Liga Prawicy Rzeczypospolitej
Liga Prawicy Rzeczypospolitej (LPR) – porozumienie wyborcze zawarte 10 września 2007, przed wyborami parlamentarnymi w 2007, pomiędzy Ligą Polskich Rodzin, Prawicą Rzeczypospolitej i Unią Polityki Realnej.
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
LPR |
| Lider | |
| Data założenia |
10 września 2007 |
| Data rozwiązania |
21 października 2007 |
| Ideologia polityczna |
konserwatywny liberalizm, |
| Poglądy gospodarcze |
Porozumienie o utworzeniu Ligi Prawicy Rzeczypospolitej zostało podpisane przez Janusza Dobrosza (wicemarszałka Sejmu RP V kadencji) reprezentującego Ligę Polskich Rodzin, posła Artura Zawiszę reprezentującego Prawicę Rzeczypospolitej i Wojciecha Popielę reprezentującego Unię Polityki Realnej (prezesa tej partii).
Spośród pierwszych miejsc na listach wyborczych do Sejmu LPR przypadły 24 miejsca, 9 otrzymała UPR, 7 Prawica Rzeczypospolitej, a 1 miejsce przypadło osobie bezpartyjnej (Annie Raźny). Jednocześnie każde z ugrupowań wystawiło na osobnych listach wyborczych własnych kandydatów do Senatu: LPR 16, UPR 14, PR 10.
Liga Prawicy Rzeczypospolitej nie utworzyła koalicyjnego komitetu wyborczego, jej kandydaci startowali z list Ligi Polskich Rodzin.
Według raportu serwisu finansowego portalu money.pl Liga Prawicy Rzeczypospolitej była najbardziej wolnorynkowym ugrupowaniem na scenie politycznej[1].
Planowane było podpisanie kolejnego porozumienia po wyborach oraz wspólny start w wyborach do Parlamentu Europejskiego[2], jednak po wyborach w 2007 drogi ugrupowań tworzących Ligę rozeszły się.
Program Ligi Prawicy Rzeczypospolitej
edytujGłówne cele zawarte w „Deklaracji wyborczej 2007” to prowadzenie polityki na rzecz cywilizacji życia i praw rodziny, silnej pozycji Polski, obniżanie podatków i wprowadzenie większościowej ordynacji w wyborach do Sejmu.
Nowo powołane porozumienie sprzeciwiało się m.in. wprowadzeniu waluty euro, przemianowanej konstytucji europejskiej[3][4] oraz rozszerzeniu „biurokracji brukselskiej”.
Polityka prorodzinna miała polegać na dalszej obniżce podatków dla rodziców[5], przyjęcia podobnego rozwiązania dla rodzin rolniczych oraz zapewnienia pełnowymiarowych urlopów macierzyńskich.
Liga chciała także zagwarantować trwałość wzrostu gospodarczego m.in. (wzorując się na Wielkiej Brytanii i Irlandii) przez znaczne poszerzenie sfery wolności gospodarczej, poprzez wzrost dochodów osobistych na skutek likwidacji podatku PIT dla prowadzących działalność gospodarczą[6] i dla emerytów i rencistów[7] oraz dodatkowo poprzez obniżkę stawek podatku VAT.
Porozumienie chciało także wprowadzić większościową ordynację wyborczą i znieść przymusowe finansowanie partii z budżetu.
Sygnatariusze porozumienia opowiadali się za silną pozycją Polski, zarówno w stosunkach dwustronnych (szczególnie z USA[8]), jak również w NATO i UE, sprzeciwiają się roszczeniom niemieckim[9]. Liga chciała podnieść kwestię budowania silnej opinii chrześcijańskiej w strukturach Unii.
Udział w wyborach 2007
edytujKomitet Wyborczy LPR został zgłoszony do PKW 10 września 2007, jego kandydaci startowali z listy nr 3[10].
Komitet złożył protest w związku z niewpuszczeniem wyznaczonego przedstawiciela do studia telewizyjnego TVP[11].
Komitet Wyborczy LPR otrzymał 209 171 głosów, tj. 1,30%, w związku z czym kandydaci LPR nie dostali się do Sejmu VI kadencji[12].
Poszczególne partie otrzymały:
- Liga Polskich Rodzin 92 912 głosów (374 kandydatów),
- Unia Polityki Realnej 60 484 głosy (193 kandydatów),
- Prawica Rzeczypospolitej 19 484 głosy (49 kandydatów),
- członkowie 3 innych partii razem 845 głosów (4 kandydatów – 1 Stronnictwa „Odrodzenie Rzeczypospolitej” 189 głosów, 2 Ruchu Odbudowy Polski 197 głosów, 1 Prawa i Sprawiedliwości 159 głosów),
- kandydaci bezpartyjni 35 446 głosów (284 kandydatów).
Indywidualnie najlepsze wyniki spośród 904 kandydatów osiągnęli:
- Wojciech Popiela (UPR, Warszawa I) 6957 głosów,
- Roman Giertych (LPR, Lublin) 6394 głosy,
- Janusz Korwin-Mikke (UPR, Gdańsk) 3640 głosów,
- Stanisław Żółtek (UPR, Kraków) 3563 głosy,
- Krzysztof Bosak (LPR, Zielona Góra) 2704 głosy,
- Artur Zawisza (PR, Warszawa II) 2642 głosy,
- nikt z pozostałych kandydatów nie uzyskał ponad 2500 głosów.
Żaden z kandydatów Ligi Prawicy Rzeczypospolitej nie dostał się do Senatu VII kadencji. Kandydaci poszczególnych komitetów wyborczych otrzymali łącznie:
- Liga Polskich Rodzin 293 289 głosów,
- Prawica Marka Jurka 266 672 głosy,
- Unia Polityki Realnej 170 686 głosów.
Najlepsze wyniki osiągnęli:
- Marek Jurek (PMJ, Piotrków Trybunalski) 56 263 głosy,
- Mieczysław Maziarz (PMJ, Rzeszów) 46 149 głosów,
- Adam Biela (PMJ, Chełm) 32 297 głosów,
- Marian Piłka (PMJ, Siedlce) 30 162 głosy,
- nikt z pozostałych kandydatów wszystkich trzech komitetów wyborczych nie uzyskał ponad 30 000 głosów.
Przypisy
edytuj- ↑ Arkadiusz Droździel: Nie będzie rewolucji w gospodarce, chyba że wygra LPR, portal money.pl z 3 października 2007.
- ↑ „Najwyższy Czas!” z 6 października 2007, str. X.
- ↑ Roman Giertych w Gdańsku: Konstytucja europejska do kosza!, strona LPR
- ↑ LPR wzywa do referendum w sprawie eurokonstytucji, strona LPR.
- ↑ LPR: SLD i PiS przeciwko polityce prorodzinnej, strona LPR.
- ↑ Liga Prawicy Rzeczypospolitej: Likwidacja PIT ułatwi życie przedsiębiorcom, strona LPR.
- ↑ Roman Giertych w Legnicy: Znieść podatek dochodowy dla emerytów i rencistów, strona LPR.
- ↑ Roman Giertych w Łodzi: Mamy realny program dla Polski, strona LPR.
- ↑ Roman Giertych w Katowicach: Tu jest Polska!, strona LPR.
- ↑ Konwencja wyborcza LPR w Krakowie, strona LPR.
- ↑ KW LPR: skandal w telewizji publicznej, zawiesić prezesa Urbańskiego, strona LPR.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007.