Sporodochium (l. mn. sporodochia) – u grzybów jest to zbudowana z wielu strzępek struktura, w której w wyniku rozmnażania bezpłciowego wytwarzane są zarodniki typu konidium. Sporodochia występują na powierzchni, kształtem przypominają poduszki. Utworzone są z pseudoparenchymy z wzniesionymi konidioforami, na których powstają konidia[1].

Sporodochia paciornicy owocowej (Monilinia fructigena) na owocach śliwy
Sporodochia Monilinia fructigena na gruszce

Sporodochia są jednym z rodzajów konidiomu. Występują np. u grzybów z rodzaju Fusarium, czy Tuberculina[2], oraz u wielu pasożytniczych grzybów wywołujących choroby roślin, np. z rodzaju Monilinia. Powstają na zainfekowanych owocach i pędach oraz na pseudosklerotach[3].

Czasami wnętrze sporodochiów wypełnia śluzowata substancja – takie sporodochia nazywane są pionnotami[4].

Sporodochium to jeden z rodzajów konidiomów. Pozostałe to: koremium, pionnot, acerwulus, kupula, pyknotyrium, pyknidium, konidioma stromatyczna, sklerocjum[5].

Przypisy

edytuj
  1. Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.
  2. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 257, ISBN 978-83-09-01063-0.
  3. Marek Grabowski, Choroby drzew owocowych, Kraków: Wyd. Plantpress, 1999, s. 76, ISBN 83-85982-28-0.
  4. Projekt Fusar. ''Fusarium'' [online] [dostęp 2016-06-02].
  5. Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 174, ISBN 978-83-09-01048-7.