Sidzińskie Pasionki
Sidzińskie Pasionki – polana znajdująca się na południowo-wschodnich stokach Kucałowej Przełęczy w Paśmie Policy, w Beskidzie Żywieckim[1]. Dawniej była to hala pasterska[2].
Nazwa pochodzi od miejscowości Sidzina w województwie małopolskim, w powiecie suskim, do której ta hala należy[3]. Północno-zachodnie stoki Kucałowej Przełęczy oraz kopiaste wzniesienie Kociej Łapy należą do Hali Kucałowej. Na tabliczkach szlaków turystycznych i czasami w literaturze turystycznej, obydwie te hale nazywane są Halą Krupową. Jest to nazwa błędna, powstała w wyniku pomyłki. Właściwa Hala Krupowa znajduje się na pobliskich, południowych stokach Okrąglicy. W dolnej części Pasionek Sidzińskich znajduje się schronisko PTTK im. Kazimierza Sosnowskiego na Hali Krupowej[4], którego nazwa również jest błędna, nie znajduje się bowiem na Hali Krupowej[2].
Obydwie hale (Kucałowa i Sidzińskie Pasionki) były wypasane aż do lat 80. XX wieku i stały na nich szałasy pasterskie. Wypasu zaprzestano z powodu nieopłacalności ekonomicznej. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku istniała tutaj również potajemnie, wbrew ówczesnym władzom, wybudowana przez miejscowych górali kaplica – bacówka, która później spłonęła. Po zaprzestaniu wypasu na halach następuje naturalna sukcesja wtórna, obecnie hale w dużym już stopniu porośnięte są borówczyskami[2].
Górna część Sidzińskich Pasionek (grzbiet Kucałowej Przełęczy) jest dobrym punktem widokowym. Przez halę prowadzi kilka znakowanych szlaków turystycznych, a ich duże skrzyżowanie znajduje się na Kucałowej Przełęczy i przy schronisku[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: „Compass”, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3 .
- ↑ a b c d Stanisław Figiel , Urszula Janicka-Krzywda , Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda , Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 298, 299, ISBN 978-83-62460-30-4 .
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-18] .
- ↑ Tomasz Biesik , Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Żywiecki, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 203–218, ISBN 978-83-925599-4-8 .