Wikipedia

Warta Zawiercie (piłka nożna)

klub piłkarski
Ten artykuł dotyczy klubu piłkarskiego. Zobacz też: Warta Zawiercie – wielosekcyjny klub sportowy; Warta Zawiercie – klub siatkarski.

Warta Zawiercie – klub piłkarski z Zawiercia założony w 1921 roku, od 2023 roku występujący w klasie okręgowej.

Warta Zawiercie
Pełna nazwa

Klub Piłkarski Warta Zawiercie

Przydomek

Biało-Zieloni[1], Warciarze[2]

Barwy

       
biało-zielone

Data założenia

1921

Liga

Klasa okręgowa, gr. śląska IV

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Adres

ul. Moniuszki 10
42-400 Zawiercie

Stadion

Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego

Prezes

Tomasz Nowak

Trener

Bartosz Zachara

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Klub został założony z inicjatywy Seweryna Gębarskiego i Władysława Millera po tym, jak w Zawierciu Anglicy rozpropagowali piłkę nożną. Rozgrywki ligowe zespół rozpoczął w 1922 roku w klasie C, w 1927 roku awansował do klasy B, a dwa lata później do klasy A. W latach 1930 oraz 1932 Warta Zawiercie zdobywała mistrzostwo okręgu kieleckiego klasy A, uzyskując prawo do gry w barażach o Ligę. W obu sezonach klub odpadał w pierwszej rundzie baraży, zajmując ostatnie miejsce w tabeli. W trakcie II wojny światowej zespół zawiesił działalność, a po wojnie został reaktywowany z inicjatywy przedwojennego zawodnika klubu, Mariana Merty. W 1949 roku piłkarze awansowali do klasy A, a w latach 1957–1966 występowali w III lidze. W latach 1962–1964 Warta występowała na szczeblu centralnym Pucharu Polski, a w 1963 roku odpadła w 1/16 finału z Gwardią Warszawa. Rok później klub przegrał baraże o awans do II ligi. W 1970 roku Warta Zawiercie zainaugurowała halowy turniej juniorski „o Puchar Orlich Gniazd”, który odbywał się do 2001 roku.

W latach 70. i 80. Warta Zawiercie grała na czwartym i piątym poziomie rozgrywek. W 1980 roku klub połączył się z Włókniarzem Zawiercie, tworząc MRKS Warta Zawiercie. W 1999 roku trenowany przez Zbigniewa Sołtysika zespół awansował do III ligi, w której występował do 2001 roku. Wówczas Warta spadła z ligi, a w sierpniu z powodów finansowych została rozwiązana.

Klub został reaktywowany w 2004 roku jako KS Warta Zawiercie, a w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 uczestniczył w rozgrywkach klasy B, po czym został wycofany. W 2009 roku przy założonej rok wcześniej JSP Warta Zawiercie utworzono drużynę seniorów, która w 2011 roku usamodzielniła się i rozpoczęła funkcjonowanie jako KP Warta Zawiercie. W 2016 roku ten zespół awansował do IV ligi. W 2023 roku Warta Zawiercie spadła do klasy okręgowej.

W 2019 roku przy klubie powstała sekcja piłki nożnej kobiet, która do 2022 roku rozgrywała mecze w IV lidze.

Historia

edytuj

Dwudziestolecie międzywojenne

edytuj
 
Resursa na osiedlu TAZ

W 1919 roku w Zawierciu osiedlili się angielscy przedstawiciele Czerwonego Krzyża, którzy w wolnym czasie grali w piłkę nożną na zaimprowizowanym boisku na osiedlu TAZ przy tzw. Resursie. Mieszkańcy miasta zainteresowali się nowo poznaną dyscypliną sportową, a Anglicy zapoznali ich z przepisami gry[3]. Jesienią 1920 roku Seweryn Gębarski i Władysław Miller (były piłkarz Korony Łódź) powzięli pomysł założenia klubu piłkarskiego. Idea zyskała szerokie poparcie między innymi osób przybyłych z Łodzi – Franciszka Mygi, Macieja Plebana, Władysława Straszaka i Bisena. Spotkania w sprawie założenia klubu odbywały się w mieszkaniach Gębarskiego i Millera i miały na celu ustalenie szczegółów powstania klubu. Po dopełnieniu formalności w 1921 roku utworzono pierwszy piłkarski klub w Zawierciu pod nazwą Klub Sportowy Warta Zawiercie[4]. Nazwa pochodziła od rzeki przepływającej przez miasto. Pierwszym prezesem klubu został Gębarski, a jego zastępcą Miller[5].

Drużyna pierwszy mecz rozegrała prawdopodobnie jesienią 1920 roku, remisując 2:2 z Przemszą Poręba; spotkanie odbyło się na piaszczystym boisku. W tym meczu zagrali Bisen, Cencel, Miedziński, Bronisław i Franciszek Szwaradzcy, Stanisław Heflik, Berhardt i Janczary, a wkrótce później do zespołu dołączyli czołowi piłkarze Przemszy – Jan Putowski, Herbert Pilarz i Eugeniusz Baliński[4]. Z uwagi na brak jakichkolwiek dochodów klubowych, potrzebny sprzęt został zakupiony przez miejscowych rzemieślników[6]. Piłkarze pierwszej drużyny występowali w kostiumach biało-czerwonych, a rezerwy – w niebiesko-czerwonych. Początkowo do zadań zawodników poza grą należało również przygotowanie boiska, sprzętu i organizacja meczów[5]. Pierwotnie mecze oraz treningi odbywały się na terenie parku miejskiego[4].

W 1921 roku Warta Zawiercie została zgłoszona do oficjalnych rozgrywek piłkarskich, a także rozegrała dwa oficjalne mecze towarzyskie: 4 września z KS Sosnowiec (0:2) i Victorią Sosnowiec (0:6). 1 marca 1922 roku przedstawiciel Warty Zawiercie – Kładkowski – uczestniczył w zebraniu organizacyjnym klubów Zagłębia Dąbrowskiego, kiedy to utworzono Związek Piłki Nożnej Zagłębia Dąbrowskiego. 30 marca podzielono drużyny na trzy grupy, rywalizujące w klasie C – najniższej klasie rozgrywkowej. Warta Zawiercie znalazła się w grupie z KS Sosnowiec, Victorią Sosnowiec, Virginią Sosnowiec i Wartą Częstochowa. Pierwszy mecz ligowy Warta Zawiercie rozegrała 16 kwietnia 1922 roku, ulegając Victorii Sosnowiec 0:12. Mistrzem grupy został KS Sosnowiec[7].

Od 1923 roku zawierciański klub uczestniczył w rozgrywkach Krakowskiego ZOPN w klasie C (podokręg Sosnowiec)[5]. W 1924 roku odniesiono zwycięstwa nad Przemszą Będzin 9:0 oraz Świtem Sosnowiec 3:2, a także zremisowano z Częstochową[8]. W 1925 roku w klubie utworzono w klubie funkcję kierownika sekcji piłki nożnej[5]. W tym samym roku prezesem został Jakub Dyja[8]. W 1927 roku Warta Zawiercie awansowała do klasy B, przy czym okoliczności tego awansu nie są znane. W 1928 roku Warta wraz z innymi klubami zagłębiowskimi i częstochowskimi dołączyła do nowo utworzonego Kieleckiego ZOPN[5]. W tym okresie klub pozyskiwał piłkarzy z lokalnych, tzw. dzikich drużyn sportowych, takich jak „Argentyna” (Jan Pakuła, Edward Kochański. Gałuszka, Sobala), „Gwiazda” (Leopold Sobiechart), „Jedność” (Bronisław Matysik, Zdzisław Miernik), „Polonia” (Marian i Stanisław Mertowie, Zbigniew Grabowski, Maksymilian Szneler, Alojzy Myga, Jan Gwóźdź, Domagała) czy „Burza”[8]. Zespół ten, oparty na zawodnikach „dzikich” drużyn, jak również na Kochańskim i Krężlu, stał się z czasem czołową drużyną piłkarską Zagłębia Dąbrowskiego, a także województwa kieleckiego[9][10][11]. Pierwsze spotkanie w klasie B zawierciański klub rozegrał 29 kwietnia 1928 roku, wygrywając 6:2 z rezerwami Warty Częstochowa[9]. Awans uzyskały wówczas częstochowskie kluby: Skra oraz Victoria. Na początku sezonu 1929 Warta przegrała z Unią Sosnowiec 1:6, jednak później m.in. wygrała 4:0 z Wartą Częstochowa[12]. Ostatecznie klub z drugiego miejsca awansował do klasy A[13].

W roku 1930 klub z Zawiercia uczestniczył w klasie A podokręgu częstochowskiego. Warta wygrała m.in. z Victorią Częstochowa 6:3 u siebie i 7:3 na wyjeździe, uzyskała 14 punktów w 10 meczach i zdobyła 48 bramek, tracąc 25. Te wyniki pozwoliły na zajęcie pierwszego miejsca w grupie, uprawniającego do gry w grupie finałowej o mistrzostwo Kieleckiego ZOPN. W grupie tej, poza Wartą, znalazły się RKS Radom i Victoria Sosnowiec. Z RKS Warta zremisowała 2:2 u siebie i wygrała 5:0 na wyjeździe, zaś z Victorią przegrała 1:5 na wyjeździe i wygrała 5:3 u siebie. Uzyskane 5 punktów dało Warcie Zawiercie pierwsze miejsce w grupie, co uprawniało ją do gry w pierwszej rundzie baraży o Ligę. W rundzie tej utworzono cztery grupy, a zawiercianie rywalizowali w grupie drugiej z AKS Królewska Huta i Wawelem Kraków[14].

Pierwszy mecz tej grupy Warta rozegrała 21 września z Wawelem, remisując w Zawierciu 2:2 i tracąc gola w przedostatniej minucie spotkania; zdaniem prasy wynik meczu był niespodzianką. Rewanż odbył się tydzień później na boisku Wisły Kraków. Wawel wygrał mecz 4:0 po golach Smolenia, Prosińskiego i dwóch Ruty. Ówczesna prasa podkreśliła, iż zawierciańscy piłkarze wykazali wiele braków i nie odegrają znaczącej roli w barażach[15].

29 września 1930 Wawel Kraków
Smoleń   20' (k)
Ruta   25', 50'
Prosiński   89'
 4:0
2:0
 Warta Zawiercie stadion Wisły, Kraków

Sędzia: K. Wieczysty

W pierwszym spotkaniu z AKS (19 października) Warta przegrała 2:7, a bramki dla Warty zdobyli Leopold Sobiechart i Jan Gwóźdź. Piłkarze z Zawiercia byli jednak przez prasę chwaleni za pierwszą połowę, w której mieli przewagę. „Przegląd Sportowy” zaznaczył wszakże, iż w drugiej połowie unaoczniły się braki kondycyjne w zawierciańskiej drużynie, dzięki czemu AKS wygrał w okazały sposób. Rewanż, który odbył się w Zawierciu 1 listopada, gospodarze wygrali 6:3, przy czym w AKS występowali głównie zawodnicy rezerwowi[2]. W tabeli klub zajął ostatnie, trzecie miejsce, i nie awansował do drugiej fazy baraży[13].

Baraże o awans do Ligi 1931 – I faza, grupa 2
LP Drużyna M W R P G+ G– +/− Pkt
1 AKS Królewska Huta 4 3 0 1 20 10 +10 6
2 Wawel Kraków 4 1 1 2 8 12 −4 3
3 Warta Zawiercie 4 1 1 2 10 16 −6 3

W tym okresie wskutek wielkiego kryzysu klub znalazł się w trudnej sytuacji finansowej. Jego finansowanie odbywało się w przeważającej mierze poprzez składki członkowskie, sprzedaż biletów oraz drobne wpłaty od rzemieślników[16].

W 1931 roku Warta Zawiercie grała w lidze dąbrowskiej z Zagłębiem Dąbrowa Górnicza oraz klubami z Będzina: Hakoachem, Zagłębianką i Sarmacją. Zawiercianie wygrali ligę, zwyciężając w siedmiu spotkaniach i uzyskując trzy punkty przewagi nad drugim Hakoachem, który Warta ograła dwukrotnie (1:0, 5:2)[13]. 12 sierpnia klub w Będzinie rozegrał mecz finałowy podokręgu zagłębiowskiego, przegrany z Unią Sosnowiec 1:3; jedyną bramkę dla Warty strzelił Jan Gwóźdż. Porażka wykluczała Wartę z uczestnictwa w dalszych grach o awans do Ligi. 24 września zawierciański klub rozegrał mecz towarzyski z ówczesnym mistrzem Polski, Garbarnią Kraków. Warta wygrała ten sparing 2:0[17].

W 1932 roku klub w klasie A mierzył się z klubami częstochowskimi (Skrą, Victorią, Brygadą, Turystami i Wartą), a także z Myszkowem. Warta wygrała swoją grupę z 21 punktami i bilansem bramek 45–11, na dwanaście spotkań wygrywając dziesięć, m.in. z Myszkowem 7:0, Wartą Częstochowa 7:1 i Skrą 8:0. W kolejnej fazie zawiercianie grali ze zwycięzcami grup podokręgów zagłębiowskiego (Zagłębie Dąbrowa Górnicza), radomskiego (RKS Radom) i kieleckiego (4 ppLeg Kielce). Warta Zawiercie wygrała wszystkie spotkania i awansowała do ogólnopolskiego barażu o wejście do Ligi, grając w nim z Podgórzem Kraków i 1. FC Katowice[13].

28 sierpnia rozegrano pierwszy mecz grupy, który Warta przegrała w Krakowie z Podgórzem mimo faktu, iż gospodarze nie mieli wyraźnej przewagi; tygodnik „Raz, Dwa, Trzy” pochwalił po tym meczu postawę bramkarza Warty, Bronisława Matusika. 4 września odbył się mecz Warty Zawiercie z 1. FC Katowice. Do przerwy zawierciańscy piłkarze prowadzili 2:0 po bramkach Ślimaka, jednakże w drugiej stracili sześć goli (cztery bramki zdobył Görlitz, a dwie Pośpiech) i przegrali ostatecznie 2:6. W rewanżu z Podgórzem, rozegranym 18 września w Zawierciu, padł remis 2:2[18]. 25 września w Katowicach 1. FC wygrał z Wartą 5:2. Dla gospodarzy dwa gole zdobył Ernest Wilimowski, a po jednej Jan Knapczyk, Jerzy Pośpiech i Franciszek Herisch; dla Warty dwukrotnie strzelił Leopold Sobiechart. Warta zajęła zatem ostatnie miejsce w grupie z jednym punktem[13].

Baraże o awans do Ligi 1933 – I faza, grupa 2
LP Drużyna M W R P G+ G– +/− Pkt
1 Podgórze Kraków 4 3 1 0 9 4 +5 7
2 1. FC Katowice 4 2 0 2 13 9 +4 4
3 Warta Zawiercie 4 0 1 3 6 15 −9 1

W 1932 roku w klubie utworzono nowe sekcje sportowe: hokeja na lodzie, koszykówki i tenisa stołowego, przy czym czołowymi ich zawodnikami byli piłkarze, a drużyna hokeja niemal w całości składała się z piłkarzy klubu[19].

Przed rozpoczęciem sezonu 1933 do Unii Sosnowiec odeszli dwaj czołowi piłkarze klubu: Leopold Sobiechart i Jan Gwóźdź (Sobiechart w 1936 roku rozegrał osiem meczów w Lidze w barwach Dębu Katowice[20]), ponadto kilku zawodników postanowiło zakończyć karierę. Te wydarzenia nie pozostały bez wpływu na postawę sportową Warty Zawiercie[19]. W grupie z Victorią Częstochowa, Częstochówką, Brygadą Częstochowa, Turystami Częstochowa i Myszkowem Warta zajęła piąte miejsce, ulegając m.in. Victorii 1:8 oraz Brygadzie 2:6, a cztery ostatnie spotkania oddano walkowerem. W 1934 roku zawierciański klub spisał się jeszcze słabiej, zajmując ostatnie, siódme miejsce w grupie z Brygadą, Częstochówką, Victorią, Skrą, Turystami i Legią Wieluń. Warta wygrała zaledwie jeden mecz (6:2 z Legią), uległa natomiast Turystom 2:7, a Victorii 0:10[13].

