Robert Bednorz
Robert Bednorz (ur. 18 maja 1882 w Grzybowicach[1][2], zm. 6 kwietnia 1973 w Wiesbaden[2]) – śląski rzeźbiarz.
Życiorys
edytujUkończył – noszącą dziś jego imię – Szkołę Podstawową Nr 32 w Grzybowicach[1]. Był nadwornym rzeźbiarzem von Donnersmarcków. Od 1903 do 1907 kształcił się we wrocławskiej Królewskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła jako uczeń Theodora von Gosena[2] i w Berlinie w mistrzowskiej klasie rzeźby u prof. Carla Manzela[2]. W 1910 r. otrzymał roczną nagrodę Rom-Preis najwyższe wyróżnienie państwa pruskiego dla szczególnie zdolnych młodych rzeźbiarzy, za rzeźbę Bacchantenrelief[1]. Walczył na froncie w czasie I wojny światowej[2]. W latach 1924–1932 był profesorem w Królewskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła we Wrocławiu aż do jej zamknięcia[2]. Artysta mieszkał wraz z pierwszą żoną Marią w modernistycznym budynku (obecny DS Pancernik) zaprojektowanym przez Adolfa Radinga przy ul. Tramwajowej (dawniej Uechtritzweg) we Wrocławiu[3]. W latach 1941–1943 został powołany na stanowisko profesora rzeźby w Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau[2]. W okresie III Rzeszy część prac Roberta Bednorza uznano za prace zdegenerowane i objęto je zakazem wystawiania[4].
Po ucieczce przed ofensywą Armii Czerwonej działał jako rzeźbiarz w Wiesbaden[2].
Był członkiem Związku Śląskich Artystów (niem. Künstlerbund Schlesien)[2]. W 1952 roku został nagrodzony Federalneym Krzyżem Zasługi[2]. W 1966 roku został laureatem niemieckiej Górnośląskiej Nagrody Kulturalnej (niem. Oberschlesischer Kulturpreis)[2].
Wybrane dzieła
edytuj- Siedząca Madonna z Dzieciątkiem dla kaplicy leśnej zaprojektowanej przez Hansa Poelziga na zlecenie hrabiny von Praschma z Niemodlina (1905)
- Projekt krzyży w kwaterze żołnierzy niemieckich poległych podczas I wojny światowej pochowanych na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu
- Relief z wapienia na elektrowni wodnej we Wrocławiu symbolizujący moc elektryczności, nad głównym wejściem do turbinowni (1922)[2]
- Pięć figur z czerwonego porfiru dla Liceum nr I w Zabrzu: Heroiczny, Poezja, Nauka, Proza, Waleczny (1927–1928)[1][2]
- Fontanna z rzeźbą Pallas Ateny przy Pawilonie Czterech Kopuł we Wrocławiu (1913)[2]
- Płaskorzeźba przedstawiająca kobietę z ptakiem, w zbiorach Muzeum Historycznego we Wrocławiu
- Pomnik Ottona von Bismarcka w Opolu[2]
Upamiętnienie
edytujImię Roberta Bednorza nosi Szkoła Podstawowa Nr 32 w Zabrzu-Grzybowicach, na której w 1998 roku wmurowano upamiętniającą go tablicę[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Rzeźbiarz z Grzybowic, „Gazeta Wyborcza Katowice”, 11 kwietnia 1998 [dostęp 2023-02-05].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Ewa Kobel: Lista obecności czyli 700 postaci związanych z dawnym i współczesnym Wrocławiem. Wrocław: Ewa Kobel, 2017, s. 432. ISBN 978-83-927040-1-0.
- ↑ Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009, s. 156.
- ↑ Spielvogel Izabela i inni, Spotkania z Zabytkami, 2015.