Piotr (Zimonjić)
Piotr, imię świeckie Jovan Zimonjić[1] (ur. 24 czerwca 1866 w Grahovie, zm. prawdopodobnie 1941) – serbski biskup prawosławny, kanonizowany przez Serbski Kościół Prawosławny jako nowomęczennik.
Jovan Zimonjić | |
Metropolita Dabaru i Bośni | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1866 |
Data i miejsce śmierci |
1941 |
Metropolita Dabaru i Bośni | |
Okres sprawowania |
1920–1941 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
6 września 1895 |
Diakonat |
7 września 1895 |
Prezbiterat |
8 września 1895 |
Chirotonia biskupia |
9 czerwca 1903 |
Data konsekracji |
9 czerwca 1903 |
---|---|
Miejscowość | |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Życiorys
edytujJego ojciec, prawosławny kapłan Bogdan Zimonjić, był jednym z przywódców powstania w Hercegowinie w latach 1875–1878[2].
Ukończył seminarium duchowne w Reljewie (1887), a następnie studia teologiczne na Uniwersytecie w Czerniowcach (1893). Dwa lata po uzyskaniu dyplomu złożył wieczyste śluby mnisze (w monasterze Žitomislić[1]). Dzień później, 7 września 1895, został wyświęcony na hierodiakona, a następnego dnia na hieromnicha. W październiku tego samego roku mianowano go profesorem seminarium duchownego, którego był absolwentem. Od 1901 zasiadał w konsystorzu metropolii Dabaru i Bośni jako radca[2].
9 czerwca 1903 w soborze Trójcy Świętej w Mostarze został wyświęcony na biskupa zahumsko-hercegowińskiego[2]. Bronił niezależności serbskich organizacji cerkiewnych od władz Austro-Węgier[3]. Na tejże katedrze pozostawał do 1920, gdy po odejściu w stan spoczynku metropolity Dabaru i Bośni Eugeniusza dekretem króla Piotra I został nowym ordynariuszem tejże eparchii. Jako biskup prowadził ascetyczny tryb życia, według reguły mniszej, słynął również z patriotyzmu[2].
Po zajęciu Jugosławii przez III Rzeszę nie zgodził się wyjechać z Sarajewa, postanawiając pozostać na miejscu razem z wiernymi. 12 maja 1941 został zatrzymany przez oddział ustaszy i uwięziony, po czym wywieziony do Zagrzebia, a stamtąd do więzienia w Gospiciu[2]. Według innej wersji duchowny z Zagrzebia został przeniesiony do więzienia w Kerestinicy, gdzie był torturowany. Stamtąd trafił do Kopriwnicy, a następnie do obozu w Gospiciu[3] lub od razu do obozu w Jasenovcu, gdzie według zeznań świadków został ponownie poddany torturom i zamordowany[3][2]. Według innych, mniej prawdopodobnych wersji duchowny zmarł w szpitalu w Zagrzebiu po torturach lub został zamordowany w obozie w Jadovnie[1].
Kult
edytujPiotr (Zimonjić) został w 1998 kanonizowany przez Serbski Kościół Prawosławny jako nowomęczennik, jego wspomnienie przypada na trzecią niedzielę września. Cerkwie, których jest patronem, istnieją w Doniciach i Vojkoviciach w Bośni. W dniu jego wspomnienia liturgicznego obchodzona jest slava miasta Sarajewo Wschodnie[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Obilježena slava Grada Istočno Sarajevo
- ↑ a b c d e f biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvatesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, ss.405–406
- ↑ a b c Страдање србских православних епископа у Независној држави Хрватској. [dostęp 2014-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-08)].