Unbikwad

hipotetyczny pierwiastek chemiczny
(Przekierowano z Unbiquadium)

Unbikwad (Ubq, ang. unbiquadium) – hipotetyczny pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 124. Do tej pory (lipiec 2018) nie uzyskano żadnego izotopu tego pierwiastka, a jedynie wysoko wzbudzone jądra złożone. Jednakże ich mierzalny czas życia wskazuje, że 124 protony w jądrze mają efekt stabilizujący[1].

Unbikwad
unbitri ← unbikwad → unbipent
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

unbikwad, Ubq, 124

Grupa, okres, blok

–, 8, g

Właściwości metaliczne

prawdop. metal

Dla nowych pierwiastków, których ostateczna nazwa nie została jeszcze ustalona, stosuje się tymczasowe nazewnictwo systematyczne, rekomendowane przez IUPAC. Nazwa pierwiastka jest tworzona na podstawie jego liczby atomowej, np. w przypadku unbikwadu: un+bi+kwad, czyli 1+2+4[2].

Historia

edytuj

Serię eksperymentów, które doprowadziły do powstania jąder złożonych pierwiastka 124, wykonano w 2006 roku w Caen, z użyciem akceleratora GANIL. Francuscy uczeni przeprowadzili próby syntezy jąder złożonych o wysokich energiach wzbudzenia, aby zbadać efekty powłokowe w jądrach pierwiastków superciężkich. Jedną z reakcji była fuzja jąder uranu z izotopami germanu pochodzącymi z naturalnej mieszaniny:

23892U + nat32Ge → 308,310,311,312,314124Ubq* → rozszczepienie

Stwierdzono, że czasy życia jąder powstających w wyniku fuzji są dłuższe niż 10−18 sekundy, co świadczy o silnych efektach powłokowych w pobliżu Z=124[1], stabilizujących jądro, a to sugeruje bliskość hipotetycznej wyspy stabilności. Zidentyfikowano je dzięki wysokiej masie produktów rozszczepienia[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b M. Morjean i inni, Direct experimental evidence for very long fission times of super-heavy elements, „The European Physical Journal D”, 5 lutego 2007.
  2. Recommendations for the naming of elements of atomic numbers greater than 100. „Pure Appl. Chem.”. 51 (2), s. 381–384, 1979. DOI: 10.1351/pac197951020381. 
  3. John Emsley: Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press, 2011, s. 590. ISBN 0-19-960563-7.