Szwajcarska Biblioteka Narodowa
Szwajcarska Biblioteka Narodowa – biblioteka narodowa w Bernie w Szwajcarii.
 Biblioteka Narodowa w 2012 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Hallwylstrasse 15 |
| Data założenia |
1895 |
Położenie na mapie Szwajcarii  | |
 46°56′29,2″N 7°26′58,8″E/46,941444 7,449667
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujW 1894 roku Rada Kantonów i Rada Narodowa uchwaliły ustawę o bibliotece narodowej[1]. Biblioteka rozpoczęła działalność 2 maja 1895 roku w czteropokojowym mieszkaniu w centrum Berna. Nosiła nazwę Biblioteka Publiczna[2]. W 1899 roku przeniesiono ją do budynku Archiwum Narodowego, co pozwoliło na udostępnienie zbiorów czytelnikom. Dopiero w 1931 roku biblioteka przeniosła się do obecnej siedziby znajdującej się w dzielnicy Kirchfeld w Bernie[1]. Podstawą działalności biblioteki jest ustawa federalna o Szwajcarskiej Bibliotece Narodowej z 18 grudnia 1992 roku (Bundesgesetz über die Schweizerische Nationalbibliothek)[3].
Oddziały
edytuj- Szwajcarskie Archiwum Literatury powstało 11 stycznia 1991 roku. Friedrich Dürrenmatt przekazał Bibliotece swoje archiwum pod warunkiem zorganizowania archiwum literatury szwajcarskiej[4].
- Kolekcja Graficzna (Graphische Sammlung) jako samodzielny oddział działa od 2006 roku. W 2007 roku włączono do niej Federalne Archiwum Ochrony Zabytków (Eidgenössisches Archiv für Denkmalpflege)[5].
- Szwajcarska Fonoteka Narodowa (Schweizerische Nationalphonothek). Powstała w 1984 roku w Lugano jako stowarzyszenie i była finansowana ze środków prywatnych. W 2016 roku fundacja została rozwiązana, finansowanie przejęło państwo, a Fonoteka została włączona do zbiorów Biblioteki Narodowej. W 2016 roku jej zbiory liczyły 5 milionów nagrań dźwiękowych[4].
- Centrum Dürrenmatta mieszczące się domu pisarza przebudowanym i rozbudowanym w latach 1998–2000 według projektu Mario Botta. Zostało otwarte 23 września 2000 roku w Neuchâtel[6][7].
Zbiory
edytujW Szwajcarii nie ma przepisów pozwalających na otrzymywanie przez Bibliotekę Narodową egzemplarza obowiązkowego. W 1915 roku biblioteka zawarła dobrowolną umowę z wydawcami, którzy zobowiązali się do przekazywania kopii wydawanych druków do biblioteki. Nie wszyscy jednak zawarli taką umowę. Zdarza się, że 10% wydawnictw z terenu Szwajcarii nie dociera do biblioteki. Biblioteka od 1901 roku publikuje bibliografię bieżącą[8]. W 1992 roku rozpoczęto digitalizację zbiorów[2]. Biblioteka gromadzi szwajcarskie publikacje wydawane od 1848 roku[9].
Budynek
edytujBudynek biblioteki został zbudowany w latach 1927–1931. Konkurs na projekt wygrali: Alfred Oeschger, Emil Hostettler i Josef Kaufmann. Po otwarciu był to jeden z najbardziej nowoczesnych budynków w Szwajcarii. Główny budynek ma dwa symetryczne skrzydła i ośmiopiętrowy magazyn z tyłu. W 1991 roku podjęto decyzję o modernizacji i rozbudowie siedziby. Modernizację starego budynku ukończono w 2001 roku. Dodatkowo zbudowano podziemny magazyn po wschodniej stronie budynków, a drugi w latach 2005–2009 po zachodniej stronie. Magazyny te powinny wystarczyć bibliotece do 2038 roku[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Geschichte [online], www.nb.admin.ch [dostęp 2020-12-29] (niem.).
- ↑ a b Von der Denkfabrik zur nationalen Cloud [online], Blog zur Schweizer Geschichte - Schweizerisches Nationalmuseum, 1 maja 2020 [dostęp 2020-12-29] (niem.).
- ↑ SR 432.21 Bundesgesetz vom 18. Dezember 1992 über die Schweizerische Nationalbibliothek (Nationalbibliotheksgesetz, NBibG) [online], www.admin.ch [dostęp 2020-12-29].
- ↑ a b SZWAJCARIA: Biblioteka Narodowa Szwajcarii pod wspólnym dachem z Fonoteką [online], www.archiwa.net [dostęp 2020-12-29].
- ↑ Geschichte der GS [online], www.nb.admin.ch [dostęp 2020-12-29] (niem.).
- ↑ Eröffnung / Kosten [online], www.cdn.ch [dostęp 2020-12-29] (niem.).
- ↑ Geschichte. Centre Dürrenmatt Neuchâtel [online], www.cdn.ch [dostęp 2020-12-29] (niem.).
- ↑ Maria Dembowska, BIBLIOTEKARSTWO SZWAJCARSKIE, 1961, s. 264-281.
- ↑ Schweizerische Nationalbibliothek NB [online], opendata.swiss [dostęp 2020-12-29].