Skurowa
Skurowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Brzostek[5][4].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
402[2] |
Strefa numeracyjna |
14 |
Kod pocztowy |
39-230[3] |
Tablice rejestracyjne |
RDE |
SIMC |
0814961[4] |
Położenie na mapie gminy Brzostek | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu dębickiego | |
49°52′25″N 21°22′47″E/49,873611 21,379722[1] |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wioska usytuowana jest na wzgórzu, w pobliżu rzeki Wisłoki, z gminną miejscowością Brzostek długo łączył ją prom, kilkanaście lat temu wojsko wybudowało na Wisłoce most, umocniony i wyremontowany w 2002 roku.
Do XIX wieku Skurowa była własnością książęcej rodziny Woronieckich. W 1805 roku urodził się tutaj książę Mieczysław Woroniecki, uczestnik powstania listopadowego, dowódca legionu polskiego na Węgrzech w czasie Wiosny Ludów.
W Skurowej urodził się także Józef Jałowy, ksiądz, doktor teologii, rektor Kościoła Chrystusa Króla w Rzeszowie, autor licznych publikacji, m.in. dotyczących miejscowości parafialnej Przeczyca.
Części wsi
edytujSIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0814978 | Budy | część wsi |
0814984 | Czapiec | część wsi |
0814990 | Odwodzie | część wsi |
0815009 | Rzeki | część wsi |
Zabytki
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123941
- ↑ BIP gminy. Stan ludności na dzień 31.12.2020
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1158 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne
edytuj- Skurowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 740 .