W 1935 roku Warta Zawiercie zajęła drugie miejsce w grupie z punktem straty do Brygady Częstochowa. Zawierciańscy piłkarze z liderem przegrali na wyjeździe 1:4, wygrywając jednak u siebie 5:1. Rok później Warta była czwarta w grupie, m.in. przegrywając 3:11 z Turystami oraz 0:5 z Brygadą. Odniesiono również wysokie zwycięstwa – 7:2 z Victorią oraz 7:0 z Myszkowem[13]. W 1936 roku zarząd klubu zwrócił się do Urzędu Wojewódzkiego w Kielcach o zatwierdzenie statutu i zgodę na prowadzenie przez klub działalności sportowej[21]. Od tegoż roku Warta rozgrywała mecze na nowym boisku, przy ulicy Senatorskiej. Ponadto w ramach obchodów piętnastolecia istnienia klubu rozegrano mecz towarzyski z ówczesnym mistrzem Polski, Ruchem Hajduki Wielkie, wygrany przez Wartę 2:1[22].

W sezonie 1936/1937 Warta wygrała rozgrywki klasy A, wygrywając między innymi 15:0 z Myszkowem. Ogółem zawierciański klub zdobył osiemnaście punktów, tyle samo co Częstochówka, stąd też o mistrzostwie podokręgu decydował baraż, wygrany przez Wartę 5:3 (dwie bramki zdobyli Miąsko oraz Henryk Wierzbicki, a jedną Pasierbiński). Z niejasnych przyczyn w pierwszej fazie baraży o Ligę w miejsce Warty zagrała Brygada mimo faktu, iż w ogóle nie uczestniczyła w rundzie jesiennej[13]. 31 marca 1937 roku klub został wpisany do rejestru stowarzyszeń Kieleckiego Urzędu Wojewódzkiego[23].

18 lipca roku został utworzony Zagłębiowski OZPN, do którego po likwidacji w tym czasie Kieleckiego ZOPN weszły podokręgi zagłębiowski i częstochowski. Wskutek tego Warta Zawiercie uczestniczyła w lidze okręgowej, której zwycięzca miał zagwarantowany udział w barażach o Ligę bez konieczności wyłaniania mistrza podokręgu. Zawierciański klub był jedynym z dawnego podokręgu częstochowskiego, który liczył się w walce o czołowe lokaty. Ostatecznie Warta zajęła trzecie miejsce, za Zagłębiem Dąbrowa Górnicza i CKS Czeladź[24]. Do sezonu 1938/1939 klub przystąpił osłabiony mobilizacją niektórych piłkarzy. W efekcie Warta zajęła ósme miejsce w lidze, tracąc najwięcej goli spośród wszystkich drużyn (68), a także odnosząc kilka wysokich porażek: z Zagłębiem Dąbrowa Górnicza (2:10), Unią Sosnowiec (0:9), CKS Czeladź (0:6) oraz Brygadą Częstochowa (0:20)[13][25]. Rozegrane 11 czerwca spotkanie z Brygadą było ostatnim meczem Warty przed II wojną światową, a także najwyższą przegraną w historii klubu[13].

W sezonie 1939/1940 w zagłębiowskiej lidze okręgowej został rozegrany jedynie mecz Zagłębia Dąbrowa Górnicza z Zagłębianką Będzin (4:1). Pozostałe spotkania zostały przełożone wskutek powszechnej mobilizacji, a po wybuchu wojny odwołane[25].

Po II wojnie światowej

edytuj

W trakcie II wojny światowej klub został zlikwidowany. Wiadomo wprawdzie, iż w 1944 roku Unia Sosnowiec rozgrywała mecze towarzyskie z drużynami z Zawiercia i okolic, ale brak danych na temat tego, czy uczestniczyli w nich piłkarze Warty Zawiercie. Znane są natomiast losy kilku przedwojennych piłkarzy Warty. Kazimierz Patyna zginął podczas kampanii wrześniowej, Feliks Pasierbiński poległ w bitwie o Dunkierkę, Stanisław Drzewiecki zmarł podczas bitwy o Monte Cassino, a Romuald Liberski został zamordowany w KL Mauthausen-Gusen[26]. Do pozostałych poległych członków Warty należą M. Borówka (zmarł podczas pobytu na Pawiaku), Szczerba, Spyra oraz Żurek (zamordowani w KL Auschwitz)[27].

W 1945 roku przedwojenny gracz Warty, Marian Merta, wyszedł z inicjatywą reaktywacji klubu. Pomysł został poparty przez przedwojennych działaczy klubu, mianowicie Aleksandra Szczygła, Stefana Januszewskiego, Mariana Molendę, Walentego Musieńkę i Piotra Górnickiego. Starania tych osób zakończyły się pomyślnie, a pierwszym prezesem powojennej Warty został Szczygieł[27], który wkrótce po wskrzeszeniu klubu poprosił mieszkańców Zawiercia o dostarczenie sprzętu sportowego[11]. Do Warty dołączyło kilkoro piłkarzy grających w niej przed wojną (Tadeusz Kubik, Henryk Kolano, Edward Jaworski, Henryk Wierzbicki, Jan Gwóźdź, Aleksander Chłosta, Zdzisław Sobiechart)[28].

28 lipca 1945 roku utworzony został autonomiczny piłkarski okręg Zagłębia Dąbrowskiego, który bezpośrednio podlegał Polskiemu Związkowi Piłki Nożnej. Oznaczało to powołanie osobnej zagłębiowskiej klasy A, której zwycięzca uzyskiwał prawo gry o mistrzostwo Polski[29]. W sezonie 1945 Warta uczestniczyła w eliminacjach do klasy A, rywalizując w sześciozespołowej grupie. Zawierciańscy piłkarze nie uzyskali awansu, ulegając Przyszłości Żychcice i TS Dąbrowa Górnicza[13]. Problematyczne okazały się braki kondycyjne, techniczne i kadrowe[11].

W sezonie 1945/1946 Warta Zawiercie nie przystąpiła, jak planowano, do rozgrywek klasy B. Działacze takie postępowanie argumentowali tym, iż klub powinien otrzymać miejsce w klasie A za zasługi. W rundzie jesiennej klub nie był zatem klasyfikowany, a w rundzie wiosennej wszystkie mecze oddał walkowerem[30]. Od nowego sezonu klub uczestniczył już w klasie B. W sezonie 1946/1947 awansował Zew Niemce, a rok później – TUR Olkusz[13]. W 1947 roku prezesem klubu mianowany został Eugeniusz Molenda[31]. W 1949 roku Warta zajęła pierwsze miejsce i awansowała do klasy A, uzyskując bilans bramek 71–27 oraz dysponując dwoma punktami przewagi nad wiceliderem[13]. Czołowymi piłkarzami klubu byli wówczas Zdzisław Kaliński, Copik, Zygmunt Kozieł, Jagielak i Remigiusz Sałecki[30]. Sezon 1949/1950 zespół zakończył na dziewiątym, przedostatnim miejscu w klasie A, wyprzedzając jedynie Jedność Myszków[13].

W 1951 roku wskutek reorganizacji władz sportowych i utworzenia Powiatowych Komitetów Kultury Fizycznej, dokonano zmiany nazwy klubu na Zakładowy Klub Sportowy „Stal”[32]. Ponadto od 1951 roku zespoły sosnowieckiej klasy A przydzielono do katowickiej klasy wojewódzkiej, wskutek czego rywalami Stali Zawiercie w grupie byli: Włókniarz Częstochowa, Stal Poręba, Zagroda Lubliniec, Budowlani Częstochowa, Stal Częstochowa i Kolejarz Częstochowa. Stal Zawiercie przegrała jeden mecz (2:3 z Włókniarzem) i awansowała do wojewódzkich ćwierćfinałów baraży o awans. W dwumeczu ćwierćfinałowym lepsi okazali się piłkarze Górnika Radzionków, którzy po porażce w Zawierciu 1:3 wygrali u siebie 5:0, eliminując Stal z dalszych gier[13]. W kadrze Stali znajdowali się wówczas Wnuk, Tadeusz Kubik, Henryk Głąb, Władysław Kaliński, Opiłka, Świniarski, Lech, Żymła, Miąsko, Jagielak, Gorczyk, Staśko, Henryk Wierzbicki, Słomka, Wójcik i Jan Milejski[33].

W 1952 roku Stal Zawiercie przekonująco wygrała grupę ligową z ośmioma punktami przewagi nad drugim GWKS Częstochowa oraz bilansem bramek 76–11. Zespół m.in. wysoko wygrał z Unią Myszków (7:0 i 9:0), Stalą Blachownia (14:0) czy Elektrodynem Częstochowa (6:0). W barażu o mistrzostwo klasy wojewódzkiej zawiercianie grali z Górnikiem Brzozowice-Kamień. W pierwszym meczu padł remis 2:2, zaś w rewanżu przy stanie 1:0 dla Górnika mecz został przerwany z powodu wtargnięcia na boisko zawierciańskich kibiców. Tym samym do dalszej fazy awansował Górnik. W 1953 roku po reorganizacji ligi Stal została przydzielona do klasy A, w której zajęła trzecie miejsce, za WKS Stalinogród i Górnikiem Janów. Odniesiono wówczas zwycięstwa m.in. nad Cedlerem Sosnowiec 9:0 oraz Unią Myszków 5:0[13]. W 1954 roku, mimo wysokich oczekiwań zarządu[33] klub zajął dopiero ósme miejsce w lidze, zdobywając 28 punktów i przegrywając m.in. z Motorem Siemianowice Śląskie 2:6, Górnikiem Będzin 2:5 czy Cedlerem Sosnowiec 1:5[13].

W 1955 roku nastąpił powrót do dawnej nazwy klubu[34]. Grającym trenerem został wówczas Ginter Powała, który wcześniej był zawodnikiem Budowlanych Chorzów[35]. W tamtym czasie zespół m.in. wygrał z Górnikiem Stalinogród 7:0, Górnikiem Piaski 6:1 czy Stalą Poręba 7:2[13]. W jedenastej kolejce klub grał z Włókniarzem Częstochowa, wygrywając 6:3 po pięciu bramkach Powały zdobytych w drugiej połowie[36]. Warta przegrała jednak osiem spotkań, przez co zajęła szóste miejsce w lidze. Rok później uzyskano drugie miejsce w lidze z identyczną liczbą punktów co pierwszy LKS Lubliniec. W związku z utworzeniem większej liczby grup III ligi, w 1956 roku promowano do niej więcej zespołów; w gronie tych klubów znalazła się zatem także Warta Zawiercie[13]. Zmiana ta wynikła z zastąpienia komitetów kultury fizycznej związkami sportowymi, a co za tym idzie, utworzeniem Zagłębiowskiego Związku Sportowego[34].

Przed rozpoczęciem pierwszego w historii klubu trzecioligowego sezonu do Warty przeszedł w charakterze grającego trenera Franciszek Tim, reprezentant Polski[37]. Pierwszy mecz w III lidze zawierciańscy piłkarze rozegrali ze Skrą Częstochowa; to spotkanie zakończyło się zwycięstwem Warty 1:0, a bramkę zdobył Ginter Powała[13]. Poza Powałą podstawowymi piłkarzami Warty Zawiercie byli w sezonie 1957 Fishel, Leszek Głąb, Jan Milejski, Nilos, Galiński, Jagielak, Alfred Sulik, Zygmunt Kozieł, Drabik, Kaliński i Maciej Wierzbiński[34]. Zawiercianie wygrali osiem spotkań, m.in. z CKS Czeladź 5:0 i Stalą Poręba 7:2, a także 4:1 ze zwycięzcą grupy, Victorią Częstochowa. Ostatecznie Warta została sklasyfikowana na piątym miejscu, za Victorią, Rakowem Częstochowa, Zagłębianką Będzin i AKS Niwka. W sezonie 1958 na osiemnaście rozegranych spotkań piłkarze Warty przegrali osiem. Klub zdobył 16 punktów i zajął siódme miejsce w lidze[13].

 
Bogusław Hajdas był piłkarzem Warty Zawiercie pod koniec lat 50.

Zimą 1959 roku Warta była uczestnikiem Zimowego Pucharu „Sportu”. 1 lutego zawiercianie wygrali w Wojkowicach 1:0 z miejscowym Górnikiem, a w kolejnej rundzie ograli w Zawierciu KS Dąbrowa Górnicza 8:1. W następnej rundzie zawierciański zespół grał u siebie z Górnikiem Zabrze z Marianem Olejnikiem, Ernestem Pohlem i Romanem Lentnerem w składzie. Mecz, obserwowany przez 2000 widzów, Warta przegrała 3:6; bramki dla Warty Zawiercie zdobyli Zygmunt Kozieł (dwie) i Maciej Wierzbiński. „Sport” wyeksponował znaczącą przewagę gospodarzy przy stanie 3:4. W ramach przygotowań przed rozpoczęciem sezonu klub zagrał także spotkanie z prowadzoną przez Kazimierza Górskiego i Mieczysława Gracza reprezentacją Polski U-19, którą zawiercianie ograli 3:2. W tym okresie podstawowymi graczami Warty byli Duda, Copik, Piechowski, Marek Masłoński, Galiński, Bogusław Hajdas, Jagielak, Sołecki, Zygmunt Kozieł, Maciej Wierzbiński i Rogoń[38].

W lidze Warta Zawiercie zajęła w 1959 roku piąte miejsce, wygrywając dziesięć meczów i przegrywając dziewięć, m.in. ze Skrą Częstochowa u siebie 0:4. Zwycięstwa odniesiono wówczas m.in. nad AKS Niwka 6:1 oraz Kolejarzem Sosnowiec 5:3[13]. Po zakończeniu sezonu Franciszek Tim zakończył pracę jako grający trener klubu[35]. W sezonie 1960 zawiercianie także przegrali dziewięć spotkań, ale w obliczu zaledwie pięciu zwycięstw zajęli ósme miejsce, punkt przewagi nad strefą spadkową. Na wyjeździe Warta uległa m.in. spadkowiczowi – Górnikowi Dąbrowa Górnicza – 0:6, a także 1:5 Kolejarzowi Sosnowiec i Victorii Częstochowa, zaś najwyższe porażki u siebie to 1:4 ze Skrą Częstochowa i 0:3 z Rakowem. Sezon 1960/1961 piłkarze zakończyli na piątej pozycji, wygrywając u siebie z mistrzem grupy (Rakowem) 2:0, a ulegając na wyjeździe spadkowiczowi (AKS Niwka) 0:6. W sezonie 1961/1962 Warta Zawiercie zajęła ósme miejsce w tabeli, odnosząc kilka wysokich porażek (1:4 z Budowlanymi Częstochowa i Górnikiem Piaski, 0:4 z CKS Czeladź i Górnikiem Sosnowiec, 0:6 z Górnikiem Wojkowice). Najwyższe zwycięstwa piłkarzy z Zawiercia to 5:0 z Kolejarzem Sosnowiec (wyjazd) i 9:1 z Budowlanymi Częstochowa (dom)[13].

W sezonie 1961/1962 Warta triumfowała w rozgrywkach o Puchar Polski podokręgu śląskiego, dzięki czemu w 1962 roku po raz pierwszy w historii była uprawniona do gry na szczeblu centralnym pucharu[39]. W pierwszej rundzie klub uległ 3:4 drużynie Trenerzy WOZPN Warszawa[40]. W lidze natomiast klub został mistrzem jesieni w swojej grupie, nie przegrywając na tym etapie żadnego meczu. W rundzie rewanżowej piłkarze z Zawiercia przegrali jednak sześć spotkań, w efekcie czego z Wartą punktami zrównał się Górnik Sosnowiec. Z tego powodu Warta i Górnik rozegrali w Wojkowicach baraż o mistrzostwo ligi, który wygrali sosnowiczanie 3:2 (bramki dla Warty Zawiercie zdobyli Rudolf Rak i Maciej Wierzbiński)[13][41]. Szkoleniowcem zawiercian był wówczas Galiński, którego po sezonie zastąpił Jerzy Skorupa[13].

