Tupaja górska[5] (Tupaia montana) – gatunek ssaka z rodziny tupajowatych (Tupaiidae).

Tupaja górska
Tupaia montana
O. Thomas, 1892[1]
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

wiewióreczniki

Rodzina

tupajowate

Rodzaj

tupaja

Gatunek

tupaja górska

Synonimy
Podgatunki
  • T. m. montana O. Thomas, 1892
  • T. m. baluensis Lyon, 1913[3]
  • T. m. stuebingi Kwai Hin Han, 2000
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1892 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Tupaia montana[1]. Miejsce typowe to góra Dulit na wysokości 5000 ft (1524 m), Sarawak, Borneo, Malezja[1][6][7].

Tupaia stuebingi został zaproponowany jako nowy gatunek w oparciu o mtDNA i morfologię, ale z powodu braku dostępu do danych na podstawie których opisano ten takson, został on włączony jako podgatunek T. montana w oczekiwaniu na dodatkowe badania[8][9]. Holotyp to skóra i czaszka dorosłego samca (sygnatura BMNH 1892.2.7.5) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz zebrany 14 października 1891 roku przez Charlesa Hose’a[1][3][10].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[9]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

Podgatunek Oryginalna nazwa Autor i rok opisu Miejsce typowe Holotyp
T. m. baluensis Tupaia montana baluensis Lyon Góra Kinabalu, na wysokości 3000 ft (914 m), Sabah, północno-wschodnie Borneo, Malezja[3][11]. Skóra i czaszka dorosłego osobnika (sygnatura BMNH 1895.10.4.20) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz zebrany przez w marcu 1897 roku przez Johna Whiteheada[3][11].
T. m. stuebingi Tupaia stuebingi Kwai Hin Han, 2000 Stosunkowo nienaruszony les pierwotny, na wysokości 260 m, Ulu Engkari, 1 km w dół rzeki i naprzeciw stacji terenowej ITTO, w pobliżu współrzędnych 1°25′N 111°58′E/1,416667 111,966667, Lanjak-Entimau Wildlife Sanctuary (LEWS ), Sarawak, Malezja[2]. Skóra, czaszka i tkanki miękkie zamrożone w ciekłym azocie dorosłej samicy (sygnatura ITTOM78) ze zbiorów Muzium Negeri Sarawak; okaz zebrany 31 lipca 1997 roku przez autora opisu[2].

Etymologia

edytuj
  • Tupaia: malaj. nazwa tupai dla wiewiórki lub tupai[12].
  • montana: łac. montanus „z gór, górski, góral”, od mons, montis „góra”[13].
  • baluensis: Gunung Kinabalu, Borneo[14].
  • stuebingi: Robert B. Stuebing (ur. 1946), amerykański herpetolog[15].

Zasięg występowania

edytuj

Tupaja górska występuje w zależności od podgatunku[9]:

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 150–175 mm, długość ogona 120–150 mm, długość ucha 13–16 mm, długość tylnej stopy 38–43 mm; masa ciała 110–150 kg[8][16]. Tupaja górska ma zaostrzony, wydłużony pyszczek i długi, puszysty ogon.

Ekologia

edytuj

Tryb życia

edytuj

Zamieszkuje lasy górskie. Potrafi się znakomicie wspinać, ale jednak większość czasu spędza na ziemi w poszukiwaniu owadów, nasion i liści. Podczas spożywania posiłku siedzi na tylnych łapach, trzymając pożywienie w przednich. Gatunek ten prawdopodobnie ma znacznie silniej rozwinięte więzi społeczne niż inne tupajowate, ponieważ żyje w niewielkich grupach.

Rozmnażanie

edytuj

Rozród tej tupai nie jest związany z konkretną porą roku. Po ciąży trwającej 49-51 dni samica rodzi zwykle 2 młode.

Status zagrożenia

edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern ‘najmniejszej troski’)[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d O. Thomas. On some new mammalia from the East-Indian Archipelago. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth series. 9, s. 252, 1892. (ang.). 
  2. a b c Han 2000 ↓, s. 38.
  3. a b c d M.W. Lyon. Treeshrews: an account of the mammalian family Tupaiidae. „Proceedings of the United States National Museum”. 45, s. 95, 1913. (ang.). 
  4. a b F. Cassola 2016, Tupaia montana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-07-14] (ang.).
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 27. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Tupaia montana. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-07-14].
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Tupaia montana O. Thomas, 1892. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  8. a b M. Hawkins: Family Tupaiidae (Treeshrews). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 267–268. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
  9. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 132. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  10. 1892.2.7.5. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  11. a b 1895.10.4.20. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  12. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 697, 1904. (ang.). 
  13. The Key to Scientific Names, montana [dostęp 2023-09-01].
  14. The Key to Scientific Names, baluensis [dostęp 2023-09-01].
  15. Han 2000 ↓, s. 39.
  16. Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 85. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

Bibliografia

edytuj