Otton Gordziałkowski

Otton Mikołaj Gordziałkowski (ur. 4 listopada^?/16 listopada 1898 w Petersburgu, zm. 28 stycznia 1994 w Warszawie) – polski wioślarz, prawnik, olimpijczyk z Amsterdamu 1928.

Otton Gordziałkowski

Otto Gordziałkowski (1924)
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1898 Petersburg
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 1994 Warszawa
Dorobek medalowy
Reprezentacja Polska Mistrzostwa Europy brąz Como 1927 ósemka
Odznaczenia

Otton Gordziałkowski jako członek czwórki AZS Warszawa

Rodzinny grób Ottona Gordziałkowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Urodził się 16 listopada 1898 w Petersburgu jako syn Jana (1862–1944, lekarz) i Jadwigi z Kozubowskich (1863–1940). Do szkoły powszechnej i średniej chodził w Charkowie, Sewastopolu, Odessie i Sankt-Petersburgu. W latach 1917–1919 służył we Flocie Czarnomorskiej rosyjskiej marynarki wojennej. W 1920 wstąpił do Wojska Polskiego. W stopniu bosmana służył na pierwszym polskim okręcie wojennym Pomorzanin. Brał udziale wojnie polsko-bolszewickiej. W 1924 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1929 prowadził praktykę adwokacką.

Wioślarz

Sportem zainteresował się w okresie szkolnym. Pasjonował się głównie sportami wodnymi. Pod koniec 1920 roku związał się z AZS Warszawa. Przez całą karierę zawodniczą reprezentował barwy tego klubu. Był mistrzem Polski w czwórce ze sternikiem (1923–1925) oraz w ósemce (1925–1927). W roku 1924 był akademickim mistrzem świata w czwórce ze sternikiem. W 1925 z Henrykiem Niezabitowskim, Lucjanem Kulejem, Władysławem Nadratowskim zwyciężył w regatach akademickich w Pawii. Trzykrotnie startował w mistrzostwach Europy w latach 1925–1927, zdobywając brązowy medal (1927) w ósemce. Na letnich igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie zajął czwarte miejsce w ósemce z Józefem Łaszewskim, Andrzejem Sołtanem, Januszem Ślązakiem, Stanisławem Urbanem, Marianem Wodzińskim i Jerzym Skolimowskim. Czynne uprawianie sportu zakończył w 1929 r., zdobywając brązowy medal na mistrzostwach Polski w czwórce bez sternika.

Działacz sportowy

W latach dwudziestych rozpoczął działalność w ruchach sportowych. Pierwotnie działali sekcji sportów wodnych AZS Warszawa, na stanowisku kierownika. Zajmował się również szkoleniem wioślarzy. W latach 1924–1925 był wiceprezesem AZS Warszawa, a w latach 1927–1928 prezesem. Do końca 1932 zasiadał w zarządzie AZS. W latach 1928–1929 był przewodniczącym Centrali Polskich Akademickich Związków Sportowych. W latach 20. był także członkiem Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich. W latach 1933–1935 był również wiceprezesem Polskiego Związku Hokeja na Lodzie.

Losy wojenne

Brał udział w kampanii wrześniowej w obronie wybrzeża. Po powrocie do Warszawy włączył się w działalność konspiracyjną pod pseudonimem „Wacław”. Brał udział w pracach Biura Informacji i Propagandy Armii Krajowej. Uczestnik powstania warszawskiego (jego syn Wojciech zginął podczas ataku na siedzibę gestapo w alei Szucha). Po upadku powstania dostał się do niewoli i został osadzony w Oflagu II D Gross-Born, w którym przebywał do lutego 1945.

Po wojnie

Po wojnie powrócił do Warszawy. Kontynuował działalność w Warszawskim Towarzystwie Wioślarskim. 2 grudnia 1945 został wybrany kapitanem sportowym. Uprawiał także sport motorowodny. Zmarł 28 stycznia 1994 w Warszawie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 191-6-18).

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)

Bibliografia

• Polski Komitet Olimpijski: Otton Gordziałkowski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
• Otton Gordziałkowski Biographical information. olympedia.org. [dostęp 2023-03-01]. (ang.).
• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 238–240. ISBN 978-83-64864-22-3.