Wikipedia

Ogrody botaniczne w Singapurze

Ogrody botaniczne w Singapurze (ang. Singapore Botanic Gardens) – tropikalne ogrody założone w 1859 roku niedaleko Orchard Road w centrum Singapuru; jeden z najznakomitszych przykładów brytyjskich tropikalnych ogrodów kolonialnych w południowo-wschodniej Azji.

Ogrody botaniczne w Singapurze[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Singapur

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, IV

Numer ref.

1483

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2015
na 39. sesji

Położenie na mapie Singapuru
Mapa konturowa Singapuru, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ogrody botaniczne w Singapurze”
Ziemia1°18′54,4″N 103°48′58,3″E/1,315100 103,816200
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO
Storczyk 'Vanda Miss Joaquim'
Dendrobium 'Margaret Thatcher'
Paravanda 'Nelson Mandela'
Pomnik Chopina nieopodal „Symphony Lake”

W 2012–2013 roku był najczęściej odwiedzanym ogrodem botanicznym na świecie – odwiedziło go 4,4 miliona zwiedzających. Na terenie ogrodu znajduje się szereg różnych kolekcji i obiektów, m.in. Narodowy Ogród Orchidei z ponad tysiącem różnych gatunków i dwoma tysiącami hybryd storczykowatych.

W 2015 roku ogrody botaniczne w Singapurze zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest to pierwszy obiekt na terenie Singapuru wpisany na listę i jedyny tropikalny ogród botaniczny na liście.

Położenie i geografia

edytuj

Singapurskie ogrody botaniczne położone są w Tanglinie w Regionie Centralnym Singapuru, pomiędzy Holland Road na południu, Tyersall Avenue i Cluny Park Road na zachodzie a terenem fakultetu prawa Narodowego Uniwersytetu Singapuru od wschodu[1]. Ogrody znajdują się ok. 1,5 km od Orchard Road i 4,4 km od Central Business District[1].

Ogrody rozciągają się na obszarze 74 ha[2], na terenie pagórkowatym na rzędnych od 2,2 do 33,6 metrów n.p.m.[1]. Dominują gleby gliniaste[1]. Klimat tropikalny sprawia, że minimalna temperatura dzienna to 23,8 °C a maksymalna to 30,7 °C. Średnia roczna wilgotność powietrza wynosi 84%, przy średnich rocznych opadach 2367 mm[1].

Historia

edytuj

Pierwszy ogród botaniczny w Singapurze powstał w 1822 roku, kiedy sir Thomas Stamford Raffles – założyciel miasta Singapur, założył „Botanical and Experimental Garden” na stokach Fort Canning[2].

Obecne ogrody powstały jako inicjatywa Towarzystwa Rolniczo-Ogrodowego („Agri-Horticultural Society”) w 1859 roku na terenie 22 ha[1]. Pierwsze założenie ogrodowe w stylu angielskim zaprojektował i zrealizował Lawrence Niven – szkocki ogrodnik pracujący w Singapurze jako zarządca plantacji muszkatołowca korzennego[1]. Niven zaprojektował staw, sieć krętych ścieżek, rabaty kwiatowe, zostawiając pas 6 ha dziewiczego lasu równikowego[1]. W 1866 roku ogród został poszerzony o 12 ha, gdzie wybudowano bungalow (Burkill Hall) i kolejny staw (Swan Lake)[1]. Założenie Nivena przetrwało do dnia dzisiejszego w niewiele zmienionej formie[1].

Ogrody w 1874 roku, z uwagi na trudności finansowe towarzystwa[1], zostały przekazane brytyjskim władzom kolonialnym i od 1875 roku były rozwijane przez botaników wykształconych w Kew Gardens[2]. Pierwszym zarządcą był botanik-ogrodnik James Murton rekomendowany przez Królewski Ogród Botaniczny w Kew[1]. Murton założył w ogrodach herbarium, wybudował bibliotekę i rozpoczął prace badawcze[1]. W 1879 roku ogród poszerzono o kolejne 41 ha, gdzie założono eksperymentalny ogród uprawny „Economic garden” rozwijany przez kolejnego zarządcę Nathaniela Cantleya[1]. W latach 20. XX wieku większy obszar eksperymentalnego ogrodu uprawnego został zajęty pod budowę pierwszego college'u w Singapurze[1]. Cantley założył również szkółkę drzew, by zaopatrywać tworzone wówczas parki i obszary leśne[1].

W pierwszych latach działalności ogrody spełniały ważną funkcję dla promocji rozwoju rolnictwa w Singapurze[2]. Największym sukcesem ogrodu było wyhodowanie i wdrożenie do uprawy w lokalnych warunkach kauczukowca brazylijskiego Hevea brasiliensis, który stał się główną rośliną uprawną w regionie południowo-wschodniej Azji na początku XX wieku[2]. W 1928 roku, z inicjatywy Erica Holttuma[3], ogród rozpoczął program hodowli i krzyżowania storczykowatych[2]. Współcześnie ogród jest filarem projektu Singapore’s Garden City (Singapur – miasto ogród)[2].

W latach 2012–2013 obiekt był najczęściej odwiedzanym ogrodem botanicznym na świecie – odwiedziło go 4,4 miliona zwiedzających[1].

