Wikipedia

Stanisław Żółtek

polski polityk, eurodeputowany

Stanisław Józef Żółtek (ur. 7 maja 1956 w Krakowie) – polski polityk i przedsiębiorca, wieloletni działacz Unii Polityki Realnej, wiceprezes tej partii i p.o. jej prezesa, następnie wiceprezes i prezes Kongresu Nowej Prawicy, prezes PolExitu, w latach 1997–1998 wiceprezydent Krakowa, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji. Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020.

Stanisław Żółtek
Ilustracja
Stanisław Żółtek (2018)
Pełne imię i nazwisko

Stanisław Józef Żółtek

Data i miejsce urodzenia

7 maja 1956
Kraków

Prezes Unii Polityki Realnej (p.o.)
Okres

od 14 maja 2008
do 7 czerwca 2008

Przynależność polityczna

Unia Polityki Realnej

Poprzednik

Wojciech Popiela

Następca

Bolesław Witczak

Prezes Kongresu Nowej Prawicy
Okres

od 28 stycznia 2017

Przynależność polityczna

Kongres Nowej Prawicy

Poprzednik

Michał Marusik

Poseł do PE VIII kadencji
Okres

od 1 lipca 2014
do 1 lipca 2019

Przynależność polityczna

Kongres Nowej Prawicy

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Wykształcenie i praca zawodowa

edytuj

Ukończył XIII Liceum Ogólnokształcące im. Bohaterów Westerplatte w Krakowie. Następnie odbył studia matematyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskał absolutorium, nie podchodząc do obrony pracy magisterskiej. W okresie PRL utrzymywał się m.in. z korepetycji oraz prac podejmowanych poza granicami Polski. W latach 1987–1993 prowadził własną działalność gospodarczą.

Działalność polityczna

edytuj

W 1991 wstąpił do Unii Polityki Realnej, z ramienia której bez powodzenia ubiegał się w wyborach w 1993 o mandat poselski w województwie krakowskim[1].

W 1994 po raz pierwszy uzyskał mandat w Radzie Miasta Krakowa z listy prawicowego komitetu. W latach 1997–1998 w ramach lokalnej koalicji UPR z Unią Wolności pełnił funkcję wiceprezydenta Krakowa w zarządzie Józefa Lassoty. W 1998 został ponownie wybrany, startując ze wspólnej listy tworzonej przez UW, UPR i Blok Inicjatyw Osiedlowych. W wyborach w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu z ramienia Platformy Obywatelskiej (w ramach porozumienia wyborczego UPR z PO), startując jako kandydat UPR z ostatniego miejsca na liście okręgowej[2][3].

W lutym 2002 został zatrzymany przez funkcjonariuszy CBŚ, a następnie tymczasowo aresztowany pod zarzutem rzekomego łapownictwa[4]. Był podejrzany, że w drugiej połowie 1998, będąc wiceprezydentem Krakowa, przyjął korzyść majątkową w wysokości 20 tysięcy złotych w zamian za przyspieszenie wykwaterowania mieszkańców krakowskiej oficyny[5]. Stanisław Żółtek został zwolniony po czterech miesiącach[6]. W tym samym roku ponownie kandydował z ramienia UPR w wyborach samorządowych – tym razem do sejmiku małopolskiego (lista UPR nie przekroczyła progu wyborczego)[7]. W październiku 2006 został uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów[8]. W czerwcu 2010 zasądzono na jego rzecz odszkodowanie w wysokości 120 tysięcy złotych za niesłuszne aresztowanie[9].

Bez powodzenia kandydował w kolejnych wyborach: parlamentarnych w 2005 do Sejmu z listy Platformy Janusza Korwin-Mikke (partii zarejestrowanej na potrzeby tych wyborów przez działaczy UPR) w okręgu krakowskim[10], samorządowych w 2006 z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Lassota (byłego prezydenta Krakowa)[11] i parlamentarnych w 2007 również do Sejmu w tym samym okręgu z listy Ligi Polskich Rodzin (w ramach porozumienia wyborczego Liga Prawicy Rzeczypospolitej)[12].

14 maja 2008, w związku z brakiem rejestracji kandydata UPR w wyborach uzupełniających w Krośnie, prezes UPR Wojciech Popiela zrezygnował ze stanowiska. Pełniącym obowiązki prezesa został automatycznie Stanisław Żółtek, jako dotychczasowy I wiceprezes partii. Pełnił tę funkcję do wyboru nowego prezesa, dokonanego 7 czerwca. W następnym roku kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 10, nie uzyskując mandatu[13].

