Jezioro Binowskie
Jezioro Binowskie (niem. Binower See) – jezioro bezodpływowe w Polsce, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Stare Czarnowo, na zachód od wsi Binowo[2]. Akwen znajduje się w południowo-zachodniej części Puszczy Bukowej. Według regionalizacji fizycznogeograficznej Polski jezioro leży w północnej części Równiny Wełtyńskiej[1].
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
40,5[2] m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia | |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
4125 m[4] |
| Objętość |
2905 tys. m³[2] |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
II (1996)[3] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego  | |
Położenie na mapie gminy Stare Czarnowo  | |
 53°18′39″N 14°38′12″E/53,310833 14,636667
| |
Charakterystyka
edytujJego powierzchnia wynosi 52,4 ha (według różnych źródeł też 59 i 68 ha)[2], z czego 1,7 ha zajmuje roślinność wynurzona. Brzegi od zachodu suche i zalesione, od północnego wschodu częściowo podmokłe, zarastające trzciną i szuwarami. Bogata flora i fauna. Dawniej posiadało idealnie czystą wodę, w której występowały bardzo rzadkie gatunki roślin, m.in. jezierza giętka i brzeżyca jednokwiatowa. Z tego powodu projektowano tu stworzenie rezerwatu przyrody. Ramienice, duże glony osiadłe na dnie, wciąż jeszcze tworzą rozległe łąki[potrzebny przypis].
W badaniach z 1996 wody jeziora zakwalifikowano do II klasy czystości oraz do III kategorii podatności na degradację[5].
Jezioro słynęło z wyjątkowej obfitości ryb i raków. Akwen nadal jest atrakcyjny dla wędkarzy: były tu wszystkie gatunki ryb jeziornych, m.in. węgorz. Jednakże postępujące zanieczyszczenie wody powoduje nieodwracalne szkody, np. ostatnio wyginęła sieja i sielawa. Wokół jeziora szlaki turystyczne w kierunku Szczecina, Gryfina i Chlebowa (wszystkie krzyżują się w Binowie). Na zachodnim brzegu plaża i ośrodki wypoczynkowe[potrzebny przypis].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Andrzej Richling i inni, Regionalna geografia fizyczna Polski : praca zbiorowa, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2021, s. 107-108, ISBN 978-83-7986-381-5, OCLC 1288191487 [dostęp 2023-03-30].
- ↑ a b c d e Jarosław Filipiak, Mariusz Raczyński: Jeziora Zachodniopomorskie (zarys faktografii). Szczecin: Akademia Rolnicza w Szczecinie, 2000, s. 142-143. ISBN 83-87327-58-1.
- ↑ a b Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 190. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d e Jerzy Jańczak (red.), Atlas jezior Polski, t. I, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 94-95, ISBN 83-86001-29-1.
- ↑ Raport Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Szczecinie.
Linki zewnętrzne
edytuj- Leksykon Puszczy Bukowej. bukowa.px.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-05)].