Wikipedia

Michael Günther

Michael Günther, ps. „Fame” (ur. 6 grudnia 1950 w Berlinie, zm. 26 marca 2014 tamże) – niemiecki basista rockowy (grywał również rhythm and bluesa, muzykę poważną, jazz czy disco), kojarzony głownie z zespołem Agitation Free, którego był współzałożycielem i przez wiele lat jedynym stałym członkiem w całej jego historii (1967–1974, 1998–1999, 2007)[1][2][3]. Twórca obecnie już archiwalnej strony internetowej na której znajduje się obszerny zbiór szczegółowych informacji i ciekawostek na temat jego działalności[2].

Michael Günther
Pseudonim

Fame

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1950
Berlin

Data i miejsce śmierci

26 marca 2014
Berlin

Instrumenty

gitara basowa

Gatunki

rhythm and blues, rock, krautrock, space rock, rock progresywny, rock elektroniczny, muzyka poważna, jazz, disco

Zawód

muzyk, programista

Aktywność

1965–1979, 1998–1999, 2007

Powiązania

Heinz Lau, Warszawska Jesień, Berlin Jazz Festival

Współpracownicy
Ludwig Lutz Kramer, Lutz „Lüül” Ulbrich, Christopher Franke, Michael Duve, Jörg Schwenke, Michael Hoenig, Burghard Rausch, Gustav Lütjens, Bernhard Arndt, Christian Kneisel, Richard Clapton, Manfred Opitz, Klaus Henrichsa, Harald Großkopf, Constatin „Bommi” Bommarius, Lou Blackburn, Christian „Bino” Brero, Bernd Gruber, Jochen Bauer i in.
Zespoły
The Ugly Things
Agitation Free
Vox
Eruption
Sopwith Camel
Lagoona
Os Mundi
Flyers
i in.

