Waldemar Fegelein
Waldemar Fegelein (ur. 9 stycznia 1912 w Ansbach, zm. 20 listopada 2000 w Obermeitingen) – niemiecki oficer, SS-Standartenführer, dowódca 37 Ochotniczej Dywizji Kawalerii SS Lützow, zbrodniarz wojenny.
 SS-Standartenführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 listopada 2000 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca: |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujWaldemar Fegelein urodził się 9 stycznia 1912 roku w Ansbach. Jego bratem był Hermann Fegelein – adiutant Heinricha Himmlera. Obaj bracia mieli zamiłowanie do koni, jako że ich ojciec zarządzał szkołą jeździecką w Monachium, która w lipcu 1937 została główną szkołą jeździecką SS (SS-Hauptreitschule).
W 1932 roku podjął studia na kierunku weterynaria, których jednak nie ukończył. W latach 30. podobnie jak brat był jednym z czołowych zawodników jeździectwa w III Rzeszy[1]. 28 kwietnia 1933 dołączył do NSDAP. 1 września 1935 dołączył do SS pod numerem członkowskim 229780[2]. W latach 1936–1940 pełnił różne funkcje w SS-Hauptreitschule[1].
Od 1940 roku jako dowódca 1. szwadronu w 1. pułku kawalerii SS (1. SS-Totenkopf-Reiterstandarte) pełnił służbę w okupowanej Polsce[1]. Uczestniczył w obławie na oddział mjr. Hubala oraz w towarzyszących mu pacyfkacjach polskich wsi. Żołnierze jego szwadronu uczestniczyli także w egzekucjach przedstawicieli polskiej inteligencji, które przeprowadzano w ogrodach sejmowych w Warszawie oraz w podwarszawskich Palmirach[3].
W 1941 roku w szeregach Brygady Kawalerii SS uczestniczył w działaniach na froncie wschodnim, w tym w akcji eksterminacyjnej na bagnach Prypeci (koniec lipca – połowa września). Podczas tej ostatniej żołnierze dowodzonego przezeń szwadronu przeprowadzili masakry Żydów m.in. w Motolu, Telechanach oraz Starobinie[4][5].
W 1942 roku został przeniesiony do Głównego Urzędu Dowodzenia i Administracji SS (SS-Führungshauptamt). W tym samym roku został dowódcą pułku w 8 Dywizji Kawalerii SS „Florian Geyer”[1]. Za działania na froncie wschodnim został odznaczony Krzyżem Rycerskim. Order otrzymał z rąk Heinricha Himmlera[potrzebny przypis].
Po wojnie zmienił imię na Axel[potrzebny przypis] i założył własną szkołę jeździecką niedaleko Bad Wörishofen.
W latach 1962–1970 był jednym z podejrzanych w ramach śledztwa, które zachodnioniemiecka prokuratura prowadziła w sprawie zbrodni popełnionych przez 1. pułk kawalerii SS na okupowanych obszarach ZSRR. Ostatecznie nie postawiono mu jednak żadnych zarzutów[1].
Waldemar Fegelein zmarł 20 listopada 2000 roku w Obermeitingen i został pochowany razem z żoną Anneliese na cmentarzu Waldfriedhof w Ansbach[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Pieper 2015 ↓, s. 182.
- ↑ Numery członków SS od 229 000 do 229 999. [online], www-dws--xip-pl.translate.goog [dostęp 2021-07-20].
- ↑ Pieper 2015 ↓, s. 38–39.
- ↑ Pieper 2015 ↓, s. 92.
- ↑ Encyclopedia of Camps and Ghettos 2012 ↓, s. 1285.
- ↑ Waldemar “Axel” Fegelein (1912-2000) - Find A... [online], www.findagrave.com [dostęp 2021-07-20] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Henning Pieper: Fegelein's Horsemen and Genocidal Warfare. The SS Cavalry Brigade in the Soviet Union. Houndmills, Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2015. ISBN 978-1-137-45633-5. (ang.).
- Martin Dean, Mel Hecker: Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945. T. II: Ghettos in German-Occupied Eastern Europe. Cz. B. Bloomington and Indianapolis: United States Holocaust Memorial Museum and Indiana University Press, 2012. ISBN 978-0-253-00202-0. (ang.).