VI Batalion Saperów
VI Batalion Saperów (VI bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
por. Józef Szkolnikowski |
Ostatni |
mjr Ignacy Landau |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Historia batalionu
edytuj31 października 1918 roku kapitan Wilhelm Bauer przekazał dowództwo kompanii zapasowej c. i k. batalionu saperów nr I porucznikowi Józefowi Szkolnikowskiemu, jako najstarszemu oficerowi – Polakowi. Adiutantem został porucznik Edmund Zieleniewski. Objęcie kompanii przez polskie wojsko trwało do godziny 16.00 i odbyło się bez żadnego oporu ze strony austriackiej i w największym porządku. Żołnierze innych narodowości, znajdujący się w batalionie, zaczęli go opuszczać.
Kompania była zakwaterowana w forcie cytadelowym 2 „Kościuszko” położonym wokół Kopca Kościuszki w Krakowie. Na krótko przed rozpadem Austro-Węgier kompania została zreorganizowana i uzupełniona kompaniami zapasowymi saperów nr 12, 46 i 49.
5 listopada 1918 roku kapitan Franciszek Wolf objął dowództwo batalionu uzupełniającego saperów. Adiutantem batalionu został porucznik Zdzisław Groele. Stan ludzi, początkowo bardzo niski, podniósł się do liczby 200 poprzez napływ powracających z wojny saperów. Wkrótce dowództwo batalionu objął major Kornicki. Stan podniósł się do liczby około 600 ludzi. Utworzono trzy kompanie w sile po 150 ludzi każda, oraz kompanię sztabową. 18 marca 1919 roku batalion, już jako „V batalion saperów” w składzie 3 kompanii i dowództwa odszedł na Front Ukraiński, do obrony Lwowa.
Czwarta kompania pozostała w Krakowie, jako "kadra batalionu". Do połowy września 1919 pełniła służbę wartowniczą w garnizonie. Następnie od września do drugiej połowy lutego 1920 roku prowadziła roboty leśne w Tatrach. Budowała baraki w Zaskalu, Jaszczurówce i Zakopanem. Po ukończeniu prac w Tatrach, zaopatrzeniu się i wyekwipowaniu w Krakowie, odeszła w połowie marca 1920 na Front Wołyński, do grupy pułkownika Józefa Rybaka[1].
15 lutego 1920 roku V batalion saperów został przemianowany na VI batalion saperów[2]. W skład nowo utworzonego batalionu weszły: dawna 2/V batalionu saperów pod dowództwem porucznika Oswalda Ungera, jako 1 kompania oraz dawna 3/V batalionu saperów pod dowództwem porucznika Jana Gicali jako 2 kompania. Dowódcą batalionu został mianowany kapitan Gustaw Stankiewicz. 3 kompania VI batalionu saperów została utworzona 1 lutego 1920 roku przy batalionie zapasowym saperów nr V w Krakowie i zakwaterowana w koszarach barakowych w Przegorzałach pod Krakowem. Dowódcą kompanii był porucznik Steckiewicz. Z batalionem 3 kompania połączyła się dopiero w grudniu 1920 i pozostaje z nim już do końca swego istnienia[3].
Kolumna saperska nr VI
edytujWe wrześniu 1920 roku, zgodnie z organizacją saperów, w składzie VI batalionu saperów została sformowana etatowa kolumna saperska nr VI pod dowództwem kapitana Eugeniusza Wrotniaka. Kolumna liczyła 2 oficerów, 100 szeregowych oraz 102 konie i 45 wozów. Dzięki pomocy Dowództwa 6 Dywizji Piechoty kolumna została wyposażona w potrzebny materiał i narzędzia ze składu saperskiego 6 Armii i ze zdobyczy wojennej. W czasie swego krótkiego istnienia kolumna oddała nieocenione usługi macierzystemu batalionowi, ułatwiając mu na każdym kroku pracę. Z chwilą odjazdu batalionu do Grupy Fortyfikacyjnej Nr 3, kolumna saperska została 12 stycznia 1921 roku odesłana do kompanii zapasowej saperów Nr V w Krakowie celem rozformowania.
Dowódca batalionu, major Ignacy Landau, przed jej odejściem zamieścił w rozkazie Nr 1 z dnia 11 stycznia 1921 roku następujące pożegnanie: „Kolumna saperska nr VI opuszcza z dniem jutrzejszym skład baonu i odchodzi do kompanii zapasowej saperów nr V w Krakowie. Przy tej sposobności dziękuję dowódcy jej, kapitanowi Wrotniakowi, wszystkim podoficerom i żołnierzom za ich niestrudzoną pracę. Dziękuję im w imieniu służby za ich trudy i prace, życzę im wszystkim szczęścia i powodzenia na dalszej drodze”.
Kolumna saperska nr VI wkrótce po przybyciu do Krakowa i rozlokowaniu się w barakach w Przegorzałach została zlikwidowana[4].
Ważniejsze wykonane roboty techniczne
edytuj1/VI kompania saperów
- 25 IX 1919 – fortyfikacja Sądowej Wiszni w grupie generała Aleksandrowicza.
- Kwiecień 1919 — roboty fortyfikacyjne i minierskie w grupie generała Konarzewskiego w Wołczuhach.
- Maj 1919 — budowa mostu na Bystrzycy w Oziminie.
- Czerwiec 1919 — Niszczenie mostu na Złotej Lipie i w Zawałowie.
- Lipiec 1919 — Fortyfikacja Pogranicza czeskiego na Śląsku Cieszyńskim.
- Październik 1919 — Fortyfikiacja Wilna i okolic.
- Marzec 1920 — Budowa mostu na Świerczy długości 117 metrów, wysokości 9 metrów.
- Maj 1920 — Budowa mostu na Berezynie 834 metry. Budowa dwóch mostów w Wiskowie.
