Wilk meksykański
podgatunek ssaka drapieżnego
Wilk meksykański[2] (Canis lupus baileyi) – podgatunek wilka szarego, drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Występuje w Ameryce Środkowej, krytycznie zagrożony, w 1990 reintrodukowany na południe Ameryki Północnej i do Meksyku, gdzie wyginął na wolności. Najmniejszy z amerykańskich wilków, waży ok. 30–55 kg. Barwa sierści zmienna, od czerwonawej po szarą, z czarną kryzą wzdłuż grzbietu i z dłuższymi włosami na karku. Dieta urozmaicona, od królików, poprzez gryzonie, muflony, aż do jeleniowatych.
| Canis lupus baileyi[1] | |
| (Nelson & Goldman, 1929) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | |
| Podgatunek |
wilk meksykański |
| Zasięg występowania | |
| |
Wytworzył dwie wymarłe już formy populacyjne:
- wilk teksaski (C. l. b. monstrabilis ) – wymarła forma wilka meksykańskiego, zamieszkiwał Teksas i północne części Meksyku.
- wilk z gór Mongollon (C. l. b. mogollonensis) – wymarła forma geograficzna wilka meksykańskiego. Zwierzę zamieszkiwało centralną Arizonę i Nowy Meksyk. Ciemna, brązowawa sierść z białym miejscami.
Przypisy
edytuj- ↑ Canis lupus baileyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 148. ISBN 978-83-88147-15-9.