Schronisko turystyczne na Przełęczy Kocierskiej

nieistniejące górskie schronisko turystyczne w Beskidzie Małym, na przełęczy Kocierskiej, na wysokości 718 m n.p.m.

Schronisko turystyczne na Przełęczy Kocierskiej – nieistniejące górskie schronisko turystyczne w Beskidzie Małym, na przełęczy Kocierskiej, na wysokości 718 m n.p.m.

Schronisko turystyczne
na Przełęczy Kocierskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Pasmo

Beskid Mały, Karpaty

Wysokość

718 m n.p.m.

Właściciel

Żydowskie Towarzystwo Gimnastyczno-Sportowego „Makkabi” w Andrychowie, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja schroniska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja schroniska”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja schroniska”
Położenie na mapie gminy Andrychów
Mapa konturowa gminy Andrychów, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja schroniska”
Ziemia49°46′33,88″N 19°19′31,74″E/49,776078 19,325483

Historia

edytuj

W latach 30. XX wieku w drewnianej piętrowej willi znajdującej się na przełęczy istniało schronisko Żydowskiego Towarzystwa Gimnastyczno-Sportowego „Makkabi” w Andrychowie. Oferowało 20 miejsc noclegowych (10 na łóżkach i 10 na siennikach). Gospodarzem obiektu był Maks Hammer[1]. Budynek przetrwał II wojnę światową i następnie był wykorzystywany przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, jako stacja turystyczna. Po wykupieniu terenu przez Kopalnię Węgla Kamiennego Miechowice, budynek został rozebrany. W miejscu tym funkcjonuje obecnie Kocierz Hotel & SPA[2].

Schronisko znajdowało się w granicach wsi Targanice, w obecnym województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Andrychów[3]. Na Przełęczy Kocierskiej istniały również przed II wojną światową inne miejsca noclegowe dla turystów. Pierwszym była stacja turystyczna w leśniczówce, z 6 miejscami na łóżkach. Drugim, stacja turystyczna andrychowskiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w domu Jana Karcza[4].

Przypisy

edytuj
  1. Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1937-38, Kraków: Wydawnictwo Polskiego Związku Narciarskiego, 1937, s. 62 [dostęp 2018-08-19] (pol.).
  2. Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 62–65, ISBN 978-83-62460-50-2.
  3. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-04-20].
  4. Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 37–39, ISBN 978-83-925599-3-1.