W sezonie 1963/1964 Pucharu Polski Warta w pierwszej rundzie pokonała 1:0 Garbarnię Kraków po golu Macieja Wierzbińskiego. W kolejnej rundzie zawiercianie grali ze Starem Starachowice. Mimo faktu, iż przegrywali do przerwy 0:2, to w drugiej połowie zawierciańscy piłkarze odrobili straty i po golach Wierzbińskiego, Góralczyka, Rogonia i Tyszczaka wygrali spotkanie 4:3. W 1/16 finału piłkarze Jerzego Skorupy mierzyli się z pierwszoligową Gwardią Warszawa, w barwach której występowało wówczas trzech reprezentantów Polski (Bolesław Lewandowski, Zbigniew Szarzyński, Jan Gawroński). Cieszące się dużym zainteresowaniem spotkanie – według wiceprezesa Merty mecz chciało obejrzeć ponad 10 tysięcy osób – odbyło się 17 listopada. Warta zagrała w składzie: Eugeniusz Wawrzynek – Kazek, Marek Masłowski, Teodor Janczewski, Henryk Kwoczała, Rudolf Rak, Stanisław Góralczyk, Zygmunt Kozieł, Maciej Wierzbiński, Rogoń, a w składzie Gwardii znaleźli się: Zbigniew Pocialik – Wojciech Woźniak, Roman Jurczak, Marek Piotrowski, Lewandowski, Zdzisław Wspaniały, Joachim Marx, Ryszard Szymczak, Krzysztof Wyszomirski, Szarzyński, Gawroński[42].

Na początku meczu krakowski sędzia Maciarz nie uznał dwóch goli strzelonych przez Wartę. W trzeciej minucie Wierzbiński przelobował piłkę nad Pocialikiem, a ta została wybita przez obrońcę rywali zza linii bramkowej. Następnie bramkę strzelił Stanisław Góralczyk, jednak sędzia odgwizdał spalony. W 30. minucie Joachim Marx oddał strzał przy słupku i dał prowadzenie Gwardii, natomiast dziesięć minut później wynik podwyższył Zbigniew Szarzyński. W drugiej połowie Gwardia skoncentrowała się na defensywie, nie chcąc dopuścić do kolejnych sytuacji bramkowych Warty. Zmiana taktyki przyniosła pierwszoligowcowi oczekiwane efekty, ponadto w miarę trwania meczu piłkarze z Zawiercia mieli coraz większe problemy z kondycją. Mimo to w drugiej połowie obrońca Gwardii zagrał we własnym polu karnym ręką, jednak sędzia nie podyktował rzutu karnego. W 70. minucie spotkania Marek Piotrowski sfaulował Raka, który doznał pęknięcia żebra i musiał opuścić boisko. Pod koniec meczu niektórzy kibice rzucali na boisko przedmioty takie jak butelki, jabłka i kamienie. Wynik natomiast nie uległ zmianie i Gwardia wygrała 2:0[43].

17 listopada 1963 Warta Zawiercie 0:2
0:2
 Gwardia Warszawa
Marx   30'
Szarzyński   40'
 boisko przy ul. Senatorskiej, Zawiercie
Widzów: 5000
Sędzia: J. Maciarz

W lidze Warta Zawiercie odniosła 19 zwycięstw w 22 meczach, wygrywając grupę z 12 punktami przewagi nad CKS Czeladź[41]. Zawiercianie nie tylko grali ofensywnie, zdobywając 63 gole i wygrywając dziewięć spotkań różnicą przynajmniej trzech goli, ale byli także skuteczni w defensywie. Wzmocniło to nadzieje kibiców na awans do II ligi[37]. W barażach o awans Warta Zawiercie rywalizowała z Victorią Jaworzno, Dębem Katowice, Starem Starachowice i Resovią. Pierwszy mecz zawiercianie przegrali 2:3 z Resovią, po czym ograli Dąb 2:1, przegrali ze Starem 0:1 i wygrali z Victorią 2:0. W spotkaniach rewanżowych Warta zremisowała 4:4 z Resovią i przegrała trzy pozostałe mecze (1:3 z Dębem, 2:3 ze Starem i 2:7 z Victorią). W efekcie klub z Zawiercia zajął ostatnie miejsce w grupie z pięcioma punktami. Grupę wygrała Victoria, która uzyskała dwanaście punktów[13].

Baraże o awans do II ligi 1964/1965 – grupa 2
LP Drużyna M W R P G+ G– +/− Pkt
1 Victoria Jaworzno 8 5 2 1 24 12 +12 12
2 Dąb Katowice 8 2 4 2 15 13 +2 8
3 Star Starachowice 8 3 2 3 11 13 −2 8
4 Resovia 8 2 3 3 15 20 −5 7
5 Warta Zawiercie 8 2 1 5 15 22 −7 5

W sezonie 1964/1965 zawierciański klub po raz ostatni wystąpił na szczeblu centralnym Pucharu Polski. Wówczas to Warta grała w pierwszej rundzie z Unią Tarnów. W drugiej połowie spotkania zawiercianie wypracowali przewagę i strzelili dwa gole, jednak w całym meczu stracili pięć i odpadli z dalszej fazy rozgrywek. Prasa opisywała zwycięstwo Unii jako „w pełni zasłużone”[44].

W lidze Warta nie nawiązała do poprzedniego sezonu. Mimo zwycięstw m.in. z Kolejarzem Sosnowiec 8:1 i 6:0 z Polonią Sosnowiec klub przegrał czternaście spotkań i zajął jedenaste miejsce, przy czym z ligi spadały wówczas drużyny z miejsc od dwunastego do czternastego. Kolejny sezon Warta ponownie zakończyła na jedenastej pozycji z czternastoma porażkami, przy czym najwyższą przegraną było 0:6 z Górnikiem Piaski. Jednakże w związku z reorganizacją rozgrywek, polegającą na utworzeniu ligi międzywojewódzkiej, z trzeciego poziomu rozgrywek spadały wszystkie zespoły z wyjątkiem mistrza i wicemistrza. Stąd też w sezonie 1966/1967 Warta Zawiercie występowała w lidze okręgowej, będącej czwartym poziomem rozgrywkowym[13].

W 1966 roku Warta Zawiercie zmieniła stadion. Używany od 1936 obiekt przy ulicy Senatorskiej zastąpił Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego[45]. W meczu inaugurującym otwarcie stadionu oldboje Warty przegrali 2:4 z Ruchem Chorzów[46]. 8 stycznia tego samego roku zatwierdzono nowy statut klubu, otwierający możliwość finansowania klubu przez wszystkie zawierciańskie zakłady w miejsce jedynego dotychczasowego sponsora – Odlewni Żeliwa[6]. Z tego samego powodu zmieniono nazwę klubu na Międzyzakładowy Klub Sportowy Warta Zawiercie, podkreślając zaangażowanie licznych zawierciańskich zakładów w działalność klubu[47].

W pierwszej kolejce sezonu 1966/1967 Warta przegrała z AKS Chorzów 1:7. W późniejszych spotkaniach zawodnicy wygrali jednak z czołowymi klubami ligi – Slavią Ruda Śląska i CKS Czeladź po 2:1, a w tabeli zajęli siódme miejsce[13]. Po zakończeniu sezonu drużyna po raz pierwszy w historii wyjechała na zagraniczny mecz. W towarzyskim spotkaniu rozegranym w Czechosłowacji zawiercianie przegrali z Banikiem Karwina 1:5[46].

Sezon 1967/1968 rozpoczął się dla Warty Zawiercie m.in. zwycięstwami z Wawelem Wirek 3:0, Victorią Częstochowa 9:1 oraz Piastem II Gliwice 2:1. W rundzie wiosennej posadę trenera objął Tadeusz Maślak. Zawierciańscy piłkarze odnieśli jednak wówczas serię dziesięciu meczów bez zwycięstwa, przez co zajęli czternastą pozycję w tabeli i spadli do klasy A, po czym Maślak został zwolniony[13]. W sezonie 1968/1969 Warta Zawiercie pod wodzą Leona Wolnego zajęła pierwsze miejsce w klasie A (wygrywając m.in. 5:0 ze Stradomiem Częstochowa, 7:0 z Barbarą Częstochowa oraz Budowlanymi Częstochowa, a także 15:1 ze Zniczem Kłobuck) i wywalczyła awans do klasy okręgowej[47]. W tamtym okresie piłkarzami klubu byli Marian Zięba, Tadeusz Majchrzak, Konrad Duszota, Jacek Słowikowski, Bogusław Pniak, Stanisław Gajecki, Andrzej Lenartowicz, Maciej Wierzbiński, Radosław Kapa, Zygmunt Maciążek, Marian Chabrzyk, Zbigniew Siewior, Antoni Rak, Józef Mucha, Morawiec, Longin Kaznodziej, Józef Bień i Janusz Kuśmierski[48]. Po awansie do klasy okręgowej, w sezonie 1969/1970 trenerem był Józef Poticha, a klub zajął wówczas jedenaste miejsce, wygrywając m.in. z drugim Górnikiem Jastrzębie 2:0; ogółem zawiercianie wygrali jedenaście spotkań, a przegrali dwanaście[13][49].

Na sezon 1970/1971 szkoleniowcem klubu zarząd wybrał Aleksandra Dziurowicza. Pierwszym wygranym przez Wartę meczem było w tamtym sezonie spotkanie z Gwarkiem Tarnowskie Góry w trzynastej kolejce. Mimo stosowania przez Dziurowicza nowoczesnych metod treningowych piłkarze przegrali dziewiętnaście spotkań w lidze i zajęli ostatnie miejsce, skutkujące relegacją do klasy A[13][50]. Sezon 1971/1972 zawierciański klub zakończył na drugim miejscu w klasie A, punkt za Jednością Michałkowice. Rok później prowadzony przez Ryszarda Macha zespół wywalczył awans. Piłkarze przegrali wówczas tylko jedno spotkanie (walkowerem z Łazowianką Łazy), uzyskiwali ponadto wysokie wygrane, jak 10:0 z Budowlanymi Ogrodzieniec, 9:0 z Przemszą Siewierz czy 12:1 z LZS Poręba, a sezon zakończyli z jedenastopunktową przewagą nad drugim Mystalem Myszków[13]. W tym okresie prezesem Warty został Zygmunt Kozieł[51]. W sezonie 1973/1974 zawierciański klub zajął szóste miejsce w lidze okręgowej (szczebel B), a rok później odniósł zwycięstwa m.in. z Victorią Częstochowa 8:1, AZS Częstochowa 10:1 i RKS Grodziec 10:0. Ogółem Warta Zawiercie zdobyła 31 punktów i zakończyła sezon na trzecim miejscu, za Sarmacją Będzin i Zgodą Bielszowice. W sezonie 1975/1976 zawiercianie wygrali szesnaście razy (m.in. 6:0 w derbach Zawiercia z Włókniarzem) i zostali mistrzem ligi, uzyskując trzy punkty przewagi nad Zagłębiem II Sosnowiec. Jednakże w związku z reformą administracyjną władze piłkarskie dokonały wówczas reorganizacji lig w województwie katowickim, polegającej na zmniejszeniu liczby grup klasy regionalnej i powołaniu ligi międzywojewódzkiej. Z tego powodu Warta mimo zajęcia pierwszego miejsca w grupie nie uzyskała awansu[13].

Po reformie rozgrywek Warta występowała w klasie wojewódzkiej, uzyskując dalsze miejsca w tabeli[52]. Piłkarzami klubu w tym okresie byli: Józef Mucha, Marek Markowski, Zbigniew Siewior, Andrzej Flak, Andrzej Lenartowicz, Jarosław Nowowiejski, Józef Skonieczny, Antoni Rak, Józef Bratek, Adam Kościanek, Lesław Witkowicz, Robert Olmiński, Włodzimierz Żmuda, Zbigniew Małek, Zbigniew Sołtysik, Ryszard Olmiński, Paweł Żyła, Leszek Górnicki i Mirosław Połcik[53]. W 1977 roku zawiercianie zajęli dziesiąte miejsce, przegrywając w trakcie sezonu m.in. 0:8 z Zagłębianką. Następnie uzyskano dwunaste miejsce, a w sezonie 1978/1979 – czternaste[13].

Fuzja z Włókniarzem Zawiercie

edytuj

Zgodnie z uchwałą Miejskiej Rady Narodowej 29 września 1979 roku doszło do fuzji MKS Warta Zawiercie oraz KS Włókniarz Zawiercie – wielosekcyjnego klubu powstałego w 1948 roku przy Zawierciańskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego. 4 lutego 1980 roku walne zgromadzenie obu klubów powołało Międzyzakładowy Robotniczy Klub Sportowy Warta Zawiercie, którego prezesem został Zygmunt Kozieł. Klub przybrał barwy biało-zielone (Włókniarza) w miejsce wcześniej stosowanych biało-czerwonych[52][54]. W wyniku fuzji do Warty przeszli tacy zawodnicy Włókniarza, jak Czesław Gryc, Stanisław Jaworski, Marek Straszak i Krzysztof Dorobisz[55].

Założeniem towarzyszącym połączeniu Warty i Włókniarza było stworzenie jednego, silnego klubu w Zawierciu. Brak finansowego wsparcia urzędu miasta oraz lokalnych zakładów pracy spowodował, że prezes Kozieł powołał w klubie działalność usługową, tworząc brygady remontowo-budowlane, a także propagował sport w mieście[54].

Pierwszym trenerem Warty po fuzji z Włókniarzem był Czesław Suszczyk. Słabe wyniki w rundzie jesiennej (trzy zwycięstwa na piętnaście spotkań) spowodowały, że decyzją zarządu Suszczyka w rundzie wiosennej zastąpił Franciszek Karmański[13], który znacząco zmienił skład zespołu[56]. Pod wodzą Karmańskiego zawierciańscy piłkarze wygrali pięć spotkań i zajęli na koniec sezonu dziesiąte miejsce. W sezonie 1980/1981 zawodnicy prowadzeni przez Karmańskiego wygrali pięć spotkań, jednak po dwudziestej kolejce (2:1 z Zagłębianką) zarząd zwolnił dotychczasowego trenera, angażując w jego miejsce Mariana Chabrzyka. Ostatecznie Warta zakończyła wówczas rozgrywki na dwunastej pozycji. W sezonie 1981/1982 trenerem klubowym był Marian Ostafiński. Zawodnicy przegrali wówczas piętnaście spotkań (w tym 0:5 z Górnikiem Wojkowice i Carbo Gliwice oraz 0:6 z Zagłębianką i Górnikiem Siersza), co skutkowało przedostatnim miejscem w tabeli z punktem przewagi nad Wawelem Wirek. Po zakończeniu sezonu Ostafińskiego zastąpił Bogusław Pniak. W sezonie 1982/1983 Warta Zawiercie przegrała dziewiętnaście meczów i zajęła ostatnie miejsce, spadając do klasy terenowej[13].

