Mieczysław Chałupczyński
Mieczysław Chałupczyński (ur. 14 października 1893 w Warszawie, zm. 3 stycznia 1946 w Bogocie) – polski dyplomata.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Chargé d’affaires RP na Słowacji | |
| Okres |
od 16 marca 1939 |
| Poprzednik |
funkcja utworzona |
| Następca |
likwidacja placówki |
| Chargé d’affaires RP w Argentynie[1] | |
| Okres |
od 1 stycznia 1941 |
| Poprzednik |
Kazimierz Kurnikowski (poseł) |
| Następca |
Mirosław Arciszewski (poseł) |
| Poseł RP w Kolumbii[2] | |
| Okres |
od 1 kwietnia 1942 |
| Poprzednik |
Mieczysław Marchlewski (chargé d’affaires) |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  .gif){kind=small}
| |
Życiorys
edytujUkończył szkołę realną i Wyższą Szkołę Rolniczą w Wiedniu. Do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej wstąpił 20 listopada 1918. Do 1 lutego 1920 pełnił funkcję referenta, przerwał pracę w MSZ na dwa lata, od 1 stycznia 1922 ponownie referent w centrali MSZ, 15 lutego 1922 został skierowany do Poselstwa RP w Moskwie jako drugi sekretarz poselstwa (do 1 października 1923). Po kilku miesiącach w centrali MSZ, ponownie w poselstwie w Moskwie, gdzie pozostał do 30 czerwca 1926. Ponownie w centrali MSZ jako radca ministra. Od 1 lutego 1927 sekretarz legacyjny w poselstwie RP w Rzymie, od 1 stycznia 1929 sekretarz legacyjny w poselstwie RP w Berlinie.
Od 1 lutego 1931 ponownie w centrali MSZ, w Departamencie Administracyjnym i w Departamencie Politycznym jako kierownik referatu. Jako sekretarz poselstwa II klasy przebywał na placówce w Moskwie (1924–1926). W czerwcu 1926 roku zostaje przeniesiony do MSZ jako radca ministerialny. Od 1929 jako sekretarz poselstwa I klasy przebywa na placówce w Berlinie, następnie odwołany do MSZ. 1 lutego 1934 został skierowany do służby konsularnej, objął kierownictwo wicekonsulatu w Użhorodzie[3].
Po proklamacji niepodległości Słowacji od 16 marca 1939 do 1 września 1939 chargé d’affaires w Bratysławie. Od 1 lutego 1940 był dyrektorem Wydziału Osobowego MSZ w rządzie RP na uchodźstwie. W czerwcu 1940 r. był przejściowo kierownikiem MSZ (w czasie ewakuacji z Angers do Londynu).
Od 1 stycznia do 31 grudnia 1941 był chargé d’affaires w Argentynie, akredytowanym również w Boliwii, Chile, Ekwadorze, Paragwaju i Urugwaju. Od 1 kwietnia 1942 do końca 1945 roku poseł w Kolumbii i Wenezueli.
W 1932 odznaczony włoskim Krzyżem Komandorskim Orderu Korony[4], w 1935 afgańską Wielką Wstęgą Orderu Gwiazdy[5], a w 1939 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Akredytowany również w Boliwii, Chile, Ekwadorze, Paragwaju i Urugwaju.
- ↑ Akredytowany również w Wenezueli i Ekwadorze
- ↑ Dz. Urz. MSZ. Nr 20, poz 172
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 144, 1932
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 299, 1936.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939.
Bibliografia
edytuj- Chałupczyński Mieczysław w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s.91.