W lutym 2010 jeden z organów UPR na posiedzeniu w Krakowie wybrał Stanisława Żółtka na nowego prezesa partii. Wybór zakwestionowała część działaczy partii skupiona wokół Magdaleny Kocik, która została wcześniej wybrana na prezesa przez swych zwolenników. Na konferencji zorganizowanej przez partię Wolność i Praworządność Stanisław Żółtek w imieniu UPR poparł kandydaturę Janusza Korwin-Mikkego w wyborach prezydenckich[14]. W tym samym miesiącu został wykluczony z UPR przez straż partii popierającą Magdalenę Kocik[15]. W marcu 2011 Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił wniosek o wpisanie Stanisława Żółtka (kwestionującego zmiany w partii) do ewidencji jako prezesa UPR[16], jego apelację oddalił Sąd Apelacyjny w Warszawie w lipcu 2011[17].

W międzyczasie kandydował w wyborach samorządowych w 2010 z ramienia KWW Ruch Wyborców Janusza Korwin-Mikke, zajmując 4. miejsce spośród 6 kandydatów na prezydenta Krakowa, uzyskawszy 1,56% głosów[18]. W drugiej turze udzielił poparcia Jackowi Majchrowskiemu[19]. Bezskutecznie ubiegał się również o mandat radnego Krakowa[20].

Został wiceprezesem partii Kongres Nowej Prawicy, zarejestrowanej 25 marca 2011 (pierwotnie jako Unia Polityki Realnej – Wolność i Praworządność). Z ramienia tej partii startował do Sejmu w wyborach w 2011[21]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014, będąc liderem listy KNP w okręgu krakowskim, uzyskał mandat europosła VIII kadencji, otrzymawszy 27 995 głosów[22]. W trakcie kadencji wskazywano na częste absencje w głosowaniach w porównaniu z innymi deputowanymi[23]. Pod koniec kadencji miał 74,4% obecności na głosowaniach[24].

W styczniu 2015 wspólnie z Michałem Marusikiem oraz innymi członkami Konwentyklu Kongresu Nowej Prawicy był zwolennikiem odwołania Janusza Korwin-Mikkego z funkcji prezesa tej partii[25]. W czerwcu 2015 przystąpił w PE do nowo powołanej frakcji Europa Narodów i Wolności[26]. 28 stycznia 2017 objął funkcję prezesa KNP[27].

W styczniu 2019 ogłosił powstanie nowej formacji politycznej pod swoim kierownictwem – eurosceptycznej partii PolExit[28], głoszącej hasło wystąpienia Polski z Unii Europejskiej[29] (pół roku później przerejestrowanej na Zgodę, która jednak pół roku później powróciła do poprzedniej nazwy). Zasiadał również w 2019 w zarządzie powołanej przez środowisko KNP i PolExitu partii Odpowiedzialność (która potem się uniezależniła). W wyborach w 2019 bezskutecznie ubiegał się o europarlamentarną reelekcję z listy komitetu PolExit-Koalicja[30]. W tym samym roku jako przedstawiciel KNP otwierał jedyną zarejestrowaną listę Prawicy Rzeczypospolitej[31] (z którą porozumiał się KNP); nie uzyskał mandatu poselskiego. Został później ogłoszony kandydatem KNP i PolExitu w wyborach prezydenckich w 2020[32]. W kwietniu 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę w tych wyborach[33], jednakże majowe głosowanie się nie odbyło. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na powtórzone wybory w tymże miesiącu[34]. W pierwszej turze otrzymał 45 419 głosów (0,23%), zajmując 7. miejsce wśród 11 kandydatów[35]. W drugiej turze nie poparł żadnego kandydata. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2024 otwierał listę PolExitu (który utworzył ogólnopolski komitet wyborczy) w okręgu małopolsko-świętokrzyskim, nie uzyskując mandatu europosła X kadencji[36].

