Platon (Gorodiecki)

Platon, imię świeckie Nikołaj Iwanowicz Gorodiecki (ur. 20 kwietnia^?/2 maja 1803 w Pogoriewym Gorodiszczu, zm. 19 września^?/1 października 1891 w Kijowie) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Platon

Nikołaj Gorodiecki
Metropolita kijowski i halicki
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1803 Pogoriewyje Gorodiszcze
Data i miejsce śmierci	1 października 1891 Kijów
Miejsce pochówku	Sobór Mądrości Bożej w Kijowie
Arcybiskup ryski
Okres sprawowania	1850–1867
Metropolita kijowski i halicki
Okres sprawowania	1882–1891
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1830
Prezbiterat	26 maja 1830
Chirotonia biskupia	8 września 1843

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	8 września 1843
Konsekrowani biskupi Hieronim (Ekziemplarski) 3 listopada 1885

Życiorys

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. W 1823 ukończył seminarium duchowne w Twerze i został skierowany na dalsze studia teologiczne w Petersburskiej Akademii Duchownej. Po uzyskaniu jej dyplomu w cztery lata później podjął pracę wykładowcy w seminarium duchownym w Orle. Pracował również jako nauczyciel języka francuskiego. 25 września 1829 został wykładowcą w Akademii Duchownej, której był absolwentem. Rok później złożył śluby zakonne, od 26 maja 1830 był hieromnichem. Już w roku następnym podniesiony do godności archimandryty z równoczesnym powierzeniem mu funkcji rektora Akademii Duchownej.

20 grudnia 1837 został przeniesiony do Kostromy, gdzie pełnił obowiązki przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego, zasiadał w komitecie opieki nad więzieniami i był rektorem seminarium duchownego. 28 września 1839 przeniesiony ponownie do monasteru Świętego Ducha w Wilnie, gdzie był przełożonym. W historii tego monasteru zapisał się jako jeden z aktywniejszych przełożonych w XIX wieku: sprowadził do podupadłego klasztoru mnichów z Kostromy oraz przeprowadził gruntowną przebudowę budynków wspólnoty. Z uwagi na te zasługi został 8 września 1843 biskupem pomocniczym eparchii wileńskiej i litewskiej z tytułem biskupa kowieńskiego. Po pięciu latach został przeniesiony do eparchii pskowskiej, ponownie jako wikariusz, z tytułem biskupa ryskiego. Po śmierci biskupa pskowskiego przez siedem lat, w latach 1849–1856 pełnił obowiązki locum tenens biskupa pskowskiego. Od 1850 łączył tę funkcję z godnością biskupa ryskiego w nowo powołanej eparchii. Od 21 kwietnia 1850 arcybiskup ryski. Prowadził działalność misyjną w krajach bałtyckich, doprowadzając do przejścia na prawosławie kilku tysięcy wyznawców luteranizmu i współtworząc w ten sposób późniejszy autonomiczny Łotewski Kościół Prawosławny.

9 marca 1867 poprosił o przeniesienie na inną katedrę i został arcybiskupem dońskim i nowoczerkaskim. Po dziesięciu latach został ponownie przeniesiony do eparchii chersońskiej i odeskiej, wreszcie w 1882 został metropolitą kijowskim i halickim. Godność tę łączył z funkcją przełożonego ławry Pieczerskiej i członkostwem w Świętym Synodzie. Z jego inicjatywy w 1888 r. w Kijowie i w całej Rosji odbyły się szeroko zakrojone uroczystości upamiętniające 900. rocznicę chrztu Rusi.

Dla uczczenia jego pamięci w Kijowie wzniesiono cerkiew Opieki Matki Bożej na Sołomiance.

Bibliografia

• Biografia w serwisie prawosławia rosyjskiego