Sezon 1983/1984 klub zakończył dwunastym miejsce w klasie terenowej, jeden punkt nad strefą spadkową, w której znalazła się Szczakowianka Jaworzno. Po sezonie do sztabu szkoleniowego dołączył trener Marian Chabrzyk. Klub, w którego składzie znajdowali się wówczas w przeważającej części młodzi zawodnicy, awansował w sezonie 1984/1985 do klasy okręgowej, wygrywając siedemnaście meczów i uzyskując identyczną liczbę punktów co drugi Hutnik Dąbrowa Górnicza. Sezon 1985/1986 piłkarze z Zawiercia zakończyli na przedostatniej pozycji w tabeli, przed LKS Stara Wieś. Zawiercianie przegrali m.in. ze zwycięzcą grupy – Górnikiem Czerwionka – 1:5. Sezon 1986/1987 zakończył się dla zawiercian zajęciem jedenastego miejsca w klasie terenowej, zaś rok później – szóstego. W sezonie 1988/1989 prowadzona Warta Zawiercie zajęła drugie miejsce w tabeli, wygrywając szesnastokrotnie (m.in. 6:0 z KS Olkusz, 6:1 z Victorią II Jaworzno czy 4:0 ze Stalą Poręba, Bolesławem Bukowno i Pilicą Wierbka)[13]. Kadrę klubu stanowili wówczas Józef Mucha, Grzegorz Warnke, Wojciech Górski, Andrzej Kozłowski, Emil Świstak, Leszek Górnicki, Zdzisław Zimny, Krzysztof Nowowiejski, Marek Straszak, Robert i Ryszard Olmińscy, Krzysztof Węglarz, Dariusz Słaboń, Andrzej Opałka, Arkadiusz Chabrzyk, Jacek Kaleta, Andrzej Zdański, Jacek Czarnecki, Grzegorz Kulawiak, Dariusz Chyć, Adam Gorgoń i Kowalik[57]. Z uwagi na reorganizację ligi polegającą na zmniejszeniu liczby grup klasy okręgowej i utworzeniu ligi makroregionalnej, Warta Zawiercie nie awansowała o poziom wyżej, a poprzez zajęcie drugiej pozycji jedynie zapewniła sobie pozostanie na piątym poziomie ligowym, określanym od reorganizacji jako klasa okręgowa[13].

Po zakończeniu sezonu nowym trenerem zawierciańskiego klubu został Andrzej Lenartowicz. Warta zajęła pod jego wodzą piąte miejsce i zdobyła łącznie 75 goli, do czego przyczyniły się m.in. wygrane z Polonią Łaziska 8:1, Zagłębiem II Sosnowiec 8:3 czy Górnikiem Sosnowiec 6:1 i 9:0. Po zakończeniu sezonu Lenartowicza zastąpił Józef Bratek. W sezonie 1990/1991 klub zajął szóste miejsce w lidze, wygrywając, podobnie jak w poprzednim sezonie, czternaście spotkań. W połowie 1991 roku trenerem Warty ponownie został Lenartowicz. Z uwagi na przypadający wówczas jubileusz siedemdziesięciolecia istnienia klubu, zarząd założył awans do ligi śląskiej. Ponadto w tym okresie zmieniono nazwę klubu na Miejski Klub Sportowy Warta Zawiercie. W ramach przedsezonowych przygotowań wyjechano na Ukrainę, rozgrywając mecze towarzyskie z Karpatami Lwów (2:2) i Hałyczyną Drohobycz (2:4)[58]. W rozgrywkach ligowych klub odniósł 23 zwycięstwa, wygrywając m.in. w drugiej kolejce z Przemszą Klucze 7:0. W całym sezonie zespół zdobył 76 bramek, a najlepszym strzelcem został Andrzej Kozłowski. Warta zakończyła zmagania na pierwszym miejscu, z punktem przewagi nad Górnikiem Jaworzno, i awansowała do ligi śląskiej[13].

Po awansie dokonano transferów, wzmacniając skład klubu takimi zawodnikami, jak Waldemar Gawara, Sylwester Lempa, Marek Matura, Henryk Janosz, Rafał Fotek, Krzysztof Andrzejewski, Grzegorz Dymarczyk czy Grzegorz Witkowicz. Ponadto z Rakowa Częstochowa do Warty wrócił Zbigniew Sołtysik[58]. W rundzie jesiennej piłkarze z Zawiercia wygrali siedem meczów, jednak wiosną byli w słabszej dyspozycji, zwyciężając w czterech spotkaniach (w tym w dwóch meczach oddanych walkowerem). W efekcie Warta zajęła dziewiąte miejsce w tabeli; najlepszym strzelcem ponownie był Kozłowski, który zdobył czternaście bramek. Kolejny sezon zawiercianie rozpoczęli od zwycięstwa 1:0 z Górnikiem Libiąż, jednak następnie odnieśli serię siedmiu meczów bez zwycięstwa, skutkiem czego posadę trenera utracił Andrzej Lenartowicz; nowym szkoleniowcem został Tadeusz Majchrzak. Uzyskawszy 28 punktów, Warta obroniła się przed spadkiem, zajmując czternaste miejsce. Sezon później odniesiono zwycięstwa jedynie w pięciu meczach, przez co Warta Zawiercie zajęła przedostatnie miejsce w tabeli z dorobkiem 22 punktów i spadła do klasy okręgowej[13].

W sezonie 1995/1996 posadę trenera dzielili Majchrzak i Marian Chabrzyk[59]. W dziesięciu pierwszych kolejkach wygrano dziewięciokrotnie, m.in. 7:1 ze Szczakowianką oraz 5:1 z Bolesławem Bukowno. Następnie nastąpiła seria trzech przegranych meczów z rzędu, i mimo wysokich zwycięstw 10:0 z Przemszą Klucze, 6:1 z KS Olkusz czy 7:1 z CKS II Czeladź, zawiercianie zajęli ostatecznie drugie miejsce z ośmioma punktami straty do Zagłębia Sosnowiec[13]. Po zakończeniu sezonu Majchrzak z powrotem objął samodzielne kierowanie drużyną[13][59]. Kadrę Warty stanowili wówczas Michał Jaworski-Nowak, Paweł Gaworek, Zbigniew Sołtysik, Krzysztof Węglarz, Dariusz Bzdęga, Paweł Pniak, Krzysztof Andrzejewski, Stanisław Znamirowski, Dariusz Słaboń, Grzegorz Dymarczyk, Tomasz Dziwiński, Zbigniew Wesołek, Bogdan Szadkowski, Grzegorz Kulawiak, Mariusz Mędera, Przemysław Przybylski, Marcin Szemla, Mariusz Piasecki, Adam Ciepak i Grzegorz Witkowicz[60]. W sezonie 1996/1997 piłkarze ci zajęli trzecie miejsce w klasie okręgowej, tracąc do zwycięzcy grupy – Szczakowianki – osiemnaście punktów[13].

W 1997 roku grającym trenerem Warty został Zbigniew Sołtysik. W pierwszej kolejce sezonu 1997/1998 zawiercianie przegrali 1:2 z Zagłębiakiem Dąbrowa Górnicza, a w czwartej – 3:4 z Hutnikiem Trzebinia. Następnie piłkarze odnotowali serię 26 meczów bez porażki, wygrywając m.in. 8:0 i 7:0 z Górnikiem Wesoła. Dzięki tym rezultatom po 22. kolejce Warta objęła prowadzenie w grupie i zajęła dające awans pierwsze miejsce na koniec sezonu, z pięcioma punktami przewagi nad Czarnymi Sosnowiec oraz stosunkiem bramek 85–22[13][61]. Sezon 1998/1999 IV ligi Warta Zawiercie rozpoczęła od pokonania na wyjeździe 1:0 AKS Górnik Niwka, a następnie przegranej 0:1 ze Szczakowianką Jaworzno. Po szóstej kolejce (wygrana 2:0 z Góralem Żywiec) klub objął prowadzenie w lidze i kontynuował serię spotkań bez porażki, którą zakończyła przegrana z Fablokiem Chrzanów 2:3 w szesnastej kolejce. Ostatecznie na przestrzeni całego sezonu Warta Zawiercie przegrała trzy mecze, wygrywając 22 i zdobywając 75 punktów. Pozwoliło to na zajęcie pierwszej pozycji i awans do III ligi z dwunastopunktową przewagą nad drugą Victorią Jaworzno[13]. Ponadto królem strzelców ligi z 23 golami został Bogdan Szadkowski[61]. Skład Warty tworzyli wówczas Szadkowski, Grzegorz Sokołowski, Stanisław Churek, Dariusz Kurek, Marek Dziuk, Tomasz Dziwiński, Paweł Pniak, Sławomir Migoń, Grzegorz Dymarczyk, Marcin Szemla, Grzegorz Kulawiak, Robert Kobyliński, Jarosław Włodarczyk, Dariusz Gładysz, Dariusz Bzdęga, Krzysztof Andrzejewski i Krzysztof Gawlik[60].

Upadek

edytuj

Przed rozpoczęciem rozgrywek trzeciej ligi sezonu 1999/2000 do Warty Zawiercie przeszli piłkarze występujący w przeszłości w I lidze: Krzysztof Pawłowski, Adam Churek, i Robert Załęski[62]. Sezon zespół rozpoczął od porażki 0:1 z Unią Skierniewice i zwycięstwa 2:1 z Mieniem Lipno. W szóstej kolejce natomiast przegrał w Zawierciu 1:2 z Zagłębiem Sosnowiec, który to mecz obserwowało 4500 widzów[61]. Po meczu doszło do bójki z udziałem kibiców obu drużyn[63].

25 sierpnia 1999 Warta Zawiercie
Szadkowski   35'
 1:2
1:1
 Zagłębie Sosnowiec
Zudin   23'
Stawecki   59'
 Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego, Zawiercie
Widzów: 4500

Przez cały sezon zespół prezentował nierówną formę, co poskutkowało zajęciem dziesiątego miejsca w tabeli. Piłkarze przegrali i wygrali identyczną liczbę spotkań – po jedenaście. Najlepszym strzelcem klubu był Szadkowski, który zdobył dwanaście goli[13][62].

Przed rozpoczęciem kolejnego sezonu nowym piłkarzem klubu został Jan Spychalski, który rozegrał 132 mecze w I lidze[64]. Warta nie wygrała w czterech pierwszych kolejkach ligowych żadnego meczu. W efekcie na stanowisku trenera Zbigniewa Sołtysika zastąpił Andrzej Lenartowicz[13]. W rundzie jesiennej Warta wygrała z Rakowem Częstochowa 10:0, łącznie wygrywając pięciokrotnie i odnosząc siedem porażek, w tym 0:6 z Inkopaxem Wrocław[13].

W przerwie zimowej z przyczyn finansowych wycofano drużynę rezerw[62], a z pierwszej drużyny odeszli wówczas tacy zawodnicy, jak Adam Churek, Sebastian Kotyl, Krzysztof Pawłowski, Jan Spychalski i Robert Załęski[64][65][66][67][68]. Podczas rundy wiosennej Warta Zawiercie nie poprawiła rezultatów, kończąc sezon siedmioma meczami bez zwycięstwa z rzędu i zajmując osiemnastą pozycję, oznaczającą spadek z ligi[13]. Ostatni mecz sezonu klub rozegrał z Inkopaxem Wrocław w składzie: Michał Jaworski-Nowak (Grzegorz Sokołowski) – Tomasz Dziwiński, Bogdan Szadkowski, Robert Majchrzak, Paweł Pniak, Krzysztof Andrzejewski, Marcin Bryła, Hadrych, Michał Zając, Karol Dąbrowski i Robert Duch, który był autorem jedynej bramki dla Warty w tym spotkaniu[69][70].

16 czerwca 2001 Warta Zawiercie
Duch   68'
 1:2
0:1
 Inkopax Wrocław
Chełpa   13'
Flejterski   64'
 Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego, Zawiercie
Widzów: 300

W związku z utratą głównego sponsora – Huty Zawiercie, 20 sierpnia 2001 roku Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie MKS Warta przy nieobecności prezesa podjęło jednomyślną uchwałę o postawieniu klubu w stan upadłości. Jako przyczynę podano problemy organizacyjne i finansowe. Klub nie był w stanie uregulować zobowiązań finansowych po awansie do III ligi, odnotowując straty po 200 tysięcy złotych w 1999 i 2000 roku, a w 2001 roku – ponad 70 tysięcy[71][72]. Zatem po zakończeniu rozgrywek klub został rozwiązany[69].

Po rozwiązaniu Warty Zawiercie wielu jej graczy przeszło do innego zawierciańskiego klubu – Źródła Kromołów, które w sezonie 2004/2005 wywalczyło trzecie miejsce w IV lidze[73]. Juniorskie zespoły Warty przejął natomiast TKKF Stadion Zawiercie[74]

Reaktywacja

edytuj

22 października 2003 roku z inicjatywy Michała Bochenkiewicza i Macieja Smolenia powstała strona internetowa poświęcona Warcie Zawiercie. Podstawowymi założeniami strony było upamiętnienie klubu oraz rozmowy na temat jego ewentualnej reaktywacji. W grudniu 2003 roku przy pomocy radnego Jarosława Chłosty miało miejsce spotkanie, podczas którego wyrażono chęć reaktywacji klubu. W lutym 2004 roku doszło do rozmów w sprawie przeniesienia Klubu Sportowego Zapora Przeczyce do Zawiercia i zmiany nazwy klubu na Klub Sportowy Warta Zawiercie, jednak na połączenie klubów w marcu nie wyraziła zgody komisja sportu przy Radzie Miejskiej. W związku z tym Bochenkiewicz zrezygnował z pomysłu fuzji z innym klubem i podjął działania mające na celu założenie klubu piłkarskiego od podstaw. Po dopełnieniu formalności klub został zarejestrowany 23 lipca 2004 roku jako Klub Sportowy Warta Zawiercie[75]. Cztery dni później ogłoszono nabór trampkarzy do klubu, a do 2006 roku w rozgrywkach uczestniczyli jedynie juniorzy Warty Zawiercie[76]. W 2006 roku powołano seniorski zespół, do którego włączono młodych zawodników, przeważnie z rocznika 1988[77]. Trenerem został Wojciech Freihofer, a Warta została zgłoszona do rozgrywek klasy B[78]. Z uwagi na ewentualną konieczność zatrudnienia ochroniarzy w przypadku meczów w Zawierciu, domowe mecze Warta rozgrywała w Łazach na stadionie KKS Łazowianka[79].

27 sierpnia 2006 roku Warta Zawiercie zainaugurowała rozgrywki w klasie B, wygrywając 4:2 ze Skalniakiem Kroczyce. W tym meczu grali: Jakub Stępczyński, Marcin Bochenkiewicz, Jacek Grabowski, Karol Sapota, Łukasz Czernek, Robert Grabowski (Maciej Jeziorowski), Bartłomiej Kubik, Marcin Wałek, Dawid Gawiński (Tomasz Dobrowolski), Bartosz Parzniewski i Kamil Radosz[79]. W dalszej części rundy jesiennej zespół wygrał jeszcze dwa spotkania (4:2 z MKS Sławków i 3:0 z Zaporą Przeczyce), a łącznie przegrał szesnaście, najwyżej ulegając Łazowiance 0:10[80]. Z powodu braku sponsorów i odrzuconego podania o dofinansowanie klubu z Urzędu Miasta klub został wycofany przed rundą wiosenną, a wszystkie mecze rundy rewanżowej oddano walkowerem[13][76]. Ostatecznie klub zajął dziesiąte – przedostatnie – miejsce w klasie B, z dziesięcioma zdobytymi punktami i bilansem bramek 15–64[13].

Po rozpadzie klubu drużyny juniorskie przejęła Olimpia Blanowice, zaś po roku rodzice wyszli z inicjatywą założenia nowego klubu, w którym mogłyby grać ich dzieci. W ten sposób w lutym 2008 została powołana Jurajska Szkółka Piłkarska (JSP) Warta Zawiercie, której prezesem został Benedykt Freihofer[81]. Inicjatorem powołania seniorskiej drużyny był jednak ówczesny dyrektor Ośrodka Sportu i Rekreacji w Zawierciu, Witold Grim. 17 czerwca 2009 roku zarząd JSP powołał Autonomiczną Sekcję Piłki Nożnej Seniorów Warta Zawiercie[76]. Trenerem piłkarzy został Grim. Zawodnikami zostali m.in. piłkarze dawnego MKS Warta Zawiercie, jak Robert Majchrzak, Dawid Gajecki i Michał Jaworski-Nowak, ponadto w składzie znaleźli się niektórzy juniorzy JSP[82].

