́вич, pol. Władysław Walenty Fedorowicz (ur. 26 maja 1845 w Bilitówce, zm. 22 grudnia 1917 w Kijowie) – ukraiński działacz społeczny i polityk w Galicji, właściciel ziemski majątku Okno, mecenas.
Data i miejsce urodzenia |
26 maja 1845 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 grudnia 1917 |
Zawód, zajęcie |
właściciel ziemski |
Życiorys
edytujBył synem ziemianina i polskiego działacza niepodległościowego, Jana Fedorowicza i Karoliny z Nahlików[2]. Ukończył naukę w C.K. I Gimnazjum w Tarnopolu. Pod wpływem dyrektora gimnazjum o. Wasyla Ilnyćkiego zainteresował się filozofią, historią i sztuką. Po ukończeniu gimnazjum wyjechał za granicę. Dwa lata studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim i dwa na Sorbonie, a później podróżował po prawie całej Europie. Odziedziczywszy majątek po ojcu, potroił jego dochody і urządził wzorcowe gospodarstwo rolne.
W 1873 został przewodniczącym Towarzystwa „Proswita” we Lwowie і jego członkiem honorowym (ofiarował Towarzystwu 12 000 guldenów na wydawanie ukraińskich podręczników szkolnych, finansował badania archeologiczne w Haliczu i wystawę archeologiczna we Lwowie.
W latach 1879–1882 był posłem do austriackiego parlamentu, później dożywotnio w Izbie Panów.
W swoim majątku Okno stworzył muzeum archeologiczne i sztuki ludowej, jak również zorganizował zakład produkujący kilimy, a przy nim szkołę zawodową. W lipcu 1917 jego majątek został spalony przez wycofujących się żołnierzy rosyjskich. W pożarze przepadło bogate archiwum i biblioteka, zbiór ukraińskich kilimów i galeria obrazów.
Przypisy
edytuj- ↑ Останній галицький боярин
- ↑ Herbarz Polski, część 1 Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, ułożył i wydał Adam Boniecki, t. 5, Warszawa 1902, s. 269.
Bibliografia
edytuj- Stefan Kieniewicz: Fedorowicz Władysław Walenty (1845—1918). W: Polski Słownik Biograficzny. T. VI/5, zeszyt 30. Kraków : Nakładem Polskiej Akademii Umiejętności 1948, s. 390—391.
- Енциклопедія українознавства. T. 9. Lwów, 2000, s. 3489-3490. ISBN 5-7707-4048-5. (ukr.)