Życiorys

edytuj

Początkowo zmuszony był zmienić szkołę, ponieważ wyrzucono go z Waldschule, gdy był w dziesiątej klasie, choć mimo pewnych problemów z łaciną zdał ją na ocenę 5 (bdb.)[4]. Chcąc następnie studiować w Akademii Grafiki, Drukarstwa i Reklamy, przeniósł się do Robert-Bosch-Schule, gimnazjum w Berlinie-Charlottenburgu, gdzie osiągał dobre wyniki w nauce[4]. W wyniku czego pozwolono mu wrócić do liceum[4]. Porzucił pomysł o nauce w Akademii i uczęszczał do Hildegard-Wegscheider-Schule w Berlinie-Grunewald[4]. W latach 1965–1966 grał na basie w licealnym zespole rhythm and bluesowym The Ugly Things,którego członkiem był także gitarzysta Lutz Ludwig Kramer[5][6], którzy we wrześniu albo w październiku 1967 roku połączyli siły z dwoma byłymi muzykami działającego w tym samym czasie zespołu The Sentries (początkowo występowali pod nazwą The Tigers), a byli to gitarzysta Lutz „Lüül” Ulbrich i perkusista Christopher Franke[6]. W wyniku tejże fuzji powstał zespół początkowo noszący nazwę Agitation, a następnie Agitation Free, którego był członkiem, aż do końca jego działalności, tj. do listopada 1974 roku, kiedy to uczestniczył w jego imprezie pożegnalnej pod nazwą The Final Reunion[6][2]. Nieco wcześniej, bo 28 września tegoż roku, wystąpił wraz z zespołem (w zmienionym składzie, gdzie z oryginalnego składu pozostał tylko on i perkusista Burghard Rausch) na festiwalu Warszawska Jesień w Warszawie[7]. W dniach 4–27 kwietnia 1972 roku na zaproszenie Instytutu Goethego udał się wraz z zespołem na tournée po Egipcie, Libanie, Cyprze i Grecji[1][8]. Będąc na miejscu rejestrował na magnetofon różne przypadkowe zdarzenia z tej podróży[9]. Nagrania te zostały później wykorzystane jako efekty dźwiękowe na płycie Malesch (w tym otwierający album grupy utwór pt. You Play For Us Today, który rozpoczynają go słowa pilota: Lecę samolotem, grasz dzisiaj dla nas, umowa?, czy śpiew Egipcjanina, który spontanicznie śpiewał razem z grupą akompaniującą podczas tańca brzucha w namiocie „Sahara City”)[9][10]. W latach 70. udzielał się także w innych projektach muzycznych, m.in. w grupie Vox pod kier. prof Heinza Laua, która wykonywała muzykę poważną czy w zespołach rockowych Eruption, Sopwith Camel, gdzie grał także Burghard Rausch, perkusista Agitation Free[2][4], a także Os Mundi i dyskotekowy Flyers[11][12]. Pod koniec działalności Agitation Free wraz z gitarzystą tej grupy, Gustavem Lütjensem zakładał kolejne, tym razem ciążące w stronę jazzu zespoły[3][13]. Pierwszy bez nazwy o płynnym składzie z udziałem perkusisty Haralda Großkopfa, klawiszowca Manfreda Opitza i grającego na saksofonie Klausa Henrichsa z berlińskiej formacji Os Mundi[13]. Epizodem w tym czasie był udział Ulbricha, zaś przez ten skład przewijali się później kolejni muzycy, tj.: Constatin „Bommi” Bommarius (wówczas perkusista w Karthago), nieżyjący już Lou Blackburn (były puzonista Duke'a Ellingtona i lider zespołu w Mombasie), Christian „Bino” Brero (kontrabasista w Berlin Radio Symphony Orchestra, pianista Bernd Gruber (muzyk kościelny oraz jazzowy) i Jochen Bauer (perkusista jazzrockowy w wielu berlińskich formacjach)[13]. Kolejny zespół założony z Lütjensem, który działał do końca 1975 roku, nosił nazwę Lagoona i na swym koncie miał trasę koncertową po Danii[13]. Po rozpadzie tej grupy z powodu braku pieniędzy – zaczął wypożyczać sprzęt nagłaśniający – w efekcie nawiązując kontakt z zespołem Nina Hagen Band i z Jimem Rakete[13]. Wszystkie zachowane nagrania obydwy tych składów, ukazały się w 1999 roku na płycie zatytułowanej The Other Sides of Agitation Free[13]. Pod koniec lat 70. zrobił sobie muzyczną przerwę, grając tylko okazjonalnie ze znajomymi w zakładanych naprędce formacjach[2]. W latach 1998–2007 był członkiem reaktywowanego Agitation Free[3][1]. Pracował również jako programista komputerowy i przez około dwadzieścia lat był także dyrektorem technicznym Berlin Jazz Festivalu[2].

Dyskografia Agittation Free z jego udziałem[3]

edytuj

Albumy

edytuj
  • 1972: Malesch (LP, Vertigo – od 2008 na niektórych reedycjach albumu znajdują się bonusy, tj.: Music Factory, utwór nagrany 25 lutego 1972 roku podczas koncertu w Moguncji oraz film wideo pt. Agitation Free At Sakkara, sfilmowany i zmontowany w kwietniu 1972 r. w Kairze)
  • 1973: 2nd (LP, Vertigo)
  • 1976: Last (LP, Barclay – utwory 1-2 nagrane na żywo w marcu 1973 w Studio Aquarium dla francuskiej stacji radiowej; utwór 3 nagrany na żywo w lutym 1974 dla radia w RIAS Berlin – od 2008 na większości wydań kompaktowych znajduje się dodany jako bonus utwór pt. Schwingspule – nagrany w grudniu 1971 roku podczas koncertu w TU-Mensa w Berlinie)
  • 1995: Fragments (CD, Musique Intemporelle – zapis „Final Reunion Concert” z dn. 14 listopada 1974 w Berlinie z wyjątkiem utworu Mediteranean Flight, który został nagrany 19 lipca 1974 roku w Audio Tonstudio w Berlinie – reedycja Garden Of Delights z 2003 roku zawiera dodatkowy utwór z tego samego koncertu, zatytułowany Blues, zaś reedycje kompaktowe wydawnictwa Revisited Records z 2009 zawierają dodany jako bonus utwór pt. Crashlanding, nagrany w grudniu 1971 roku podczas koncertu w TU-Mensa w Berlinie)
  • 1998: At the Cliffs of River Rhine (CD, Garden Of Delights – oficjalne wydawnictwo, zawierające nagrania z audycji radiowej WDR, która została wydana nieoficjalnie na winylowym bootlegu pt. At Last ... Is Alive (WDR-Radio Broadcast) na którym jednak brakuje utworu In The Silence Of The Morning Sunrise – reedycja albumu z 2008 roku, która ukazała się nakładem wydawnictwa Revisited Records, tak samo jak jego wersja LP, wydana przez wytwórnię MIG w 2019 – zawiera bonusowy utwór pt. Big Fuzz, który nagrano 16 lutego 1972 roku podczas koncertu w Moers)
  • 1999: River of Return (CD, Prudence)
  • 2011: Shibuya Nights (Live in Tokyo) (CD, Esoteric Recordings – zapis koncertu zarejestrowanego w lutym 2007 w Tokio)

