Najlepszy okręt Marynarki Wojennej
Najlepszy okręt Marynarki Wojennej – wyróżnienie przyznawane okrętom polskiej Marynarki Wojennej za wyniki w szkoleniu.
Okręty otrzymują nagrody przechodnie w postaci dzwonu okrętowego[1]. Brak jest informacji o kontynuowaniu nadawania wyróżnienia po 2003 roku.
W okresie PRL przyznawano wyróżnienie jako tytuł przodującego okrętu Marynarki Wojennej; nadawane przez Komisję Przodownictwa i Współzawodnictwa Marynarki Wojennej[2]. Osobno były nadawane tytuły przodującego okrętu II rangi i najlepszego okrętu Marynarki Wojennej[2]. W latach 80. nadawano już zamiast tego tytuł najlepszego okrętu Marynarki Wojennej w grupie okrętów bojowych[2]. Ponadto nadawano wyróżnienia przodującego okrętu w klasach okrętów (np. przodujący okręt podwodny) i w poszczególnych flotyllach.
W grupie okrętów bojowych
edytuj(lista niepełna)
- 1951 - ORP Błyskawica[3]
- 1952 - ORP Sęp[4]
- 1953 - ORP Żbik[4]
- ..
- 1955 – ORP Krakowiak[5]
- 1956 – ORP Kurp[5]
- 1955 – ORP Mazur[5]
- 1958 – ORP Krakowiak[5]
- ..
- 1962 - ORP Grom[3]
- 1963 - ORP Orzeł[6]
- 1964 - ORP Błyskawica[3], ORP Bóbr, KT-84[7]
- 1965 - ORP Orzeł (292)[6]
- 1966 - ORP Błyskawica[3]
- 1967 - ORP Sokół (293)[8]
- 1968 - ORP Wicher[a][9]
- 1969 - ORP Sokół (293)[2]
- 1970 – ORP Bielik (295)[10]
- 1971 – ORP Bielik (295)[10]
- 1972 - ORP Orzeł (292)[6]
- 1973 - ORP Sokół (293)[2], ORP Warszawa[a][11]
- 1974 - ORP Sokół (293)[2]
- 1975 – ORP Bielik (295)[10]
- ..
- 1977 - ORP Orzeł (292)[6]
- 1978 - ORP Sokół (293)[2]
- ..
- 1983 - ORP Kondor[12]
- ..
- 1985 - ORP Zorza (proj. 912)[13]
- 1986 - ORP Sokół (293)[2]
- ..
- 1988 - ORP Metalowiec[1]
- ..
- 1992 - ORP Orzeł (291)[14].
- ..
- 1995 - ORP Kaszub[15]
- 1996 - ORP Metalowiec[1]
- 1997 - ORP Orzeł (291)[16]
- 1998 - ORP Orzeł (291)[17]
- 1999 - KP-171 proj. 918M[18]
- 2000 - ORP Mewa[19]
Od 2001 przyznawano z podziałem na jednostki o wyporności do 400 ton i powyżej 400 ton:
- 2001: ≤400t – ORP Nakło, >400t – ORP Czajka[20]
- 2002: ≤400t – ORP Orkan, >400t – ORP Orzeł (291)[21]
- 2003: ≤400t – ORP Piorun, >400t – ORP Sokół (294)[22]
W grupie okrętów specjalnych
edytuj- 1970 – ORP Gryf[23]
- 1971 – ORP Gryf[23]
- 1976 - ORP Bałtyk
- ..
- 1982(?) - ORP Gniewko[b]
- ..
- 1984 - ORP Iskra[24]
- 1985 ..
- 1986 - ORP Heweliusz[25]
- 1987 - ORP Heweliusz[25]
- 1988 - ORP Iskra[24]
- 1989 - ORP Iskra[24]
- 1990 ..
- 1991 - ORP Kopernik[1]
- 1992 - ORP Iskra[24]
- 1993 - ORP Heweliusz[25]
- 1994 - ORP Iskra[24]
- 1995 ..
