Włodzimierz Sąsiadek
Włodzimierz Sąsiadek (ur. 1950 w Poznaniu) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, dowódca 36 Pułku Artylerii, 2 Brygady Artylerii, 6 Brygady Artylerii Armat, Polski Narodowy Przedstawiciel Wojskowy przy Naczelnym Dowództwie Sojuszniczych Sił w Europie w (Supreme Headquarters Allied Powers Europe) w latach 2002–2005.
 generał dywizji w st. spocz.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• 4 pa |
| Stanowiska |
• stanowiska w PA |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujWłodzimierz Sąsiadek syn Zygmunta urodził się w 1950 w Poznaniu[1]. W Słupsku ukończył liceum ogólnokształcące[2], a w 1968 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii w Toruniu. Zawodową służbę rozpoczął w Kołobrzegu w 4 pułku artylerii 8 Dywizji Zmechanizowanej. W latach 1977–1981 studiował w Akademii Sztabu Generalnego, po ukończeniu której został skierowany do Budowa na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 36 pułku artylerii z 20 Dywizji Pancernej, a następnie w 1985 dowódcy tego pułku. W 1988 rozpoczął służbę w Choszcznie na stanowisku dowódcy 2 Brygady Artylerii[1][3].
W latach 1991–1993 sprawował funkcję dowódcy 6 Brygady Artylerii Armat w Toruniu. W latach 1995–1996 był zastępcą dowódcy międzynarodowej Brygady Nordycko-Polskiej jako sił pokojowych NATO, stacjonującej na terytorium Bośni i Hercegowiny i wykonującej zadania w ramach IFOR/SFOR. Od 1996 służył w pionie operacyjnym Sztabu Generalnego WP, m.in. był szefem Zarządu Planowania Operacyjnego SG WP. 15 sierpnia 1999 z okazji Święta Wojska Polskiego został awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego[3].
W 2001 podjął studia w Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Londynie, po czym został wyznaczony na stanowisko szefa zespołu operacyjnego przy Centralnym Dowództwie Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych[1]. W latach 2002–2005 sprawował stanowisko Polskiego Narodowego Przedstawiciela Wojskowego (PNPW) przy Naczelnym Dowództwie Sojuszniczych Sił w Europie (Supreme Headquarters Allied Powers Europe) (SHAPE)[4]. W 2004 mianowany na stopień generała dywizji przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego[5]. Do 2007 pozostawał w rezerwie kadrowej Ministra Obrony Narodowej, a następnie odszedł do rezerwy[6].
W dniu 6 sierpnia 2012 został mianowany na stanowisko dyrektora Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych[3][7]. 6 lutego 2013 w Bydgoszczy został wyznaczony na przewodniczącego Komitetu Sterującego Centrum Eksperckiego Policji Wojskowych NATO (NATO Military Police Centre of Excellence – NATO MP COE)[8].
- podporucznik – 1972
- porucznik – 1975
- kapitan – 1979
- major – 1983
- podpułkownik – 1986
- pułkownik – 1990
- generał brygady – 1999[9]
- generał dywizji – 2004[10]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[11]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Artylerii Armat – 1991 (ex officio)
- Odznaka pamiątkowa PNPW przy Supreme Headquarters Allied Powers Europe (SHAPE) – 2002 (ex officio)
- Odznaka pamiątkowa Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych – 2012 (ex officio)
- Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego „Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis”[12] – 2014
i inne
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 269.
- ↑ Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych im. gen. broni Władysława Sikorskiego. warszawa.naszemiasto.pl. [dostęp 2022-04-06].
- ↑ a b c Jasiński 2013 ↓, s. 134.
- ↑ Aktualności. Odsłonięcie obelisku pamięci w m. Budów. zzwp.pl. [dostęp 2022-04-06].
- ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 134-135.
- ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 135.
- ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 221.
- ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 29.
- ↑ Nominacje generalskie z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl. [dostęp 2022-04-06].
- ↑ Udział Prezydenta RP w uroczystościach z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl. [dostęp 2022-04-06].
- ↑ Nadanie orderów i odznaczeń. sip.lex.pl. [dostęp 2022-04-06].
- ↑ Z wdzięczności za gotowość obrony. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-04-06].
Bibliografia
edytuj- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 134-135. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2013. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 29. ISSN 1734-2317.
