Olgierd Jeleński
Olgierd Augustyn Jeleński (ur. 28 sierpnia 1881 w Dunajczycach k. Klecka, zm. po 1941 prawdopodobnie w Archangielsku) – ziemianin, polski działacz społeczny, polityk i samorządowiec, senator RP III kadencji (1930–1935).
 Olgierd Jeleński (1925) | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
po 1941 |
| Senator III kadencji (II RP) | |
| Okres |
od 1930 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujPochodził ze starej ziemiańskiej rodziny z tradycjami niepodległościowymi, jego dziad Antoni Jeleński był Skarbnikiem Rządu Narodowego w Powstaniu Styczniowym. Ukończył gimnazjum rosyjskie w Mińsku, po czym kształcił się na Politechnice Warszawskiej i Uniwersytecie Dorpackim. Po ukończeniu studiów osiadł na gospodarstwie rodzinnym w Murowance koło Janowicz, gdzie założył również fabrykę korków. W latach 1914–1920 przebywał w głębi Imperium Rosyjskiego (m.in. na Mińszczyźnie), gdzie był m.in. zastępcą naczelnika okręgu mińskiego POW.
Po powrocie do Janowicz założył m.in. krochmalnię i sad jabłkowy oraz ochotniczą straż pożarną. Był jednym z inicjatorów powstania szkoły powszechnej we wsi. Stał na czele Rady Nadzorczej Chrześcijańskiego Banku Spółdzielczego w Klecku. W 1925 był delegatem nowogródzkim na Zjazd Związku Kolonizacji Rolniczych Ziem Wschodnich[1]. W 1927 organizował wystawy rolnicze na Nowogródczyźnie (w Baranowiczach i Klecku). Pełnił obowiązki prezesa Powiatowego Związku Kółek Rolniczych, a od 1926 Okręgowego Związku Organizacji i Kółek Rolniczych (województwa nowogródzkiego).
Działał w samorządzie miasta i powiatu Nieśwież: w latach 1922–1932 był przez dwie kadencje członkiem Wydziału Powiatowego w Nieświeżu (organu wykonawczego Sejmiku Powiatowego). W 1929 w imieniu samorządu przyjmował w Nieświeżu prezydenta Mościckiego. Pisywał do lokalnej prasy m.in. „Wspólnej Sprawy”.
Pod koniec lat 20. związał się ze Związkiem Naprawy Rzeczypospolitej. W 1930 wybrany senatorem III kadencji z listy BBWR w województwie nowogródzkim, mandat pełnił do 1935.
Po agresji sowieckiej na Polskę aresztowany w Malinowszczyźnie, przebywał w aresztach w Mołodecznie, Mińsku i Archangielsku. Zmarł prawdopodobnie w Archangielsku w 1941.
Pozostawił po sobie córkę Janinę Świętorzecką, syna Edwarda i córkę Jadwigę Domysławską.
Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 84-3-19)[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (1938)
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 grudnia 1927)[4]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PAWEŁ JELEŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-09].
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu rozwoju rolnictwa i pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 290, poz. 807 „za zasługi na polu pracy narodowej i społecznej”.
Bibliografia
edytuj- (red. Jacek Majchrowski), Kto był kim w II Rzeczypospolitej, Warszawa 1994.
- Janina Świętorzecka, „Lata szkolne (1925–1930)”, [w:] Nieświeskie wspomnienia, Stowarzyszenie Nieświeżan, Warszawa 1999, s. 67–74.
- Biogram Olgierda Jeleńskiego na stronach Sejmu RP