W sezonie 2009/2010 klub uczestniczył w klasie B. W pierwszym spotkaniu zwyciężono 6:0 z Koroną Rokitno Szlacheckie; w tym meczu zagrali Bartosz Romanek – Tomasz Dziwiński, Dawid Gajecki, Włodzimierz Mukamiełow, Piotr Bołdys (Maciej Mackiewicz), Artur Kondas, Łukasz Kozłowski, Robert Majchrzak, Karol Dąbrowski (Błażej Prędki), Marcin Gryc (Grzegorz Przybysz), Wojciech Czapla (Rafał Zimny)[83]. W rundzie jesiennej zawiercianie wygrali sześć spotkań (w tym 11:0 z Iskrą Psary), ale przegrali dwa i do liderującej Błyskawicy Preczów tracili sześć punktów[82]. W rundzie rewanżowej zawierciańscy piłkarze nie przegrali żadnego spotkania (wygrane 1:0 z Błyskawicą i Sarmacją II Będzin, 6:0 z Iskrą Psary i Płomieniem Niegowonice czy 9:0 z Olimpią Włodowice) i na dwie kolejki przez zakończeniem sezonu zapewnili sobie awans do klasy A. Ostatecznie Warta zajęła drugie miejsce w tabeli, trzy punkty za Błyskawicą[84]. Sezon 2010/2011 w klasie A Warta Zawiercie rozpoczęła od trzech zwycięstw, jednak następnie zawiercianie przegrali kolejne trzy spotkania[85]. 30 października w derbach Zawiercia Warta pokonała Źródło Kromołów 6:0, jednakże zmienna forma spowodowała, iż po zakończeniu rundy klub znajdował się na czwartym miejscu w tabeli. W przerwie zimowej ze stanowiska trenera ustąpił Witold Grim, który został radnym Sejmiku Województwa Śląskiego. Nowym trenerem został Grzegorz Kulawiak. W pierwszym meczu ligowym pod wodzą Kulawiaka Warta uległa Przemszy Siewierz 1:7[84]. Ogółem w rundzie wiosennej piłkarze z Zawiercia wygrali trzy mecze i zakończyli sezon na dziewiątym miejscu w tabeli[85].

Po zakończeniu sezonu nastąpiły zmiany w organizacji klubu. Decyzją zarządu Autonomiczna Sekcja Piłki Nożnej Warta Zawiercie odłączyła się od Jurajskiej Szkółki Piłkarskiej. W związku z tym 4 sierpnia 2011 roku na zebraniu założycielskim powołano Klub Piłkarski Warta Zawiercie, który dzień później został zarejestrowany w starostwie powiatowym. 10 sierpnia wybrano prezesa klubu, którym został Bogdan Janikowski[a][87].

Przed rozpoczęciem sezonu klub pozyskał Bogdana Szadkowskiego. Sezon 2011/2012 Warta rozpoczęła od zwycięstwa 3:1 z Przemszą Siewierz, jednak po przegranych 2:3 z Cyklonem Rogoźnik i Niwami Brudzowice w październiku nastąpiła zmiana trenera – w miejsce Grzegorza Kulawiaka grającym trenerem został Szadkowski. Pod jego wodzą zawiercianie wygrali wszystkie pozostałe mecze rundy jesiennej, a w pierwszym meczu prowadzonym przez Szadkowskiego Warta Zawiercie pokonała KS Giebło 8:0. W rundzie wiosennej piłkarze Warty przegrali dwukrotnie (0:3 z Przemszą i 0:2 z Pionierem Ujejsce), a wygrali dwanaście razy[88]. Ogółem Warta odniosła 24 zwycięstwa i zajęła pierwsze miejsce w grupie z 73 punktami, awansując tym samym do klasy okręgowej[89].

Przed rozpoczęciem nowego sezonu Warta Zawiercie rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, otwierając klubową kawiarnię[90]. W pierwszym meczu sezonu zawierciańscy piłkarze wygrali z Uranią Ruda Śląska 4:0, a w drugim – 5:0 z Wawelem Wirek. W rundzie jesiennej klub przegrał jedno spotkanie (0:4 z Podlesianką Katowice), jednakże w rundzie rewanżowej odniósł kolejne sześć porażek. Tym samym Warta zakończyła sezon na piątym miejscu w lidze[91]. Po zakończeniu sezonu z klubu odszedł Bogdan Szadkowski, a nowym szkoleniowcem zawiercian został Andrzej Wróblewski[92]. Na początku sezonu Warta wygrała m.in. 8:1 z Jastrzębiem Bielszowice i przegrała 0:6 z Tęczą Błędów. W przerwie zimowej do klubu dołączył Adrian Marek, uczestnik Mistrzostw Świata U-20 2007. W rundzie wiosennej piłkarze wygrali dziesięć spotkań, a w całym sezonie – dziewiętnaście, zdobywając 63 punkty i zajmując drugie miejsce w grupie[93]. W pierwszych dziesięciu kolejkach sezonu 2014/2015 Warta Zawiercie wygrała osiem spotkań, po których nastąpiła seria trzech przegranych z rzędu. W całym sezonie Warta wygrała szesnaście razy, a przegrała dziesięć, i zajęła piąte miejsce w lidze[94]. Po zakończeniu sezonu klub opuścił Andrzej Wróblewski, a jego funkcję objął Robert Majchrzak[95].

W sezonie 2015/2016 Warta Zawiercie była faworytem do awansu[96]. Jedyną przegraną piłkarzy Warty w całym sezonie była porażka 0:1 z Odrą Miasteczko Śląskie w jedenastej kolejce. Ogółem w sezonie uzyskano 79 punktów, o 17 więcej od drugiej Unii Dąbrowa Górnicza[97]. Awans do czwartej ligi piłkarze zapewnili sobie w 27. kolejce, po wygranej 10:1 z Naprzodem Lipiny. Zdobyta przez Wartę w tamtym sezonie ligowym liczba goli (103) i zwycięstw (25) była najlepszym rezultatem w historii klubu[98]. Kadrę zawierciańskiego zespołu stanowili wówczas Łukasz Cogiel, Sławomir Liberski, Artur Tomanek, Piotr Białek, Krystian Białkowski, Łukasz Kozłowski, Adrian Marek, Damian i Michał Sołtysikowie, Patryk Taraszkowski, Kamil Ziaja, Damian Adamiecki, Artur Cholewka, Patryk Grim, Dominik Kuklewski, Robert Majchrzak, Adrian Matusiak, Michał Mąka, Bartosz Wacławik, Karol Janikowski, Dawid Karpiński, Sebastian Radosz, Maciej Wolny i Bartosz Zachara. Najlepszym strzelcem został Mąka, który zdobył 25 bramek[97].

W pierwszy meczu sezonu 2016/2017 Warta Zawiercie wygrała 2:0 z Ruchem II Chorzów. W rundzie jesiennej zawodnicy reprezentujący zawierciański klub wygrali dwanaście razy, w tym 2:1 z Ruchem Radzionków i 3:1 z Szombierkami Bytom. Podczas rundy wiosennej klub awansował do finału Puchar Polski na szczeblu Śląskiego ZPN podokręgu Sosnowiec, gdzie wygrał z Przemszą Siewierz 3:1, a na szczeblu Śląskiego ZPN klub przegrał w pierwszej rundzie z WSS Wisła 0:1. W lidze natomiast piłkarze nie nawiązali wynikami do rundy jesiennej, zwyciężając pięciokrotnie; ponadto w pięciu ostatnich meczach sezonu zdobyli jeden punkt. Ogółem klub uzyskał 55 punktów i zajął szóste miejsce w tabeli[99]. Po zakończeniu sezonu z funkcji trenera zrezygnował Majchrzak, a zastąpił go Andrzej Orzeszek[100].

We wrześniu 2017 roku Warta Zawiercie podpisała porozumienie o współpracy z Akademią Zagłębia Sosnowiec, w myśl którego utalentowani zawodnicy zawierciańskiego klubu będą przechodzić do Zagłębia, a osoby, które nie będą występowały w pierwszym składzie Zagłębia, uzyskają możliwość gry w Warcie[101].

 
Marcin Drzymont – piłkarz Warty Zawiercie w latach 2018–2019

Sezon 2017/2018 zawiercianie rozpoczęli od zwycięstwa 2:1 ze Szczakowianką Jaworzno, po czym nastąpiła seria sześciu meczów bez wygranej. W rundzie jesiennej klub wygrał pięć razy, a przegrał osiem. W przerwie zimowej do klubu przyszedł Marcin Drzymont, który rozegrał 130 meczów w I lidze. Nie wpłynęło to w pozytywny sposób na wyniki klubu, który zajął dziesiąte miejsce na koniec sezonu[102]. W trakcie przerwy letniej nowym trenerem został Sebastian Stemplewski. Mimo dużych rotacji kadrowych drużyna pod wodzą nowego trenera wygrała osiemnaście spotkań w lidze. W siódmej kolejce zawiercianie wygrali w Bytomiu 3:0 z faworyzowaną Polonią, jednak w rewanżu bytomianie zwyciężyli 4:0[103]. Warta zajęła w lidze drugie miejsce, tracąc do pierwszej Polonii szesnaście punktów[104]. Ponadto w tamtym sezonie zawierciański klub po raz drugi zdobył Puchar Polski podokręgu Sosnowiec, dzięki zwycięstwie 2:1 w finale z Unią Dąbrowa Górnicza[105]. W pierwszej rundzie Pucharu Polski na szczeblu Śląskiego ZPN Warta Zawiercie uległa Polonii Bytom 0:1[106].

Przed rozpoczęciem nowego sezonu zarząd zwolnił Sebastiana Stemplewskiego, zatrudniając w jego miejsce Roberta Majchrzaka. W grudniu z funkcji prezesa zrezygnował Bogdan Janikowski, a w styczniu nowym prezesem został Dawid Zawrin[107]. Klub osiągał zróżnicowane rezultaty, m.in. przegrywając u siebie z Polonią Poraj, Przemszą Siewierz i Unią Kosztowy, a odnosząc osiem zwycięstw. Wskutek pandemii COVID-19 uchwałą Polskiego Związku Piłki Nożnej mecze rundy wiosennej nie odbyły się, w związku z czym Warta zakończyła sezon na czwartym miejscu z 25 punktami[108]. Sezon 2020/2021 klub rozpoczął od sześciu ligowych zwycięstw (m.in. 5:0 ze Szczakowianką). W dalszej części sezonu piłkarze wygrali także m.in. z Przemszą Siewierz i Szombierkami Bytom po 4:0 i RKS Grodziec 9:1. Łącznie wygrano piętnaście razy, a przegrano dziewięciokrotnie, przy czym najwyższą porażką było 0:4 z Przemszą Siewierz u siebie. Ostatecznie Warta zajęła piąte miejsce w lidze[109]. Po zakończeniu sezonu Majchrzaka, który nie przedłużył umowy[110], w roli trenera zastąpił Mateusz Mańdok[111]. W sierpniu 2021 roku nowym prezesem został Sebastian Mularczyk, a dotychczasowy prezes – Dawid Zawrin – objął funkcję wiceprezesa[112].

Pod wodzą Mańdoka Warta Zawiercie zakończyła sezon na ósmym miejscu w lidze, chociaż zawiercianie wygrali cztery pierwsze mecze. W późniejszym czasie ulegli jednak m.in. Rakowowi II Częstochowa i MKS Myszków u siebie 0:4, a na wyjeździe 1:6 Szczakowiance Jaworzno i Unii Rędziny. Najwyższe zwycięstwa odniesiono z Szombierkami Bytom 5:1, Śląskiem Świętochłowice 4:0 i Jednością 32 Przyszowice 5:1[113]. Najlepszym strzelcem drużyny drugi rok z rzędu został Damian Adamiecki[109][114]. Po zakończeniu sezonu Mańdok zakończył współpracę z klubem[115], a jego następcą został Karol Sieński[116]. Mańdok oraz większość czołowych graczy Warty Zawiercie przeszli do Przemszy Siewierz. Ponadto w trakcie trwania rundy jesiennej sezonu 2022/2023 pogłębiły się problemy finansowe klubu[117]. Nie pozostało to bez wpływu na wyniki zespołu, który wygrał jeden raz, zremisował dwukrotnie, a pozostałe mecze przegrał, najwyższe porażki notując z Podlesianką Katowice (0:7) i Piastem II Gliwice (2:7)[118]. Ponadto w tym okresie na stanowisko prezesa wrócił Dawid Zawrin, jako że Sebastian Mularczyk złożył rezygnację z pełnionej funkcji[117]. Pod koniec grudnia 2022 roku Sieńskiego w roli trenera zastąpił Dawid Gajecki[119]. Te zmiany nie poprawiły wyników klubu, który w rundzie wiosennej przegrał wszystkie mecze (w tym 0:7 z Piastem II Gliwice, 0:9 z Unią Dąbrowa Górnicza i 0:8 ze Szczakowianką Jaworzno), pierwszy raz w historii stracił ponad sto bramek w jednym sezonie[118], a także zanotował pierwszy od 22 lat spadek do niższej ligi[120]. Ponadto w trakcie rundy Gajecki zrezygnował z funkcji trenera, będąc zastąpionym Bartoszem Zacharą[121]. Ogółem w całym sezonie klub zdobył pięć punktów za zwycięstwo i dwa remisy; pozostałe 27 spotkań piłkarze Warty przegrali[118].

Sezon 2023/2024 zawierciański zespół rozpoczął od jedenastu meczów bez zwycięstwa[122]. Wygrana 2:1 z CKS Czeladź 21 października była pierwszym zwycięstwem drużyny u siebie od 541 dni[123]. Sezon klub zamknął 26 punktami, na które składało się osiem zwycięstw i dwa remisy; umożliwiło to zajęcie czternastego miejsca w lidze[123]. Pod koniec czerwca stanowisko prezesa klubu objął Tomasz Nowak[124].

Rezerwy

edytuj

Drużyna rezerw Warty Zawiercie powstała w 1921 roku, rozgrywając wyłącznie mecze towarzyskie[125]. W 1957 roku rezerwy zajęły ósme miejsce w klasie A[126]. Na początku lat 70. drużyna występowała w klasie C, następnie awansowała do klasy B[127]. W tym okresie zawodnikami rezerw byli Zdzisław Nowakowski, Adam Lenartowicz, Tadeusz Grzesik, Jan Piłka, Leszek Bzdęga, Konrad Duszota, Stanisław Madej, Andrzej Korcipa, Zbigniew Sieńko, Radosław Kopa i Jerzy Ptak, a trenerem – Zygmunt Kozieł[128]. Warta II Zawiercie uczestniczyła w swojej historii także w rozgrywkach klasy A[127], a także na szczeblu okręgowym Pucharu Polski. W 1979 roku drużyna wygrała 7:1 z rezerwami Sarmacji Będzin w Pucharze Polski[129]. W latach 80. drużyna rezerw grała w klasie A i klasie B, a jej trenerami byli w tamtym okresie Tadeusz Majchrzak, Marian Pompka, Henryk Kampczyk i Ryszard Partyka[130]. W przerwie zimowej sezonu 1992/1993 rezerwy z przyczyn finansowych zostały rozwiązane. Przywrócono je w sezonie 2000/2001, a w drużynie znajdowali się wówczas Kozłowski, G. Bryła, Madej, Miśta, Łągiewka, Piasecki, Mucha, Skowronek, Gaworek, Pilarczyk, Grzebieluch, a także zawodnicy relegowani z pierwszego zespołu: Dziwiński, Dymarczyk, Ciepak i Szczygieł[131]; trenerem był wówczas Tadeusz Majchrzak[132]. Przed rozpoczęciem rundy wiosennej zespół został rozwiązany z powodów finansowych[62].

W 2021 roku reaktywowano drużynę rezerw, a jej trenerem został Grzegorz Kulawiak[133]. Po rundzie jesiennej sezonu 2021/2022 Kulawiak został zwolniony z funkcji, a zastąpił go Zbigniew Molenda[134][135]. W styczniu 2023 roku nowym trenerem rezerw został Bartosz Zachara[136].

