Wikipedia

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa” – utworzony 4 listopada 1981, o powierzchni 20 938 ha (w tym otulina 11 842 ha), w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w większości w gminie Stare Czarnowo, częściowo w granicach miasta Szczecina i gminy Gryfino[1]. Położony w lasach Puszczy Bukowej na Wzgórzach Bukowych.

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”
ilustracja
park krajobrazowy
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Położenie

gminy: Stare Czarnowo, Gryfino, miasto Szczecin

Mezoregion

Wzgórza Bukowe,
Równina Wełtyńska

Data utworzenia

4 listopada 1981

Akt prawny

Uchwała nr IX/55/81 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie[1]

Powierzchnia

90,96 km²

Powierzchnia otuliny

118,42 km²

Obszary chronione

7 rezerwatów przyrody

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa””
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa””
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa””
Położenie na mapie gminy Stare Czarnowo
Mapa konturowa gminy Stare Czarnowo, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa””
Ziemia53°20′N 14°40′E/53,333333 14,666667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego z siedzibą w Szczecinie przy ul. Kopalnianej 2[2].

Historia

edytuj
  • 1889 – powstanie w Szczecinie Towarzystwa Miłośników Puszczy Bukowej Buchheide Verein, na którego czele stanął Carl Friedrich Meyer.
  • 1940 – objęcie Puszczy Bukowej ochroną krajobrazową jako Landschaftsschutzgebiet.
  • 1956 – ustanowienie rezerwatów przyrody: „Bukowe Zdroje”, „Buczynowe Wąwozy”, „Kołowskie Parowy”, „Trawiasta Buczyna”, „Źródliskowa Buczyna”, „Bukowski Wąwóz” (zlikwidowany w 1964 r.), „Nad Wałeckim Stawem” (zlikwidowany w 1964 r.).
  • 1959 – ustanowienie rezerwatu przyrody „Zdroje”.
  • 1971 – zatwierdzenie przez Państwową Radę Ochrony Przyrody koncepcji ustanowienia parku krajobrazowego.
  • 1977 – przyjęcie przez władze wojewódzkie projektu uchwały powołującej Szczeciński PK, Iński PK i Cedyński PK.
  • 4.11.1981 – ustanowienie Zespołu Parków Krajobrazowych Ińskiego i Szczecińskiego.
  • 1991 – powołanie Zarządu Zespołu Parków Krajobrazowych w Ustowie.
  • 1994 – powołanie Dyrekcji Ińskiego i Szczecińskiego Parku Krajobrazowego w Szczecinie
  • 1994 – ustanowienie użytku ekologicznego „Klucki Ostrów” oraz zespołów przyrodniczo-krajobrazowych „Jezierzyce” i „Park Leśny w Strudze”.
  • 1995 – ustanowienie użytku ekologicznego „Zgniły Grzyb”.
  • 2000 – powołanie Dyrekcji Parków Krajobrazowych Doliny Dolnej Odry w Gryfinie (później Zespół Parków Krajobrazowych DDO).
  • 2007 – zatwierdzenie przez Komisję Europejską SOO Natura 2000 „Wzgórza Bukowe” (PLH320020).
  • 2008 – ustanowienie rezerwatu przyrody „Osetno”.
  • 2008 – powołanie Wydziału Spraw Terenowych w Gryfinie dla RDOŚ w Szczecinie.
  • 2012 – powołanie Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego, w skład którego wszedł Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”.

Rezerwaty przyrody

edytuj
  1. „Buczynowe Wąwozy” im. prof. Floriana Celińskiego (40 ha) – różne zespoły buczyn i łęgi olszowo-jesionowe,
  2. „Bukowe Zdroje” im. prof. Tadeusza Dominika (208 ha) – buczyna niżowa, rzadkie rośliny: turzyca zgrzebłowata i stokłosa gałęzista, grodzisko datowane ok. X w.,
  3. „Kołowskie Parowy” im. Józefa Lewandowskiego (24 ha) – kompleks buczyn i łęgów,
  4. „Osetno” (111,6 ha) – grzyby kapeluszowe w ekosystemach leśnym i borowym.
  5. „Trawiasta Buczyna” im. prof. Stefana Kownasa (80 ha) – buczyny żyzne, niżowe oraz torfowiska przejściowe, kurhany z epoki brązu,
  6. „Zdroje” (2 ha) – stanowisko naturalnie odnawiającego się cisa pospolitego,
  7. „Źródliskowa Buczyna” im. dr. Jerzego Jackowskiego (155,33 ha) – podmokły las bukowy, łęgi, bogata flora, m.in. liczne storczykowate.

Inne walory przyrodnicze

edytuj

112 osobliwości przyrodniczych, uznanych za pomniki przyrody[3], wśród nich m.in. pojedyncze okazy drzew i ich grupy, 10 głazów narzutowych oraz 5 źródeł-helokrenów.
Na obszarze parku znajdują się poza tym: ogród dendrologiczny na północ od wsi Glinna (zob. arboretum w Glinnej), jeziora: Glinna Wielka, Jezioro Binowskie i Piasecznik Duży, obiekty zabytkowe w miejscowościach Binowo, Dobropole Gryfińskie i Kołowo oraz punkty widokowe.

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Szczeciński Park Krajobrazowy "Puszcza Bukowa". [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-10-02].
  2. ↑ O nas. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. [dostęp 2018-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)].
  3. ↑ Rozporządzenie Nr 113/2006 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 22 sierpnia 2006 r. w sprawie ustanowienia Planu ochrony Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa". [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 95, poz. 1777 [on-line]. 2006-09-01. [dostęp 2018-10-02].

Bibliografia

edytuj
  • Księga Puszczy Bukowej t.1: Środowisko Przyrodnicze Praca zbiorowa pod redakcją G.Domian i K.Ziarnka, RDOŚ Szczecin, 2010
  • Mapa Szczeciński Park Krajobrazowy "Puszcza Bukowa" 1:30000, DTP System/Gmina Stare Czarnowo, 2011
  • Mapa Super Mapa - Okolice Szczecina 1:75000, ExpressMap, 2009

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Szczeciński_Park_Krajobrazowy_„Puszcza_Bukowa”&oldid=70360944”