- Lipiec 1920 — Naprawa mostu traktowego na Słuczy.
- 26.VII.1920 — Budowa mostu i roboty fortyfikacyjne w Łucku.
- 3.VIII.1920 — Budowa mostu na Lipie.
- Sierpień 1920 — Budowa mostu na Pełtwi pod Bogdanówką.
2/VI kompania saperów
- Maj 1919 — Podniesienie mostu na Szczarze pod Domanową (kolej z Brześcia do Baranowicz).
- Maj 1919 — Naprawa drogi między Nalajowicami a Jasienką dla ciężkiej artylerii.
- Maj 1919 — Budowa mostu etapowego na Tyśmienicy w Drohobyczu długości 46 metrów, wys. 7 m.
- Czerwiec 1920 — Budowa mostu na Strypie koło Stryja :długości 250 m.. wysokości 8 ni. oraz budowla linii obronnej na wschód od Stryja. Fortyfikacja prawego brzegu Zbrucza. Budowa mostu na Zbruczu, dla artylerii lekkiej długości 80 metr., wysokości 4 metr., .szer. 4 metry.
- 4 sierpnia 1919 — Fortyfikacja przedmościa Husiatyn — Safanów
- Listopad 1919 — Fortyfikacja linii obronnej Wilejki i budowa kolejki podjazdowej.
- Kwiecień 1920 — Budowa punktu oporu w Nahowie.
- Maj 1920 — Budowa przedmościa Rzeczyca na Dnieprze.
- Czerwiec 1920 — Minowanie i wysadzenie mostu pod Rzeczycą.
Żołnierze batalionu
edytujDowódcy batalionu:
- por. Józef Szkolnikowski
- kpt. Franciszek Wolf (od 5 XI 1918)
- mjr Władysław Kornicki
- kpt. Gustaw Leonard Herman Stankiewicz (1920 - 1923)
- mjr Ignacy Landau[5] (do 31 VIII 1923 → zastępca dowódcy 4 psap)
- kpt. Stanisław Perko (1923 - 1925)
- mjr Tadeusz Bisztyga (od 31 XII 1925[6])
- mjr Mieczysław Stępiński (do 5 XI 1928 → referent 5 Okręgowego Szefostwa Saperów)
- mjr Jan Wańkowicz (5 XI 1928 - 23 XII 1929 → zastępca dowódcy 5 bsap)
Zastępcy dowódcy batalionu
- kpt. Jan Władyka - 1935
Adiutanci batalionu:
- por. Edmund Zieleniewski
- por. Zdzisław Józef Groele (od 5 XI 1918)
Oficerowie:
- kpt. Otton Patzak[a]
- por. Ziętkiewicz
- por. Siwiec
- por. Bronisław Teodor Emil Czyżek
- ppor. Zygmunt Goldstein
- ppor. Alojzy Pniok
- ppor. Edward Szajer
- ppor. Fortuna
- ppor. Edward Cliodzicki
- por. Dmytruk
- ppor. Zagorski
- ppor. Janczak
- nadrusznikarz Franciszek Kosturek
- sierż. Mikołaj Eberhardt
- sierż. Michał Danziger
1 kompania
- dowódca kompanii - por. Karol Czarnecki
- ppor. Wanicki
- ppor. Eberson
2 kompania
- dowódca kompanii - por. Oswald Unger
- ppor. Ćwiertnia
- ppor. Somnicki
3 Kompania
- dowódca kompanii - por. Jan Gicala
- ppor. Pawłowski
- ppor. Kozłowski
Stan personalny oficerów 6 batalionu saperów w dniu 08.05.1925r.
- kpt. Perko Stanisław - dowódca 6 baonu sap.
- kpt. Różecki Stanisław Antoni - adiutant
- kpt. Jania Kazimierz - dowódca 1 kompanii saperów
- por. Pasek Mieczysław - oficer 1 kompanii saperów
- por. Stych Franciszek - oficer 1 kompanii saperów
- por. Chlebowski Tadeusz Leon - oficer 1 kompanii saperów
- por. Mondzelewski Jan - dowódca 2 kompanii saperów
- por. Koźmiński Stanisław - oficer 2 kompanii saperów
- por. Szatrowski Ludwik - oficer 2 kompanii saperów
- chor. Pietruszczak Józef - oficer 2 kompanii saperów
- por. Hupa Jan - dowódca 3 kompanii saperów
- por. Ziętkiewicz Stanisław - oficer 3 kompanii saperów[7]
Uwagi
edytuj- ↑ Kapitan Otton Patzak został przyjęty do Wojska Polskiego 17 stycznia 1919 roku jako obcokrajowiec i przydzielony do Batalionu Uzupełniającego Saperów z dniem 1 listopada 1918 roku. Z Wojska Polskiego został zwolniony 7 stycznia 1920 roku. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 8 z 25 stycznia 1919 roku, poz. 303. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 349. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 24 stycznia 1920 roku, poz. 15.
Przypisy
edytuj- ↑ „Zarys historii wojennej pułków polskich 1920 - 1922” 5 Pułk Saperów str. 4 - 13
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych Nr 6415/Org. z dnia 29 stycznia 1920 roku.
- ↑ Mieczysław Wolski, 5 Pułk Saperów (...), s. 13-22.
- ↑ Mieczysław Wolski, Zarys historii ..., s. 22-23.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 47 z 25 listopada 1922
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 759.
- ↑ "Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystości poświęcenia sztandaru 8 maja 1925r w Krakowie" s. 30
Bibliografia
edytuj- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Mieczysław Wolski, 5 Pułk Saperów. Zarys historii wojennej pułków polskich 1920-1922.
- "Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystości poświęcenia sztandaru 8 maja 1925r w Krakowie"