Juniorzy

edytuj

Pierwszą drużynę juniorów Warty Zawiercie utworzono w 1953 roku z inicjatywy Mariana Merty przy wsparciu prezesa Eugeniusza Molendy[137]. W tym okresie juniorzy rozgrywali tzw. przedmecze przed właściwymi meczami pierwszej drużyny. W celu naboru chętnych zawodników pojęto współpracę z zawierciańskimi szkołami oraz nauczycielami wychowania fizycznego, a także organizowano turnieje piłkarskie. W 1959 roku powołana została druga drużyna juniorów oraz drużyna trampkarzy. Około dziesięć lat później w szkołach podstawowych nr 2, 5 i 6 powołano szkółki piłkarskie. Dla szkół zorganizowany został sprzęt sportowy oraz instruktorzy, a młodzież została podzielona na dwie kategorie wiekowe (klasy V–VI oraz VII–VIII) i odbywała zajęcia trzy razy tygodniowo. Od tamtego czasu rozpoczęto organizację mistrzostw szkół podstawowych w piłce nożnej, a wyróżniający się w nich zawodnicy zostawali piłkarzami Warty Zawiercie. W 1968 roku juniorzy wyjechali do Francji na pierwszy mecz międzynarodowy, w którym ulegli Club Guesnain 2:3. W 1979 roku współpracę z Wartą Zawiercie nawiązała Szkoła Podstawowa nr 9. W treningach juniorów gościnnie udział brali Jerzy Gorgoń, Włodzimierz Mazur, Jerzy Dworczyk, Gerard Cieślik i Antoni Piechniczek[138].

W latach 70. i 80. trenerami juniorów Warty byli Marian Chabrzyk, Tadeusz Majchrzak, Zygmunt Kozieł, Marian Bartolewski, Bogusław Hajdas, Ryszard Grabowski, Henryk Kampczyk, Lucjan Rapcia i Ryszard Mach. W latach 90. tę funkcję pełnili Marian Pompka, Ryszard Partyka, Bogusław Pniak, Janusz Kuśmierski, Bogusław Dąbrowski, Robert Olmiński, Zbigniew Sołtysik i Arkadiusz Chabrzyk, zaś pod koniec istnienia MKS Warta – Jarosław Janik, Robert Majchrzak, Grzegorz Przybysz, Szymon Rogielski i Zbigniew Molenda. Po rozwiązaniu MKS Warta trampkarze i juniorzy klubu zostali przejęci przez TKKF Stadion Zawiercie; ich trenerem był Zbigniew Sołtysik[139].

Największym osiągnięciem drużyn juniorskich jest wicemistrzostwo Śląska, które dwukrotnie zdobyli zarówno juniorzy, jak i trampkarze[140].

W 2015 roku została powołana Akademia Piłkarska KP Warta Zawiercie, czyli drużyny młodzieżowe reprezentujące klub[141]. Akademia jest m.in. organizatorem turnieju Warta Cup. W grudniu 2020 roku podpisano porozumienie z UKS Football Academy Zawiercie, w myśl którego zawodnicy Football Academy po dziewiątym roku życia będą przechodzić do Warty[142].

Turniej o Puchar Orlich Gniazd

edytuj

W 1970 roku utworzono w Zawierciu futsalowy turniej pod nazwą Halowy Turniej Piłkarski Juniorów o Puchar Orlich Gniazd. Jego inicjatorem był popularyzator sportu w Zawierciu oraz działacz Warty i Włókniarza, Władysław Leśniak. Nazwa odnosiła się do tzw. Orlich Gniazd – zamków na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Pomysł poparli tacy działacze Warty jak Zygmunt Kozieł i Marian Merta. Podczas okresu największej popularności rozgrywek co roku uczestniczyło w nich blisko sto drużyn, w tym Cracovia, Wisła Kraków, Odra Opole, Lechia Gdańsk czy GKS Katowice, przez co stały się one największym turniejem tego typu w Polsce. Turniej rozgrywano wówczas od rana do wieczora w piątek, sobotę i niedzielę przez trzy tygodnie. W rozgrywkach występowali m.in. Arkadiusz Kubik, Krzysztof Bukalski i Zdzisław Kapka. Jako organizator turnieju Warta Zawiercie występowała w nim w roli gospodarza. Zawierciański klub zwyciężał w tych rozgrywkach czterokrotnie: w latach 1974, 1975, 1976, 1997. Ostatnia edycja odbyła się w 2001 roku[52][143].

Zwycięzcy Turnieju o Puchar Orlich Gniazd
Rok I miejsce II miejsce III miejsce
1970[144] Cracovia
1971[144] Wisła Kraków
1972[144] Wisła Kraków
1973[144] Wisła Kraków
1974[144] Warta Zawiercie
1975[144] Warta Zawiercie
1976[144] Warta Zawiercie
1977[144] turniej nie odbył się
1978[144] Zagłębie Sosnowiec
1979[145] Wisła Kraków Cracovia Górnik Zabrze
1980[144] Wisła Kraków
1981[6] Wisła Kraków Warta Zawiercie Ruch Chorzów
1982[144] Wisła Kraków
1983[146] Odra Opole Warta Zawiercie Wisła Kraków
1984[144] Raków Częstochowa
1985[144] Odra Wodzisław Śląski
1986[144] kadra PZPN
1987[6] Zagłębie Lubin kadra PZPN Warta Zawiercie
1988[147] Cracovia Warta Zawiercie
1989[144] Cracovia
1990[144] Lechia Gdańsk
1991[144] Lechia Gdańsk
1992[148] Raków Częstochowa Cracovia Ruch Chorzów
1993[144] GKS Katowice
1994[144] Lechia Gdańsk
1995[149] Korona Kielce GKS Katowice
1996[150] GKS Katowice Odra Wodzisław Śląski
1997[151] Warta Zawiercie GKS Katowice Raków Częstochowa
1998[152] Lechia Gdańsk Lechia II Gdańsk Optimus Siemianowice Śląskie
1999[153] Cracovia GKS Katowice Stadion Śląski Chorzów
2000[154] Hutnik Kraków Raków Częstochowa Stadion Śląski Chorzów
2001[155] GKS Katowice Raków Częstochowa

Drużyna żeńska

edytuj

W 2015 w ramach Jurajskiej Szkółki Piłkarskiej Wojciech Freihofer założył żeńską drużynę piłkarską[156]. Była to pierwsza uczestnicząca w oficjalnych rozgrywkach kobieca drużyna z Zawiercia[157]. Klub wziął udział w III lidze, w której w sezonie 2015/2016 zajął ósme miejsce[158]. Po sezonie zespół został rozwiązany[159].

W sierpniu 2019 roku w ramach KP Warta Zawiercie Sebastian Mularczyk utworzył sekcję żeńską i został jej trenerem[160]. Drużyna rozpoczęła rozgrywki od IV ligi[161]. Pierwszy mecz w historii sekcja kobiet KP Warta rozegrała 7 września 2019 roku, przegrywając 0:2 z LKS Bestwina. W tym spotkaniu wystąpiły Edyta Hojdys, Agata Dyczko, Aleksandra Gajek, Maja Gałecka, Ewa Jurczak, Anna Matyja, Magdalena Miśta, Paula Osińska, Vanessa Ryndak, Wiktoria Turek, Patrycja Żurek i Oliwia Gołdyń. Autorką pierwszej bramki dla Warty była Dyczko, która zdobyła gola w przegranym 1:4 meczu drugiej kolejki z Niepokornymi Orzesze. Następnie zawodniczki przegrały wszystkie pozostałe mecze, m.in. 0:13 z Tygryskami Świętochłowice i 1:9 z Mitechem II Żywiec. Ze względu na pandemię COVID-19 mecze rundy rewanżowej nie odbyły się[162].

Zawodniczki Warty przegrały wszystkie mecze rundy jesiennej sezonu 2020/2021, w tym 0:10 z Polonią Tychy i 0:14 z MKS Myszków[163]. 9 lutego 2021 roku podpisana została umowa między Wartą Zawiercie a Czarnymi Sosnowiec, w myśl której piłkarki niemieszczące się w składzie Czarnych mogą zostać zawodniczkami Warty. Ponadto kluby zobowiązały się do współpracy w zakresie szkolenia juniorów. Na mocy umowy przed rundą wiosenną do Warty przybyło z Czarnych pięć zawodniczek[164]. 11 maja 2021 roku Warta wygrała pierwszy mecz w historii, pokonując na wyjeździe 4:1 Tygryski Świętochłowice; trzy bramki zdobyła wówczas Nikola Piechota, a jedną Maja Gałecka[165]. W późniejszym czasie piłkarki z Zawiercia wygrały jeszcze 2:1 z Niepokornymi Orzesze, 3:2 z Tygryskami oraz 3:0 walkowerem z UKKS Katowice. Łącznie Warta zdobyła dwanaście punktów i zajęła czwarte miejsce w tabeli[163].

W pierwszych dziewięciu kolejkach sezonu 2021/2022 piłkarki Warty Zawiercie zdobyły dwa punkty, ulegając m.in. ROW II Rybnik 0:17. Pierwszym i jedynym zwycięstwem była odniesiona 7 listopada wygrana 5:1 z Tygryskami Świętochłowice. W rundzie wiosennej Warta rozegrała jeden mecz, przegrany 0:8 z Jaskółkami Chorzów, a po trzynastej kolejce wycofała się z rozgrywek[166]. Mimo to z nowym szkoleniowcem – Bartoszem Kubisą – drużyna przystąpiła do kolejnego sezonu[167]. W rundzie jesiennej zespół wygrał dwa spotkania (3:1 z Jaskółkami Chorzów i 5:3 z Górnikiem II Zabrze), a przegrał siedem, w tym po 0:6 z Rakowem Częstochowa i GKS II Katowice. Po rundzie jesiennej klub wycofał się z rozgrywek[168].

Nazwy

edytuj
  • 1921–1951: Klub Sportowy Warta Zawiercie
  • 1951–1955: Zakładowy Klub Sportowy Stal Zawiercie
  • 1955–1966: Klub Sportowy Warta Zawiercie
  • 1966–1980: Międzyzakładowy Klub Sportowy Warta Zawiercie
  • 1980–1991: Międzyzakładowy Robotniczy Klub Sportowy Warta Zawiercie
  • 1991–2001: Miejski Klub Sportowy Warta Zawiercie
  • 2004–2006: Klub Sportowy Warta Zawiercie
  • 2009–2011: Jurajska Szkółka Piłkarska Warta Zawiercie
  • od 2011: Klub Piłkarski Warta Zawiercie

Prezesi klubu

edytuj
  • 1921–1924: Seweryn Gębarski
  • 1925–1932: Jakub Dyja
  • 1933–1939: Tadeusz Rezler
  • 1945–1947: Aleksander Szczygieł
  • 1947–1967: Eugeniusz Molenda
  • 1967–1970: Kazimierz Wronka
  • 1970–1973: Andrzej Kozłowski
  • 1973–1986: Zygmunt Kozieł
  • 1986–1996: Ryszard Kasztelnik
  • 1996–1998: Jerzy Kaliński (p.o.)[169]
  • 1998–2001: Zbigniew Misztela
  • 2004–2006: Michał Bochenkiewicz
  • 2009–2011: Benedykt Freihofer
  • 2011–2018: Bogdan Janikowski
  • 2019–2021: Dawid Zawrin
  • 2021–2022: Sebastian Mularczyk
  • 2022–2024: Dawid Zawrin
  • od 2024: Tomasz Nowak

Piłkarze

edytuj
Zobacz też kategorię: Piłkarze Warty Zawiercie.

Poniższa tabela przedstawia piłkarzy Warty Zawiercie, którzy w swojej karierze rozegrali przynajmniej jeden mecz w I lidze. Spośród zawodników Warty występujących w I lidze tylko Robert Majchrzak, Leopold Sobiechart i Zbigniew Sołtysik byli wychowankami zawierciańskiego klubu[170].

Piłkarze Warty Zawiercie występujący w I lidze
Imię i nazwisko Lata gry w Warcie Lata gry w I lidze Kluby w I lidze Mecze–bramki w I lidze Źródło
Adam Churek 1999–2000 1990–1992 Zagłębie Sosnowiec 44–0 [65]
Marcin Drzymont 2018–2019 2005–2011 Odra Wodzisław Śląski, Korona Kielce, Lech Poznań, GKS Bełchatów 130–3 [171]
Waldemar Gawara 1992–? 1983 Ruch Chorzów 1–0 [58][172]
Robert Kobyliński 1998–2000 1991–1992 Zagłębie Sosnowiec 6–0 [173]
Sebastian Kotyl 2000 1994–1998 Raków Częstochowa 6–0 [66]
Robert Majchrzak 1985–1989, 2000–2001, 2009–2017 1998 Raków Częstochowa 14–0 [174]
Adrian Marek 2014–2019 2007–2008 Zagłębie Sosnowiec 18–1 [175]
Krzysztof Pawłowski 1999–2000 1992–1994 GKS Katowice 14–1 [67]
Ginter Powała 1955–1957 1952–1954 Budowlani Chorzów 44–19 [35][176]
Leopold Sobiechart[b] 1926–1930 1936 Dąb Katowice 8–0 [178]
Zbigniew Sołtysik do 1981, 1992–1997 1984–1985 Zagłębie Sosnowiec 35–1 [179]
Jan Spychalski 2000 1994–1998, 1999–2000 Raków Częstochowa, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 132–15 [64]
Alfred Sulik 1955–? 1951 Budowlani Chorzów 15–4 [13]
Franciszek Tim 1957–1959 1949–1956 Ruch Chorzów 64–8 [13][35]
Robert Załęski 1999–2000 1994–1998 Raków Częstochowa 97–1 [68]
 
Adolf Krzyk występował w towarzyskich meczach Warty Zawiercie

Piłkarzem Warty, uczestniczącym jednak tylko w meczach towarzyskich, był Adolf Krzyk, sześciokrotny reprezentant Polski[180]. Z kolei wychowankiem Warty Zawiercie był Bogusław Hajdas, trener roku 1977 w Plebiscycie Piłki Nożnej, szkoleniowiec m.in. Pogoni Szczecin, Gwardii Warszawa i Wisły Kraków[181]. Wychowankiem Warty jest także Jordan Majchrzak, uczestnik mistrzostw Europy U-19 w 2023 roku, zawodnik m.in. AS Roma i Legii Warszawa[182]. Inny wychowanek klubu, Marcin Bryła, był reprezentantem Polski podczas mistrzostw Europy U-17 w 1997 roku[183].

W oficjalnych meczach Warty wystąpiło ponadto jedenastu obcokrajowców[184][185][186]. Pierwszym zagranicznym zawodnikiem w historii Warty był Ukrainiec Taras Dydycz, który w 2016 roku przyszedł do klubu z Rozwoju Katowice[187].

Lata Imię i nazwisko Pozycja Poprzedni klub
Obcokrajowcy w Warcie Zawiercie
2016–2017   Taras Dydycz pomocnik Rozwój Katowice
2018   Pawło Konczuk napastnik Roczyn Sosnówka
2019   Gigi Gurgenidze obrońca Podbeskidzie II Bielsko-Biała
2020–2023   Italo obrońca Avaí FC
2020–2022   Neison pomocnik Słomniczanka Słomniki
2022   Adedamola Adenekan pomocnik Bizon Jeleniec
2022   Abderazak El Kessouati napastnik Orzeł Kiedrzyn
2022   Witalij Łazobko obrońca Arena Charków
2023   Juan Bracho napastnik CA Samborondón
2023–2024   Harlent Gómez napastnik Almagro CF
2024   John Ambuila

Trenerzy

edytuj
Zobacz też kategorię: Trenerzy piłkarzy Warty Zawiercie.

Herb

edytuj

Brak informacji na temat herbu klubowego aż do roku 1966, tego bowiem brak na zachowanych zdjęciach i afiszach. Herb nie występował także na koszulkach klubowych[190].

