ORP Bałtyk (1954)
ORP Bałtyk – polski okręt hydrograficzny projektu 2[1] (według innych źródeł B-63). Jest to drugi okręt noszący tę nazwę.
 ORP „Bałtyk” i statek handlowy s/s „Ustka” na Spitsbergenie w 1957 roku | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
 Marynarka Wojenna (PRL)
| |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1186 ton |
| Długość |
69,3 m |
| Szerokość |
9,0 m |
| Zanurzenie |
4,6 m |
| Napęd | |
| maszyna parowa o mocy 1250 KM (według innych danych 1000 KM) | |
| Prędkość |
12 w |
| Zasięg |
1500 mil morskich (według innych danych 7200 Mm) |
| Załoga |
60 |
Okręt ten został zaprojektowany w Polsce i zbudowany w Stoczni Gdańskiej, na bazie trawlera rybackiego projektu B-10 (budowanego pod numerem B-10/56)[1]. Do służby wszedł 7 listopada 1954, uzupełniając mniejszy okręt hydrograficzny ORP Kompas. Od tej pory wypełniał zarówno zadania hydrograficzne i szkoleniowe dla Marynarki Wojennej, jak i zadania naukowe dla instytucji cywilnych, jak PAN i Przedsiębiorstwo Poszukiwań Geofizycznych. Między innymi, w 1957, rozpoczął rejsy na Spitsbergen z ekipą naukową PAN. W tym samym roku, jako pierwszy polski okręt, odbył wizytę w portach NRD.
W 1969 roku, w związku z zamiarem zastąpienia go w służbie przez nowy okręt hydrograficzny ORP „Kopernik”, „Bałtyk” został przebudowany na okręt rozpoznawczy[1]. Otrzymał on wówczas wyposażenie elektroniczne, służące do przechwytywania i analizy emisji radiowej i radarowej jednostek potencjalnego nieprzyjaciela (rozpoznanie radioelektroniczne). W skład wyposażenia weszły m.in. stacje rozpoznania systemów radiolokacyjnych RPS-1, RPS-2, RPS-3, stacja namierzania systemów radiolokacyjnych Bizań-4A, odbiornik sygnałów radiolokacyjnych Dniepr-1K i odbiorniki rozpoznania radiowego[1]. Przed dotychczasową nadbudówką dobudowano nową dwupiętrową nadbudówkę[2]. Jednocześnie okręt przesunięto z III do II rangi, a załoga zwiększyła się z 60 do 82 osób (etat wojenny: z 72 do 89 osób)[1]. Gotowość operacyjną do wykonywania pełnego zakresu zadań uzyskał 10 października 1970 roku[2]. W 1974 roku wszedł w skład Grupy Okrętów Hydrograficznych (nazwa była myląca w celu maskowania operacyjnego)[2]. W czerwcu 1975 roku okręt uczestniczył w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75[3]. W 1979 roku otrzymał numer taktyczny 264[1].
ORP „Bałtyk” został wycofany ze służby 6 grudnia 1982. Przez pewien czas służył jako portowa jednostka grzewcza, potem został złomowany. W czasie 28 lat służby okręt przebył ponad 100 000 mil morskich. W roku 1976 zdobył miano najlepszego okrętu Marynarki Wojennej w grupie okrętów specjalnych[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Jarosław Ciślak. 40-lecie grupy okrętów rozpoznawczych. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6/2014 (145). s. 12-14.
- ↑ a b c Rochowicz 2019 ↓, s. 38-39.
- ↑ Rochowicz 2021 ↓, s. 30.
- ↑ Rochowicz 2019 ↓, s. 41.