W 2015 roku ogrody botaniczne w Singapurze zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[4] jako pierwszy obiekt na terenie Singapuru wypisany na listę i jedyny tropikalny ogród botaniczny na liście[2].

Ogrody

edytuj

Narodowy Ogród Orchidei

edytuj

Zlokalizowany w środkowo-zachodniej części ogrodów Narodowy Ogród Orchidei rozciąga się na obszarze 3 ha, gdzie zgromadzono ponad tysiąc gatunków i dwa tysiące hybryd storczykowatych[5]. Jest to jedyna część ogrodów, do której wstęp jest płatny[5].

Na terenie ogrodu orchidei znajdują się, m.in.:

  • Burkill Hall – dawna rezydencja dyrektorów Ogrodów, zamieszkana nieprzerwanie do 1969 roku. W latach 1888–1911 mieszkał tu pierwszy dyrektor – Henry Nicholas Ridley (1855–1956) a po nim w latach 1912–1925 Isaac Henry Burkill (1870–1965) oraz jego syn – Humphrey Morrison Burkill, dyrektor ogrodów w latach 1957–1969[6].
  • VIP Orchid Garden – ogród na tyłach Burkill Hall, gdzie prezentowane są najpiękniejsze egzemplarze hybryd storczyków wyhodowanych w ramach programu prowadzonego przez ogrody[3]. Od 1957 roku rząd Singapuru nazywa wyhodowane w ogrodzie hybrydy ku czci goszczących w Singapurze gości najwyższej wagi państwowej, stąd nazwa ogrodu – „VIP”[3]. W ogrodzie prezentowane są m.in. dendrobium 'Margaret Thatcher', dendrobium 'Joe' i 'Jill Biden' czy renantanda 'Akihito'[3].
  • Tan Hoon Siang Misthouse – szklarnia im. Tan Hoon Sianga, syna singapurskiego filantropa Tan Tock Senga, gdzie prezentowane są rzadkie i unikalne kultywary storczyków, m.in. storczyk Papilionanda 'Mimi Palmer' wydzielający słodki zapach przypominający zapach czekolady[7]
  • Yuen-Peng McNeice Bromeliad Collection – szklarnia im. Yuen-Peng McNeice, gdzie prezentowana jest kolekcja ponad 200 okazów bromeliowatych[8]
  • Cool House – szklarnia, gdzie prezentowane są storczyki ze Starego (Azji i Afryki) i Nowego Świata (Ameryki Środkowej i Południowej), m.in. pochodząca z Borneo i Sulawesi Bulbophyllum echinolabium – storczyk o największych kwiatach osiągających długość 30 cm i kwitnących przez 10 dni[9].

Las równikowy

edytuj

Dziewiczy las równikowy obejmuje teren 6 ha. Znajduje się w nim ponad 300 gatunków drzew i innych roślin, m.in. Dyera costulata, a niektóre drzewa mierzą 50 m wysokości[10].

„Palm Valley” i „Symphony Lake”

edytuj

„Palm Valley” to część ogrodów z ponad 220 gatunkami arekowców reprezentującymi wszystkie sześć podrodzin: Arecoideae, Coryphoideae, Calamoideae, Ceroxyloideae, Phytelephantoideae i Nypoideae[11].

W dolinie „Palm Valley” nieopodal stawu „Symphony Lake” znajduje się muszla koncertowa, gdzie organizowane są koncerty muzyki klasycznej, m.in. szopenowskiej. W 2008 roku nad „Symphony Lake” stanął pomnik Fryderyka Chopina autorstwa Karola Badyny[12][13].

„Ginger Garden”

edytuj

W ogrodzie „imbirowym” na powierzchni jednego hektara znajduje się ponad 250 gatunków roślin z rodziny imbirowatych[14]. Rośliny te prezentowane są w układzie obszarów, z których pochodzą[14].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q UNESCO: Singapore Botanical Gardens – Nomination Dossier. [dostęp 2015-10-18]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h Singapore Botanic Gardens: The History of Singapore Botanic Gardens. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Singapore Botanic Gardens: VIP Orchid Garden. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  4. ↑ UNESCO: Singapore Botanical Gardens. [dostęp 2015-10-18]. (ang.).
  5. ↑ a b Singapore Botanic Gardens: National Orchid Garden. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  6. ↑ Singapore Botanic Gardens: Burkill Hall. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  7. ↑ Singapore Botanic Gardens: Tan Hoon Siang Misthouse. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  8. ↑ Singapore Botanic Gardens: Yuen-Peng McNeice Bromeliad Collection. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  9. ↑ Singapore Botanic Gardens: Cool House. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  10. ↑ Singapore Botanic Gardens: Rain Forest. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  11. ↑ a b Singapore Botanic Gardens: Palm Valley and Symphony Lake. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  12. ↑ CHOPIN’S MONUMENT IN SINGAPORE’S BOTANIC GARDEN. [w:] Chopin2010.pl [on-line]. [dostęp 2015-10-18]. (ang.).
  13. ↑ Singapore Botanic Gardens: Stunning Sculptures. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  14. ↑ a b Singapore Botanic Gardens: Ginger Garden. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Ogrody_botaniczne_w_Singapurze&oldid=74189187”