Pierwszy znany herb klubu obowiązywał w latach 60. Była to okrągła tarcza z pasiastą czarno-białą flagą oraz napisami „KS Warta Zawiercie” lub „MKS Warta Zawiercie”[191]. Taki herb pojawił się na zdjęciach z zebrania sprawozdawczo-wyborczego w 1966 roku, kiedy to klub obchodził 45-lecie istnienia. Symbol ten został także przedstawiony na odznace klubowej, przy czym występujący na niej napis to „ZKSM Warta Zawiercie”[c]. Nie jest znany autor tego projektu[190].

Następny herb klubu zawierał elementy zielono-czarno-białe, stylizowany złoty napis „WARTA” oraz rok założenia. Po połączeniu Warty z Włókniarzem klub przejął elementy herbu Włókniarza, który nawiązywał do herbu Wisły Kraków. Herb przybrał barwy biało-zielono-czerwone, a autorem projektu był Władysław Leśniak. Od połowy lat 80. stosowano nowy herb projektu Janusza Dąbrowskiego, na który składał się zaokrąglony czworokąt z zielonym tłem, białą literą „W, rokiem założenia i napisem „Warta”. Herb był stosowany do rozwiązania MKS Warta w 2001 roku i podlegał nieznacznym modyfikacjom, polegającym na różnym ułożeniu napisu „Warta” i roku[192].

Po reaktywacji klubu w 2004 roku herbem klubu była pasiasta czarno-zielona tarcza z białą literą „W” oraz napisem „MKS Warta Zawiercie”; nie jest znany autor projektu. W okresie funkcjonowania drużyny seniorów przy JSP Warta Zawiercie, herbem klubu był stylizowany czarny napis JSP z wieżą zamkową nad literą „J” i biało-zieloną piłką w literze „P”; autorem projektu był Benedykt Freihofer[193].

Od 2011 roku herb klubu stanowi trójkątna tarcza ze stylizowanym zielonym glifem „W” na białym tle. Na zielonych obrzeżach tarczy znajduje się biały napis „KP Warta Zawiercie”[191]. Autorem herbu jest Jarosław Drużbiński. W 2021 roku z okazji stulecia istnienia klubu na pamiątkach klubowych, stronie internetowej i banerach umieszczono zmodyfikowany herb, do którego dodano na złotym tle napis o treści „1921–2021 – gramy dla was od 100 lat”[194].

Stadion

edytuj
Osobny artykuł: Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego w Zawierciu.
 
Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego

Pierwsze mecze Warta Zawiercie rozgrywała na terenie późniejszego parku im. Adama Mickiewicza. Około 1923 roku TAZ podarowało Warcie tereny między Domem Ludowym a ulicą Leśną, na których zbudowano boisko. Mimo braku trybun mecze obserwowało do 2000 osób. Z uwagi na duże zainteresowanie kibiców od 1936 roku Warta Zawiercie rozgrywała spotkania na boisku przy ulicy Senatorskiej (w dzielnicy Argentyna). Płyta boiska była wyposażona w nawierzchnię zbliżoną do żużlowej, a maksymalna pojemność obiektu wynosiła 5500 widzów[195]. Przy boisku znajdowały się bieżnia, skocznie w dal i wzwyż oraz boisko treningowe, zaś piłkarze mogli korzystać z szatni i urządzeń sanitarnych[11]. Na boisku tym klub rozgrywał mecze do 1968 roku. Wówczas to boisko wyburzono i w jego miejsce wybudowano siedzibę Spółdzielni Inwalidów „Warta”[21].

W 1966 roku nastąpiła zmiana obiektu na nowo wybudowany Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego[21]. Pomysł budowy takiego znajdującego się w centrum miasta obiektu powstał w listopadzie 1961 roku podczas obrad KP PZPR. W marcu 1962 roku powołany został Społeczny Komitet Budowy Ośrodka Sportowo-Wypoczynkowego. W znacznej części budowa stadionu przebiegała w czynie społecznym. Środki na ten cel pochodziły ze wsparcia Huty Zawiercie oraz sprzedaży cegiełek. Uroczysta inauguracja obiektu nastąpiła 1 maja 1966 roku[196]. Początkowo obiekt liczył 16 000 miejsc siedzących z zadaszoną centralną trybuną i nie był wyposażony w szatnie, stąd piłkarze przebierali się w baraku Odlewni Żeliwa, gdzie mieściła się także łaźnia i siedziba klubu[197]. W dalszych latach dobudowano szatnię oraz inne pomieszczenia, a w latach 80. dokonano generalnego remontu płyty boiska[6][198]. Pojemność stadionu była natomiast sukcesywnie redukowana, ograniczając się ostatecznie do zachodnich sektorów oraz sektora gości, co daje pojemność 1500 miejsc[199].

Po fuzji Warty i Włókniarza, od 1980 roku trampkarze i juniorzy Warty korzystali ze starego stadionu Włókniarza przy ulicy 11 Listopada. Podczas remontu Stadionu 1000-lecia Państwa Polskiego swoje mecze rozgrywali tam także seniorzy Warty Zawiercie[198].

W 2006 roku Warta Zawiercie rozgrywała mecze w Łazach, na Stadionie Sportowym należącym do Łazowianki. Obiekt ten dysponuje liczbą 2600 miejsc, z czego 600 to miejsca siedzące[79][200].

Kibice

edytuj

W ramach klubu działa grupa kibicowska o nazwie Green Gang[201]. Szczególnym zainteresowaniem kibiców cieszą się spotkania z Przemszą Siewierz, nazywane „Derbami Północnego Zagłębia”[202][203][204]. Dobre stosunki łączą kibiców Warty z sympatykami Czarnych Sosnowiec[205].

Kibice klubu posiadają własną flagę reprezentacyjną[206].

Poszczególne sezony

edytuj

Mężczyźni

edytuj
Sezon Rozgrywki ligowe Puchar Polski (rozgrywki centralne)
Poziom Nazwa ligi Miejsce M Z R P +/− Pkt Uwagi Najlepszy strzelec
1922 III klasa C turniej nie odbył się
1923 klasa C
1924 klasa C
1925 klasa C
1926 klasa C –
1927 IV klasa C awans do klasy B turniej nie odbył się
1928 III klasa B
1929 klasa B 2 awans do klasy A
1930 II klasa A 1 10 7 0 3 48–25 14 przegrane baraże o awans do Ligi
1931 klasa A 1 8 6 1 1 30–13 13 przegrane baraże o mistrzostwo Kieleckiego OZPN
1932 klasa A 1 12 10 1 1 45–11 21 przegrane baraże o awans do Ligi
1933 klasa A 6 11 3 1 7 18–34 7
1934 klasa A 7 12 1 2 9 20–46 4
1935 klasa A 2 11 6 2 3 33–27 14
1936 klasa A 4 12 5 1 6 33–34 11
1936/1937 klasa A 1 13 7 3 3 18 w finałach wojewódzkich zagrała Brygada Częstochowa
1937/1938 liga okręgowa 3 18 11 1 6 66–39 23
1938/1939 liga okręgowa 8 16 5 2 10 29–68 12
1939/1940 liga okręgowa – – – – – – – sezon niedokończony z powodu wybuchu II wojny światowej –
1945/1946 klasa B 8 7 0 0 7 0–21 0 klub nie przystąpił do rozgrywek –
1946/1947 klasa B
1947/1948 III klasa B
1948/1949 IV klasa B 1 17 71–27 26 awans do klasy A
1949/1950 III klasa A 9 18 13
1951 klasa wojewódzka 2 6 4 0 2 21–7 10 –
1952 klasa wojewódzka 1 18 15 2 1 32 przegrane baraże o awans –
1953 IV klasa A 3 26 29 turniej nie odbył się
1954 klasa A 8 26 12 3 11 50–46 28 –
1955 klasa A 6 26 15 3 8 73–48 33 –
1956 klasa A 2 18 13 2 3 43–17 28 awans do III ligi –
1957 III III liga 5 18 8 3 7 40–28 19 –
1958 III liga 7 18 6 4 8 28–45 16 turniej nie odbył się
1959 liga okręgowa 5 20 10 1 9 36–34 21
1960 liga okręgowa 8 18 5 4 9 26–44 14
1960/1961 liga okręgowa 5 22 10 3 9 32–44 23
1961/1962 liga okręgowa 8 22 7 5 10 38–44 19 –
1962/1963 liga okręgowa 2 22 10 6 6 37–26 26 I runda
1963/1964 III liga 1 22 19 2 1 63–15 40 przegrane baraże o awans 1/16 finału
1964/1965 III liga 11 26 8 4 14 45–53 20 I runda
1965/1966 III liga 11 24 7 3 14 38–58 17 spadek do ligi okręgowej –
1966/1967 IV liga okręgowa 7 30 11 7 12 48–58 29 –
1967/1968 liga okręgowa 14 30 8 7 15 38–47 23 spadek do klasy A Maciej Wierzbiński –
1968/1969 V klasa A 1 30 21 5 4 86–25 47 awans do ligi okręgowej –
1969/1970 IV liga okręgowa 11 32 11 9 12 44–43 31 Maciej Wierzbiński –
1970/1971 liga okręgowa 16 30 6 5 19 27–58 17 spadek do klasy A –
1971/1972 V klasa A 2 22 18 1 3 52–21 37 –
1972/1973 klasa A 1 22 18 3 1 91–25 39 awans do ligi okręgowej –
1973/1974 IV liga okręgowa B 6 30 12 9 9 37–31 34 –
1974/1975 klasa międzypowiatowa 3 22 15 1 6 65–25 31 –
1975/1976 klasa regionalna 1 24 16 3 5 50–19 39 klub nie awansował w związku z reorganizacją rozgrywek –
1976/1977 klasa wojewódzka 10 28 13 0 15 29–43 26 –
1977/1978 klasa wojewódzka 12 30 8 10 12 25–41 26 –
1978/1979 klasa wojewódzka 14 30 7 10 13 22–41 24 –
1979/1980 klasa wojewódzka 10 30 9 10 11 33–45 28 –
1980/1981 klasa okręgowa 12 28 8 7 13 26–40 23 –
1981/1982 klasa okręgowa 15 30 5 10 15 17–52 20 –
1982/1983 klasa okręgowa 16 30 5 6 19 23–54 16 spadek do klasy terenowej –
1983/1984 V klasa terenowa 12 26 8 5 13 31–33 21 –
1984/1985 klasa terenowa 1 28 17 8 3 39–15 42 awans do klasy okręgowej –
1985/1986 IV klasa okręgowa 15 30 6 10 14 32–50 22 spadek do klasy terenowej –
1986/1987 V klasa terenowa 11 28 9 8 11 35–41 26 Dariusz Bzdęga, Dariusz Gorzkowski,
Andrzej Kozłowski, R. Olmiński (po 5) 		–
1987/1988 klasa terenowa 6 26 8 10 8 29–28 26 Andrzej Kozłowski (9) –
1988/1989 klasa terenowa 2 26 16 6 4 54–20 38 Andrzej Kozłowski –
1989/1990 klasa okręgowa 5 30 14 8 8 75–47 36 –
1990/1991 klasa okręgowa 6 28 14 3 11 64–40 31 –
1991/1992 klasa okręgowa 1 30 23 3 4 76–25 49 awans do ligi śląskiej Andrzej Kozłowski –
1992/1993 IV liga śląska 9 34 11 12 11 52–54 34 Andrzej Kozłowski (14) –
1993/1994 liga śląska 14 34 9 10 15 42–47 28 Krzysztof Andrzejewski –
1994/1995 liga śląska 17 34 5 12 17 45–73 22 spadek do klasy okręgowej Krzysztof Węglarz (9) –
1995/1996 V klasa okręgowa 2 30 20 3 7 81–36 63 Dariusz Gładysz –
1996/1997 klasa okręgowa 3 30 18 5 7 64–34 59 Krzysztof Andrzejewski –
1997/1998 klasa okręgowa 1 30 23 5 2 85–22 74 awans do IV ligi Bogdan Szadkowski –
1998/1999 IV IV liga 1 34 22 9 3 69–26 75 awans do III ligi Bogdan Szadkowski (23) –
1999/2000 III III liga 10 34 11 12 11 41–44 45 Bogdan Szadkowski (12) –
2000/2001 III liga 18 38 8 12 18 42–61 36 spadek do IV ligi, klub rozwiązany po zakończeniu sezonu –
2006/2007 VII klasa B 10 20 3 1 16 15–64 10 klub wycofany po rundzie jesiennej –
2009/2010 VIII klasa B 2 20 15 3 2 74–7 48 awans do klasy A –
2010/2011 VII klasa A 9 32 13 5 14 71–66 44 –
2011/2012 klasa A 1 30 24 1 5 93–34 73 awans do ligi okręgowej Damian Sołtysik (21) –
2012/2013 VI liga okręgowa 5 30 17 6 7 70–39 57 Dawid Karpiński (12) –
2013/2014 liga okręgowa 2 30 19 6 5 80–30 63 Michał Sołtysik (19) –
2014/2015 liga okręgowa 5 30 16 4 10 68–45 52 Michał Mąka (21) –
2015/2016 liga okręgowa 1 30 25 4 1 103–16 79 awans do IV ligi Michał Mąka (25) –
2016/2017 V IV liga 6 34 17 4 13 59–54 55 Michał Mąka (11) –
2017/2018 IV liga 10 30 11 5 14 48–45 38 Michał Mąka (9) –
2018/2019 IV liga 2 30 18 6 6 54–31 60 Marcin Smarzyński (17) –
2019/2020 IV liga 4 15 8 1 6 33–24 25 sezon niedokończony z powodu pandemii COVID-19 Jacek Jarnot (12) –
2020/2021 IV liga 5 32 15 8 9 70–42 53 Damian Adamiecki (17) –
2021/2022 IV liga 8 30 13 6 11 62–65 45 Damian Adamiecki (16) –
2022/2023 IV liga 16 30 1 2 27 25–122 5 spadek do klasy okręgowej Adrian Długosz (5) –
2023/2024 VI liga okręgowa 14 30 8 2 20 34-77 26 spadek w związku z reorganizacją rozgrywek –
2024/2025 VII liga okręgowa –
Źródła[13][78][207][208]

Kobiety

edytuj
Sezon Rozgrywki ligowe Puchar Polski (rozgrywki centralne)
Poziom Nazwa ligi Miejsce M Z R P +/− Pkt Uwagi Najlepszy strzelec
2019/2020 V IV liga 8 7 0 0 7 5–40 0 sezon niedokończony z powodu pandemii COVID-19 Aleksandra Gajek (3) –
2020/2021 IV liga 4 12 4 0 8 14–59 12 Nikola Piechota (8) –
2021/2022 IV liga – 20 1 2 17 9–82 5 klub wycofał się z rozgrywek po 13. kolejce Angelika Nowak –
2022/2023 IV liga 7 12 2 1 9 10–40 7 klub wycofał się z rozgrywek po rundzie jesiennej Nikola Piechota (8) –
Źródła[159][209]