Wyniki wyborcze

edytuj
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1993 Konserwatywno-Liberalna Partia Unia Polityki Realnej Sejm II kadencji nr 21 220 (0,05%) [37]
1994 Prawica Razem Rada Miasta Krakowa nr 2 647 
1998 Unia Wolności-UPR-RIO Rada Miasta Krakowa nr 1 950 
2001 Platforma Obywatelska Sejm IV kadencji nr 13 4237 (0,98%) [3]
2002 Konserwatywno-Liberalna Partia Unia Polityki Realnej Sejmik Województwa Małopolskiego nr 3 4905 (2,54%) [7]
2005 Platforma Janusza Korwin-Mikke Sejm V kadencji nr 13 3928 (0,93%) [10]
2006 KWW Lassota Rada Miasta Krakowa nr 2 304 [11]
2007 Liga Polskich Rodzin Sejm VI kadencji nr 13 3563 (0,63%) [12]
2009 Unia Polityki Realnej Parlament Europejski VII kadencji nr 10 5534 (0,59%) [13]
2010 KWW Ruch Wyborców Janusza Korwin-Mikke Prezydent miasta Krakowa – 3920 (1,56%) [18]
Rada Miasta Krakowa nr 1 993 [20]
2011 Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke Sejm VII kadencji nr 13 9260 (1,83%) [21]
2014 Parlament Europejski VIII kadencji nr 10 27 995 (3,06%) [22]
2019 PolExit-Koalicja Parlament Europejski IX kadencji nr 10 1710 (0,10%) [30]
2019 Prawica Sejm IX kadencji nr 13 394 (0,06%) [31]
2020 KW Kandydata na Prezydenta RP Stanisława Żółtka Prezydent RP – 45 419 (0,23%) [35]
2024 PolExit Parlament Europejski X kadencji nr 10 2165 (0,15%) [36]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 19 września 1993 r. Cz. 1: Wyniki głosowania w okręgach wyborczych. Warszawa: Państwowa Komisja Wyborcza, 1993, s. 191.
  2. ↑ Grzegorz Ćwiękała. Ciągłość programowa a wizerunek partii politycznej. Przypadek Unii Polityki Realnej. „Polityka i Społeczeństwo”. 3(12), s. 76, 2014. ISSN 1732-9639. 
  3. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2014-10-18].
  4. ↑ Lider krakowskiej UPR aresztowany. lewica.pl, 3 marca 2002. [dostęp 2014-10-18].
  5. ↑ Nie chcę, by nasze dzieci żyły w strachu – wywiad ze Stanisławem Żółtkiem. prawica.net, 26 lutego 2007. [dostęp 2014-10-18].
  6. ↑ Odszkodowanie za areszt dla b. wiceprezydenta Krakowa. gazeta.pl, 10 czerwca 2010. [dostęp 2014-10-18].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2014-10-18].
  8. ↑ Stanisław Żółtek uniewinniony. kapitalizm.org, 5 października 2006. [dostęp 2014-10-18].
  9. ↑ 120 tys. zł za 4 miesiące niesłusznego aresztu. dziennikpolski24.pl, 11 czerwca 2010. [dostęp 2014-10-18].
  10. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2014-10-18].
  11. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2014-10-18].
  12. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2014-10-18].
  13. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2014-10-18].
  14. ↑ Janusz Korwin-Mikke – kandydatem do urzędu prezydenta RP z poparcia partii Wolność i Praworządność oraz Unii Polityki Realnej – konferencja prasowa partii WiP. asme.pl, 19 lutego 2009. [dostęp 2014-10-18].
  15. ↑ Magdalena Kocik: UPR: nowy kierunek!. upr.org.pl, 2 marca 2010. [dostęp 2014-10-18].
  16. ↑ Unia Polityki Realnej jest jedna!. upr.org.pl, 31 marca 2011. [dostęp 2014-10-18].
  17. ↑ Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie. upr.org.pl, 12 lipca 2011. [dostęp 2014-10-18].
  18. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-10-18].
  19. ↑ Kraków: UPR-WiP poparł… Jacka Majchrowskiego. kapitalizm.org, 1 grudnia 2010. [dostęp 2014-10-18].
  20. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2021-04-21].
  21. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2023-08-08].
  22. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-10-18].
  23. ↑ Najbardziej leniwy europoseł. Pobiera grubą wypłatę, a nie ma czasu na głupie wystąpienia. se.pl, 27 marca 2017. [dostęp 2020-05-13].
  24. ↑ Stanisław Żółtek. votewatch.eu. [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
  25. ↑ Marcin Pieńkowski, Paweł Majewski: Zamach stanu u Korwina. rp.pl. [dostęp 2020-05-13].
  26. ↑ W PE powstała nowa frakcja, jest w niej dwóch Polaków. interia.pl, 16 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-16].
  27. ↑ Nowy prezes Kongresu Nowej Prawicy. knp.org.pl, 31 stycznia 2017. [dostęp 2020-06-18].
  28. ↑ Grzegorz Skowron: Polexit – nowa partia przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. Cel – wyjście z Unii Europejskiej. dziennikpolski24.pl, 22 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-26].
  29. ↑ Powstała partia „Polexit”. Głównym postulatem wyjście z UE. rp.pl, 28 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-29].
  30. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
  31. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-09-11].
  32. ↑ Stanisław Żółtek kandydatem na Prezydenta RP. knp.org.pl, 10 lutego 2020. [dostęp 2020-06-18].
  33. ↑ Radosław Opas: Wybory prezydenckie 2020. PKW zarejestrowała 4 ostatnich kandydatów. wp.pl, 9 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-09].
  34. ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 12 czerwca 2020 r. o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-13].
  35. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2020-06-30].
  36. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
  37. ↑ Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2016-03-17]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Stanisław Żółtek. W: Władysław Tyrański: Kto jest kim w Krakowie. Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 405.
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Stanisław_Żółtek&oldid=75272706”