- 1996 - ORP Kopernik[1]
- 1997 - ORP Heweliusz[16]
- 1998 - ORP Hydrograf[17]
- 1999 - ORP Nawigator[18]
- 2000 - ORP Nawigator[19]
Od 2001 przyznawano wyróżnienie w grupie okrętów specjalnych i pomocniczych jednostek pływających[20]
Najlepsza pomocnicza jednostka pływająca
edytujPrzyznawane od 1996 do 2000 roku, nagrodę stanowiło przechodnie ozdobne koło sterowe:[1][20]
- 1996 - holownik H-10[1]
- 1997 - ORP Gniewko[16]
- 1998 - ORP Gniewko[17]
- 1999 - ORP Maćko (R-15)[19]
- 2000 - ORP Maćko (R-15)[19]
W grupie okrętów specjalnych i pomocniczych jednostek pływających
edytujOd 2001, z podziałem na jednostki o wyporności do 200 ton i powyżej 200 ton[20]
- 2001: ≤200t – motorówka M-1, >200t – ORP Nawigator[20]
- 2002: ≤200t – motorówka M-1, >200t – ORP Nawigator[21]
- 2003: ≤200t – motorówka M-1, >200t – ORP Arctowski[22]
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 1/1997, s. 6.
- ↑ a b c d e f g h Tadeusz Grzesikowski, Czesław Rudzki, ORP Sokół [293]. Część II, „Morza, Statki i Okręty” nr 3/1999, s. 24-31.
- ↑ a b c d Robert Rochowicz, Klasyczne niszczyciele PMW, „Morza, Statki i Okręty” nr 1/2000, s. 36, 43.
- ↑ a b Czesław Rudzki, Polskie okręty podwodne 1926-1969. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985. s. 182.
- ↑ a b c d Rochowicz 2017 ↓, s. 32.
- ↑ a b c d Czesław Rudzki, Tadeusz Grzesikowski: ORP Orzeł II. [dostęp 2011-12-11].
- ↑ Mieczysław Serafin: Polska Marynarka Wojenna 1945-2007. Kronika wydarzeń. Gdynia: Zespół Redakcyjno-Wydawniczy Marynarki Wojennej, 2008, s. 76.
- ↑ Tadeusz Grzesikowski, Czesław Rudzki, ORP Sokół [293], „Morza, Statki i Okręty” nr 2/1999, s. 37.
- ↑ Tadeusz Grzesikowski, Czesław Rudzki, ORP Kondor [294], „Morza, Statki i Okręty” nr 3/2000, s. 30.
- ↑ a b c Rochowicz 2020 ↓, s. 98.
- ↑ Robert Rochowicz, Dzieje niszczyciela ORP Warszawa, „Morze, Statki i Okręty” nr specjalny 1/2015, s. 52.
- ↑ Tadeusz Grzesikowski, Czesław Rudzki, ORP Kondor [294]. Część II, „Morza, Statki i Okręty” nr 4/2000, s. 41.
- ↑ Opuszczenie bandery. „Morza, Statki i Okręty”. 1'99. IV (14), s. 7, styczeń-luty 1999. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- ↑ Józef Wąsiewski: ORP Orzeł. Dzieje okrętu oraz skrót dokonań jego następców. Część III. Symbolika Marynarki Wojennej. [dostęp 2012-02-23]. (pol.).
- ↑ 22-lecie ORP „Kaszub”. mw.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]., www.mw.mil.pl, 2009-03-13 [dostęp 20-11-2017]
- ↑ a b c Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 1/1998, s. 4.
- ↑ a b c Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 1/1999, s. 4.
- ↑ a b Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 2/2000, s. 4.
- ↑ a b c d Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 1/2001, s. 4.
- ↑ a b c d e Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 3/2002, s. 4.
- ↑ a b Kronika Polskiej Marynarki Wojennej. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 1/2003. VIII (38), s. 8, styczeń-luty 2003. Warszawa.
- ↑ a b Kronika Polskiej Marynarki Wojennej, „Morza, Statki i Okręty” nr 4/2004, s. 9.
- ↑ a b Stanisław Kierzkowski. Okręt szkolny ORP „Gryf”. „Żołnierz Polski”. Nr 31/1987, 2-08-1987. Warszawa.
- ↑ a b c d e Potrójny jubileusz . mw.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]., www.mw.mil.pl, 2007-11-22 [dostęp 20-11-2017]
- ↑ a b c Robert Rochowicz, Rocznica Arctowskiego i Heweliusza. Okręty hydrograficzne projektu 874, „Morze, Statki i Okręty” nr 12/2007, s. 23-24.
Bibliografia
edytuj- Robert Rochowicz. Malutkie pod polską banderą. „Morze”. Nr 4 (19). III, 2017. ZBiAM. ISSN 2543-5469.
- Robert Rochowicz. Podwodny świat o smaku Whiskey. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 4/2020, kwiecień 2020. Warszawa: Magnum X.