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Po usamodzielnieniu się drużyny seniorów JSP Warta Zawiercie kontynuowała działalność, wystawiając od 2017 roku drużynę piłkarską w klasie B[86].
  2. ↑ W przedwojennej prasie jego nazwisko zapisywano również jako Sobiechard, Sobiechardt, Sobierad czy Sobieraj[177].
  3. ↑ ZKSM jest prawdopodobnie skrótem od Związkowy Klub Sportowy Metalowców[190].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Siewierska tradycja podtrzymana, Warta w Wielką Sobotę pokonana [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-04].
  2. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 23.
  3. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 14.
  4. ↑ a b c Warta Zawiercie 1921–2021, s. 15.
  5. ↑ a b c d e Monografia Zawiercia, s. 421.
  6. ↑ a b c d e Jadwiga Gębka, Sławomir Gębka, Warta Zawiercie [online], Dawne Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  7. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 17–20.
  8. ↑ a b c Zawiercie. Studium monograficzne, s. 443.
  9. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 20.
  10. ↑ Z dziejów kultury fizycznej w Zagłębiu Dąbrowskim, s. 122.
  11. ↑ a b c d Jadwiga Gębka, Sławomir Gębka, Historia [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  12. ↑ Zawiercie. Studium monograficzne, s. 444.
  13. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb Dobromir Kotnis, Warta Zawiercie: Historia w statystyce [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  14. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 21.
  15. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 22–23.
  16. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 24.
  17. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 25.
  18. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 26.
  19. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 27.
  20. ↑ Encyklopedia ekstraklasy, s. 1073.
  21. ↑ a b c Monografia Zawiercia, s. 422.
  22. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 28.
  23. ↑ Z dziejów kultury fizycznej w Zagłębiu Dąbrowskim, s. 120.
  24. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 29–30.
  25. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 30.
  26. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 42.
  27. ↑ a b Monografia Zawiercia, s. 423.
  28. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 35, 43.
  29. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 43.
  30. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 44.
  31. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 190.
  32. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 45.
  33. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 46.
  34. ↑ a b c Warta Zawiercie 1921–2021, s. 47.
  35. ↑ a b c d Warta Zawiercie 1921–2021, s. 149.
  36. ↑ Zawiercie. Studium monograficzne, s. 446.
  37. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 49.
  38. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 47–48.
  39. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 93.
  40. ↑ Paweł Mogielnicki, Poland – Full Cup History [online], RSSSF, 23 kwietnia 2002 [dostęp 2022-01-08].
  41. ↑ a b Monografia Zawiercia, s. 425.
  42. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 94.
  43. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 94–95.
  44. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 95.
  45. ↑ Monografia Zawiercia, s. 422–423.
  46. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 50.
  47. ↑ a b Monografia Zawiercia, s. 427.
  48. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 51.
  49. ↑ a b c d e Warta Zawiercie 1921–2021, s. 150.
  50. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 52.
  51. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 184.
  52. ↑ a b c Monografia Zawiercia, s. 428.
  53. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 53.
  54. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 60.
  55. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 61.
  56. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 159.
  57. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 61–62.
  58. ↑ a b c Warta Zawiercie 1921–2021, s. 63.
  59. ↑ a b c Warta Zawiercie 1921–2021, s. 152.
  60. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 64.
  61. ↑ a b c Monografia Zawiercia, s. 429.
  62. ↑ a b c d Warta Zawiercie 1921–2021, s. 65.
  63. ↑ AKTUALNOŚCI [online], Gazeta Wyborcza, 28 sierpnia 1999 [dostęp 2022-01-08].
  64. ↑ a b c Jan Spychalski w bazie 90minut.pl
  65. ↑ a b Adam Churek w bazie 90minut.pl
  66. ↑ a b Sebastian Kotyl I w bazie 90minut.pl
  67. ↑ a b Krzysztof Pawłowski w bazie 90minut.pl
  68. ↑ a b Robert Załęski w bazie 90minut.pl
  69. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 66.
  70. ↑ Ostatnia kolejka III ligi piłki nożnej [online], Gazeta Wyborcza, 17 czerwca 2001 [dostęp 2022-01-08].
  71. ↑ Monografia Zawiercia, s. 430–431.
  72. ↑ Waszym zdaniem... [online], KS Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2004-05-08].
  73. ↑ Źródło Kromołów, wzloty i upadki [online], zawiercianin.pl, 4 stycznia 2013 [dostęp 2022-01-08].
  74. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 110.
  75. ↑ Historia [online], KS Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2006-11-18].
  76. ↑ a b c Warta Zawiercie 1921–2021, s. 71.
  77. ↑ Maciej Wąsowicz, Warta Reaktywacja [online], zawiercie.naszemiasto.pl, 18 sierpnia 2006 [dostęp 2022-01-08].
  78. ↑ a b Warta Zawiercie w bazie 90minut.pl
  79. ↑ a b c Klub Sportowy Warta Zawiercie [online], KS Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2006-11-21].
  80. ↑ Klasa B 2006/2007, grupa: Sosnowiec II w bazie 90minut.pl
  81. ↑ Pięć lat Jurajskiej Szkółki Piłkarskiej Warta Zawiercie [online], zawiercianin.pl, 6 lutego 2013 [dostęp 2022-01-08].
  82. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 73.
  83. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 72.
  84. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 74.
  85. ↑ a b Klasa A 2010/2011, grupa: Sosnowiec w bazie 90minut.pl
  86. ↑ Jurajska Szkółka Piłkarska Warta Zawiercie w bazie 90minut.pl
  87. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 75.
  88. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 76.
  89. ↑ Klasa A 2011/2012, grupa: Sosnowiec w bazie 90minut.pl
  90. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 77.
  91. ↑ Liga okręgowa 2012/2013, grupa: Katowice II w bazie 90minut.pl
  92. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 78.
  93. ↑ Sezon 2013/14 – Liga okręgowa gr. 2 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  94. ↑ Liga okręgowa 2014/2015, grupa: Katowice IV w bazie 90minut.pl
  95. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 79.
  96. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 79–80.
  97. ↑ a b Sezon 2015/16 – Liga okręgowa gr. 4 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  98. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 80.
  99. ↑ Sezon 2016/17 IV liga śląska gr. 1 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  100. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 82.
  101. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 81.
  102. ↑ Sezon 2017/18 IV liga śląska gr. 1 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  103. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 83.
  104. ↑ Sezon 2018/19 IV liga śląska gr. 1 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  105. ↑ Puchar Polski 2018/2019, grupa: Śląski ZPN - Sosnowiec w bazie 90minut.pl
  106. ↑ Puchar Polski 2018/2019, grupa: Śląski ZPN w bazie 90minut.pl
  107. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 83–84.
  108. ↑ Sezon 2019/20 IV liga śląska gr. 1 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  109. ↑ a b Sezon 2020/21 IV liga śląska gr. 1 [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  110. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 266.
  111. ↑ Mateusz Mańdok trenerem Warty [online], KP Warta Zawiercie, 5 lipca 2021 [dostęp 2022-01-08].
  112. ↑ Sebastian Mularczyk prezesem Warty [online], KP Warta Zawiercie, 3 sierpnia 2021 [dostęp 2022-01-08].
  113. ↑ Zina IV liga 2021/2022, grupa: śląska I w bazie 90minut.pl
  114. ↑ IV Liga XVII kolejka 2021/2022 [online], FutbolJura.pl, 25 maja 2022 [dostęp 2022-06-11].
  115. ↑ Zmiana trenera [online], KP Warta Zawiercie, 24 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-26].
  116. ↑ Nowy trener, 27 zawodników na pierwszym treningu Warty [online], FutbolJura, 15 lipca 2022 [dostęp 2022-07-15].
  117. ↑ a b Co przyniesie 2023 rok Warcie Zawiercie? [online], FutbolJura, 28 grudnia 2022 [dostęp 2023-01-02].
  118. ↑ a b c IV liga 2022/2023, grupa: śląska I w bazie 90minut.pl
  119. ↑ IV(1): DAWID GAJECKI NOWYM TRENEREM WARTY ZAWIERCIE [online], Lokalna Piłka, 30 grudnia 2022 [dostęp 2023-01-02].
  120. ↑ Pierwszy od 22 lat spadek wtedy spadał też Raków Częstochowa [online], FutbolJura, 18 maja 2023 [dostęp 2023-06-10].
  121. ↑ Dawid Gajecki zrezygnował... [online], FutbolJura, 23 maja 2023 [dostęp 2023-06-10].
  122. ↑ Klasa okręgowa 2023/2024, grupa: śląska IV (Katowice-Sosnowiec) w bazie 90minut.pl
  123. ↑ a b 541 dni Warty Zawiercie bez wygranej na Tysiaka zła passa przerwana [online], FutbolJura.pl, 22 października 2023 [dostęp 2024-08-02].
  124. ↑ Walne Zgromadzenie Członków Stowarzyszenia [online], KP Warta Zawiercie, 9 lipca 2024 [dostęp 2024-08-02].
  125. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 106.
  126. ↑ Jan Goksiński, Klubowa historia polskiej piłki nożnej do 1970 roku. Suplement: tabele, Warszawa: PPG, 2013, s. 268, ISBN 978-83-935604-4-8.
  127. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 106.
  128. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 113.
  129. ↑ SARMACJA BĘDZIN W PUCHARZE POLSKI (5) [online], BKS Sarmacja Będzin [dostęp 2022-01-08].
  130. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 106–107.
  131. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 107.
  132. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 158.
  133. ↑ Grzegorz Kulawiak trenerem KP Warta II Zawiercie [online], KP Warta Zawiercie, 31 lipca 2021 [dostęp 2022-01-08].
  134. ↑ Grzegorz Kulawiak nie jest już trenerem drugiej drużyny [online], KP Warta Zawiercie, 6 grudnia 2021 [dostęp 2022-01-08].
  135. ↑ Zbigniew Molenda trenerem rezerw Warty [online], KP Warta Zawiercie, 11 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-14].
  136. ↑ Nowy trener Warta II Zawiercie [online], KP Warta Zawiercie, 12 stycznia 2023 [dostęp 2023-05-17].
  137. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 107, 190.
  138. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 107–112.
  139. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 107–110.
  140. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 108.
  141. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 267.
  142. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 268.
  143. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 132–133.
  144. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Warta Zawiercie 1921–2021, s. 133.
  145. ↑ „Puchar Orlich Gniazd” dla juniorów Wisły, „Gazeta Południowa”, 45 (9564), Kraków, 27 lutego 1979, s. 2.
  146. ↑ To i owo, „Nowiny”, 9 (1316), Katowice: RSW Prasa-Książka-Ruch, 2 marca 1983, s. 8.
  147. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 133, 141.
  148. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 135.
  149. ↑ PCHAR ORLICH GNIAZD / Koronacja w Zawierciu [online], Gazeta Wyborcza, 6 marca 1995 [dostęp 2022-01-08].
  150. ↑ Orle Gniazda juniorów [online], Gazeta Wyborcza, 4 marca 1996 [dostęp 2022-01-08].
  151. ↑ TURNIEJ JUNIORÓW [online], Gazeta Wyborcza, 4 marca 1997 [dostęp 2022-01-08].
  152. ↑ Korona piąta w Zawierciu, „Słowo Ludu”, 46 (14647), 24 lutego 1998, s. 15.
  153. ↑ Reprezentacji typu B mecz na żywo [online], Sport.pl, 6 grudnia 2006 [dostęp 2022-01-08].
  154. ↑ SPORT [online], Gazeta Wyborcza, 15 lutego 2000 [dostęp 2022-01-08].
  155. ↑ GKS Katowice wygrał halowy turniej piłkarski o Puchar Orlich Gniazd [online], Gazeta Wyborcza, 25 lutego 2001 [dostęp 2022-01-08].
  156. ↑ Dawid Gordecki, Nowe kluby na piłkarskiej mapie Polski #15: JSP Warta Zawiercie, [w:] Tylko Kobiecy Futbol [online], 10 sierpnia 2015 [dostęp 2022-01-08].
  157. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 153.
  158. ↑ III liga kobiet 2015/2016, grupa: śląska I w bazie 90minut.pl
  159. ↑ a b Warta Zawiercie (k) w bazie 90minut.pl
  160. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 120, 129.
  161. ↑ Mecz kobiet KP Warta Zawiercie – KS Kuźnia Ustroń: “podopieczne trenera Sebastiana Mularczyka grają coraz lepiej” [ZDJĘCIA] [online], zawiercianskie.pl, 29 września 2019 [dostęp 2022-01-08].
  162. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 120–121.
  163. ↑ a b IV liga kobiet 2020/2021, grupa: śląska I w bazie 90minut.pl
  164. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 128.
  165. ↑ Wygrana kobiet [online], KP Warta Zawiercie, 12 maja 2021 [dostęp 2022-01-08].
  166. ↑ IV liga kobiet 2021/2022, grupa: śląska w bazie 90minut.pl
  167. ↑ Bartosz Kubisa trenerem drużyny kobiet [online], KP Warta Zawiercie, 16 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-18].
  168. ↑ IV liga kobiet Keeza 2022/2023, grupa: śląska I w bazie 90minut.pl
  169. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 143.
  170. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 162–168.
  171. ↑ Marcin Drzymont w bazie 90minut.pl
  172. ↑ Waldemar Gawara w bazie 90minut.pl
  173. ↑ Robert Kobyliński w bazie 90minut.pl
  174. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 167–168.
  175. ↑ Adrian Marek w bazie 90minut.pl
  176. ↑ Encyklopedia ekstraklasy, s. 1050.
  177. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 163.
  178. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 163–164.
  179. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 165–166.
  180. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 199–200.
  181. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 183–184.
  182. ↑ Jordan Majchrzak, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2024-08-02].
  183. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 169.
  184. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 274–276.
  185. ↑ Po co powalczyć o remis? Jak można osłabić drużynę i skończyć w dziewięciu [online], FutbolJura, 20 marca 2023 [dostęp 2023-03-23].
  186. ↑ Podsumowanie sezonu [online], KP Warta Zawiercie, 3 lipca 2024 [dostęp 2024-08-02].
  187. ↑ Taras Dydycz w bazie 90minut.pl
  188. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 183.
  189. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 157.
  190. ↑ a b c Warta Zawiercie 1921–2021, s. 247.
  191. ↑ a b Rycerze ze źródeł Warty [online], PolskieLogo.net, 22 sierpnia 2017 [dostęp 2022-01-08].
  192. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 248.
  193. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 249–250.
  194. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 250.
  195. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 244.
  196. ↑ Stadion 1000-lecia w Zawierciu [online], arenysportowe.eu [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-25].
  197. ↑ Monografia Zawiercia, s. 422, 424.
  198. ↑ a b Warta Zawiercie 1921–2021, s. 246.
  199. ↑ Stadion 1000-lecia Państwa Polskiego w Zawierciu (Stadion Warty Zawiercie) [online], stadiony.net [dostęp 2022-01-08].
  200. ↑ Kolejowy Klub Sportowy Łazowianka Łazy w bazie 90minut.pl
  201. ↑ Stara Warta [online], Nieoficjalny Serwis Kibiców MKS Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08].
  202. ↑ O remisie zadecydowały ostatnie minuty. [online], KP Warta Zawiercie [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-08].
  203. ↑ Warta w niedzielę zagra z Przemszą! [online], Nieoficjalny Serwis Kibiców MKS Warta Zawiercie, 11 października 2014 [dostęp 2022-01-08].
  204. ↑ Przemsza Siewierz [online], ultrafanatic.pl [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-04].
  205. ↑ Czarni Sosnowiec [online], ultrafanatic.pl [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-04].
  206. ↑ Przemsza Siewierz – Warta Zawiercie 01.05.2013 [online], ultrafanatic.pl [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-04].
  207. ↑ Jan Goksiński, Klubowa historia polskiej piłki nożnej do 1939 roku. Tom II – kluby, Warszawa: PZI Softena, 2013, s. 236, ISBN 978-83-935604-1-7.
  208. ↑ Monografia Zawiercia, s. 422–429.
  209. ↑ Warta Zawiercie 1921–2021, s. 264.

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Abramski, Zawiercie. Studium monograficzne, Zawiercie: Miejski Ośrodek Kultury, 1994, ISBN 83-902833-0-1.
  • Teresa Drozdek-Małolepsza, Eligiusz Małolepszy, Z dziejów wychowania fizycznego i sportu w powiecie zawierciańskim w latach 1927–1939, [w:] Z dziejów kultury fizycznej w Zagłębiu Dąbrowskim i regionach ościennych, Sosnowiec – Katowice – Dąbrowa Górnicza 2010, s. 113–122, ISBN 978-83-60116-33-3.
  • Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański, Encyklopedia ekstraklasy, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2015, ISBN 978-83-86320-65-3.
  • Jarosław Janik, Sławomir Gębka, Warta Zawiercie 1921-2021. 100 lat, Zawiercie: Precjoza, 2021, ISBN 978-83-67003-12-4.
  • Monografia Zawiercia, Zawiercie: Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskiej, 2003, ISBN 83-905651-5-3.
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Warta_Zawiercie_(piłka_nożna)&oldid=74464601”