Pteropyrum

*Pteropyrum*
	; Pteropyrum aucheri subsp. olivieri
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	Pteropyrum
	Nazwa systematyczna
	Pteropyrum Jaubert et Spach; Ill. Pl. Orient. 2: 7. Jul 1844
	Typ nomenklatoryczny
	P. aucheri Jaubert et Spach
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pteropyrum Jaubert et Spach – rodzaj roślin z rodziny rdestowatych (Polygonaceae). Obejmuje 5^[4]–7^[5] gatunków. Rośliny te występują w południowo-zachodniej Azji^[4]^[5].

Morfologia

Pokrój: Skąpolistne krzewy^[4].
Liście: Skrętoległe lub skupione w pęczki, o krótkiej gatce, blaszka równowąska, eliptyczna lub odwrotnie jajowata^[4].
Kwiaty: Drobne, obupłciowe, zebrane w pęczki. Mają 5 listków okwiatu, dwa zewnętrzne są odwinięte, a trzy wewnętrzne przylegają do zalążni i później owocu. Pręcików jest 8, ich nitki są cienkie, owłosione u nasady. Zalążnia jest górna, trójkanciasta, zaostrzona, z trzema szyjkami słupka, zwieńczonymi główkowatymi znamionami^[4].
Owoce: Trójboczne niełupki o oskrzydlonych, dwułatkowych brzegach i wyciągniętym dzióbku^[4].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj z plemienia Calligoneae Eaton w podrodzinie Polygonoideae Arnott i rodzinie rdestowatych Polygonaceae^[2]. W obrębie plemienia jest rodzajem siostrzanym względem Calligonum^[2]^[6].

Pozycja rodzaju na tle kladogramu podrodziny Polygonoideae^[2]^[6]

Oxygonum

Persicaria

	Bistorta

	Aconogonon + Koenigia

Fagopyrum

Pteroxygonum

	Calligonum

	Pteropyrum

Oxyria

	Rumex

	Rheum

Knorringia

Reynoutria

	Fallopia

	Muehlenbeckia

Duma

	Atraphaxis

	Polygonum

Wykaz gatunków^[5]

Pteropyrum aucheri Jaub. & Spach
Pteropyrum gypsaceum Akhani & Doostm.
Pteropyrum jakdanense Doostm.
Pteropyrum macrocarpum Doostm. & Akhani
Pteropyrum naufelum Al-Khayat
Pteropyrum scoparium Jaub. & Spach
Pteropyrum zagricum Doostm. & Akhani

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-12] (ang.).
↑ ^a ^b Pteropyrum. [w:] botany.si.ed [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pteropyrum Jaubert & Spach. [w:] Flora of Pakistan [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2018-12-12].
↑ ^a ^b ^c Pteropyrum Jaub. & Spach. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-07-30].
↑ ^a ^b Tanja M. Schuster, James L. Reveal, Michael J. Bayly, Kathleen A. Kron. An updated molecular phylogeny of Polygonoideae (Polygonaceae): Relationships of Oxygonum, Pteroxygonum, and Rumex, and a new circumscription of Koenigia. „Taxon”. 64, 6, s. 1188-1208, 2015. DOI: 10.12705/646.5.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-12] (ang.).

[ing-3] Pteropyrum. [w:] botany.si.ed [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).

[pakistan-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pteropyrum Jaubert & Spach. [w:] Flora of Pakistan [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2018-12-12].

[powo-5] Pteropyrum Jaub. & Spach. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-07-30].

[tanja-6] Tanja M. Schuster, James L. Reveal, Michael J. Bayly, Kathleen A. Kron. An updated molecular phylogeny of Polygonoideae (Polygonaceae): Relationships of Oxygonum, Pteroxygonum, and Rumex, and a new circumscription of Koenigia. „Taxon”. 64, 6, s. 1188-1208, 2015. DOI: 10.12705/646.5.

[4]

[5]

[1]

[2]

[3]

[6]