Ochetostethus opacus

gatunek pluskwiaka

Ochetostethus opacusgatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny ziemikowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję od środkowo-zachodniej Europy po Syberię i północno-zachodnie Chiny.

Ochetostethus opacus
(Scholtz, 1847)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Rodzina

ziemikowate

Podrodzina

Sehirinae

Plemię

Sehirini

Rodzaj

Ochetostethus

Gatunek

Ochetostethus opacus

Synonimy
  • Cydnus opacus Scholtz, 1847

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1847 roku przez Heinricha Scholtza pod nazwą Cydnus opacus. Jako lokalizację typową wskazano wrocławskie Karłowice[1].

Morfologia

edytuj

Pluskwiak o ciele w zarysie owalnym, lekko wydłużonym, o niemal równoległych bokach, osiągającym od 3 do 4,2 mm długości. Wierzch ciała jest słabo wypukły, bardzo gęsto punktowany i wskutek tego prawie matowy. Głowa jest czarna lub czarnobrązowa, o oczach słabo wyłupiastych, zagłębionych do połowy szerokości. Wierzchołek nadustka zakryty jest policzkami. Przedplecze jest czarne lub czarnobrązowe, pośrodku zaopatrzone w poprzeczne wgłębienie, które bywa jednak prawie niewidoczne. Tarczka jest tej samej barwy co głowa i przedplecze. Półpokrywy mają kasztanowe do ciemnobrązowych przykrywki oraz mlecznobiałe lub brązowawe zakrywki z ciemnym użyłkowaniem. Odwłok ma listewkę brzeżną koloru kasztanowego do ciemnobrązowego[2][3].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owad ten zasiedla stanowiska o glebie piaszczystej, rzadziej zbiorowiska kserotermiczne o glebie słabiej przepuszczalnej i wapiennym podłożu. Zarówno larwy jak i postacie dorosłefitofagami ssącymi soki z roślin należących do takich gatunków jak bylica polna, strzęplica sina i szczotlicha siwa. Pędzą skryty tryb życia bytując u nasady łodyg roślin żywicielskich lub zagrzebując się przy nich w glebie, nawet do głębokości 5 cm. Stadium zimującym jest postać dorosła. Osobniki dorosłe starego pokolenia obserwuje się do początku czerwca, a nowego pokolenia od lipca[3].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji. W Azji notowany jest z Syberii, Cypru, anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, Syrii, Libanu, Izraela, Kazachstanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu, Iraku, Iranu, Afganistanu i północno-zachodnich Chin[4].

Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek regionalnie wymarły (RE)[5].

Przypisy

edytuj
  1. H. Scholtz. Prodromus zu einer Rhynchoten-Fauna von Schlesien. „Übersicht der Arbeiten und Veränderungen der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Kultur”. 1 (1846), s. 104-164, 1847. 
  2. Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVIII Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera z. 12 Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae. Toruń: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1997. ISBN 83-86781-42-4.
  3. a b Jerzy A. Lis, Barbara Lis, Dariusz J. Ziaja: Heteroptera Poloniae 2: Pentatomoidea 1: Acanthosmatidae, Cydnidae, Plataspidae, Scutelleridae, Thyreocoridae. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy „Plik”, 2012.
  4. Berend Aukema (red.): Ochetostethus opacus (Scholtz, 1847). [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-12-21].
  5. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.