Mieczysław Dunin Borkowski
Mieczysław Ignacy Dunin Borkowski herbu Łabędź (ur. 30 lipca 1833 w Płotyczu, zm. 11 listopada 1906 tamże) – hrabia, polski właściciel ziemski, poseł do Sejmu Krajowego Galicji i Rady Państwa, c. k. podkomorzy.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł do Sejmu Krajowego Galicji | |
| Okres | |
| poseł do Rady Państwa | |
| Okres | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn hrabiego Henryka Jakuba (1798-1847) i Julii Marianny z Korytowskich herbu Mora (1815-1888)[1].
Posiadał dobra Mielnica z Mazurówką i Wołoszczyzną oraz Chudykowce[1]. Uczestniczył w przygotowaniach do powstania styczniowego, z polecenia Rządu Narodowego czynił przygotowania na Podolu.
Był marszałkiem Rady c. k. powiatu borszczowskiego (1868-1906)[1]. Był wybierany posłem do Sejmu Krajowego Galicji z IV kurii okręgu wyborczego Borszczów. Pełnił mandat w kadencjach: V (1882–1889), VI (1889–1895), VII (1895–1901), VIII (1901-1906). Ponadto był posłem do Rady Państwa w Wiedniu kadencji: IX (1897–1900) i X (1901–1906). 24 marca 1897 został członkiem Izby Panów w Radzie Państwa[1][2].
Był prezesem oddziału borszczowskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członkiem rady nadzorczej (1887) i wiceprezesem Galicyjskiego Banku Kredytowego (1895-1899), delegatem do rady nadzorczej Towarzystwa Oficjalistów Prywatnych (1889-1892), członkowiem Galicyjskiej Kasy Oszczędności (1887), członkiem rady nadzorczej Wschodnio-Galicyjskich Kolei Lokalnych (25 maja 1895)[1]
Otrzymał godność c. k. podkomorzego 3 czerwca 1891[1]. Otrzymał tytuły honorowego obywatelstwa Mielnicy, Krzywcz, Korolówki, Uścia Biskupiego, Kudryniec, Jezierzan, Skały w 1887 oraz Borszczowa w 1898[3]. Członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1895[4][1]. Został odznaczony Orderem Korony Żelaznej II klasy (30 listopada 1898)[5][1] oraz Krzyżem Komandorskim Order Świętego Grzegorza Wielkiego (12 lipca 1867)[1]. Kawaler Honorowy Maltański (2 maja 1892)[6].
15 stycznia 1867 poślubił Marię (ur. 1848, córka Kazimierza Wodzickiego), z którą miał dwóch synów i trzy córki: Kazimierę (ur. 1869, żona Bernarda Broel-Platera), Florentynę, Helenę Marię (ur. 1871, żona Kazimierza Dunin-Karwickiego), Juliusza Mariana (ur. 1875, ożeniony z córką Zdzisława Skrzyńskiego), Władysława Jerzego (ur. 1876) i Jadwigę Eleonorę (ur. 1879, została żoną Henryka Mniszek-Tchorznickiego)[7].
Został pochowany w kaplicy grobowej na cmentarzu w Mielnicy[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Almanach 1908 ↓, s. 236.
- ↑ Kronika. Hr. Mieczysław Borkowski Dziennik Krakowski nr 374 s.5
- ↑ Almanach 1908 ↓, s. 236-237.
- ↑ Sprawozdanie z Zarządu Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswylu za Rok ...., 1899, s. 5.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”. Nr 97, s. 1, 4 grudnia 1898.
- ↑ Almanach 1908 ↓, s. 237.
- ↑ Almanach 1908 ↓, s. 237-238.
- ↑ Pogrzeb ś. p. Mieczysława hr. Dunin-Borkowskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 264, s. 3-4, 18 listopada 1906.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów / Warszawa: 1908, s. 1-1127.
- Wykaz Członków i Posłów Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na VI. peryod w roku 1892. Lwów, 1892.
- Zgon obywatela-patrioty. „Nowości Illustrowane”. Nr 46, s. 17, 17 listopada 1906.
- Stanisław Grodziski: Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993. ISBN 83-7059-052-7. OCLC 830051670.
- Mieczysław Ignacy hr. Dunin-Borkowski. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-04-24].