Mikołaj Korszun-Osmołowski
Mikołaj Korszun-Osmołowski (ur. 18 grudnia 1881[1], zm. ?) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 pułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
18 grudnia 1881 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Pułk Strzelców Polskich |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujOd 5 sierpnia 1918 roku do 26 września 1919 roku dowodził 1 Pułkiem Strzelców Polskich[2][3], a od 14 października 1919 roku do 2 lipca 1920 roku był dowódcą 144 Pułku Piechoty[4][5], po czym został odkomenderowany do Dowództwa 6 Armii[6]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii gen. Hallera[7].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sekcji Poboru i Uzupełnień Oddziału I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 50 Pułk Piechoty[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 96. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 50 Pułk Piechoty[9]. Następnie pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Równe na stanowisku komendanta. 26 października 1923 roku został przydzielony do PKU Krzemieniec na stanowisko komendanta[10]. W sierpniu 1924 roku został przydzielony do PKU Mołodeczno w Wilejce na stanowisko komendanta[11], a w marcu 1927 roku do PKU Mińsk Maz. na także stanowisko komendanta[12][13]. Z dniem 31 grudnia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[14]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Dubno. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[1].
Ordery i odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 872.
- ↑ Wyczółkowski 1928 ↓, s. 14.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓, tu podano, że dowodził pułkiem do 26 listopada 1919 roku.
- ↑ Mazaraki 1929 ↓, s. 8.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓, tu podano, że dowodził pułkiem do 1 października 1919 roku do 1 lipca 1920 roku.
- ↑ Mazaraki 1929 ↓, s. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 383.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 161, 702.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 20.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 13 listopada 1923 roku, s. 750.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 76 z 7 sierpnia 1924 roku, s. 434.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 66.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 159.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 302.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ferdynand Mazaraki: Zarys historji wojennej 71-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Stefan Wyczółkowski: Zarys historji wojennej 43-go Pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.