Kompilacje

edytuj
  • 2004: Różni wykonawcy – Rolling Stone Rare Trax Vol. 34. Quality Kraut (CD, Rolling Stone)
  • 2006: Lüül – Zeitreise (CD, Grundsound)
  • 2007: Różni wykonawcy – Krautrock (Music For Your Brain) Vol. 2 (CD, Target Music)
  • 2009: Różni wykonawcy – Berlin 61 / 89. Wall Of Sound (CD, Le Son Du Maquis, Le Maquis, France Inter)
  • 2013: Różni wykonawcy – Deutsche Elektronische Musik 2 (Experimental German Rock And Electronic Musik 1971-83) (CD Soul Jazz Records)
  • 2016: Agitation Free – Last, Fragments & Live '74 (CD, MIG)

Nagrania składów współtworzonych z Gustavem Lütjensem[3]

edytuj
  • 1999: The Other Sides of Agitation Free (CD, Garden Of Delights – utwory 1-7 zarejestrowano w ERD-Tonstudio w 1974 w Berlinie; zaś utwory 8-10 nagrano w Audio-Tonstudio w 1974 w Berlinie)

Inne nagrania[3]

edytuj
  • 1979: Flyers – You're My Lady (LP, GoodWill – nagrywano we wrześniu, październiku i listopadzie 1978 roku w Audio Tonstudio w Berlinie)[14][15]
  • 1979: Flyers – Disco Motion / Mainline Is Sunshine (SP, Toledo – nagrywano we wrześniu, październiku i listopadzie 1978 roku w Audio Tonstudio w Berlinie)[14][15]
  • 1995: Rolf Trostel – Narrow Gate To Life (CD, Musique Intemporelle)
  • 1995: Kistenmacher / Grosskopf – Stadtgarten Live (CD, Musique Intemporelle)
  • 1995: Günter Schickert – Somnambul (CD, Musique Intemporelle)
  • 1995: Nik Tyndall – Voices Of Asia (CD, Musique Intemporelle)
  • 1995: Bernd Kistenmacher – Starting Again (CD, Musique Intemporelle)
  • 2008: Różni wykonawcy – Liederleute Nord-Ost Süd-West (CD, Bluebird Café Berlin Records)
  • 2020: Różni wykonawcy – The Crack In The Cosmic Egg (CD/CD-ROM, Audion Publications)
  • 2020: Harald Skorepa - Anthologie (3×CD, Bluebird Café Berlin Records)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Michael Günther: The Short Biography of Agitation Free. agitation-free.de, 1999-05. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Michael Günther: Musicians (Agitation Free). agitation-free.de. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Michael Günther. discogs.com. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e Michael Günther: Agitation Free – Portrait of a Band: From "Sportpalast" to "Quartier Latin" – the Band Changes. agitation-free.d. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  5. ↑ Lutz Ludwig Kramer: Lutz Ludwig Kramer – Vita. lutzludwig.com. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  6. ↑ a b c Michael Günther: Agitation Free – Portrait of a Band: Early Days. agitation-free.de. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  7. ↑ Michael Günther: Agitation Free – Portrait of a Band: Touring until the End. agitation-free.de. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  8. ↑ Karl Heinz Borchert: Drei deutsche Gruppen, die dem deutschen Rock neue Impulse geben könnten („Musik Express”). popolvuh.nl, 1973-06. [dostęp 2024-11-21]. (niem.).
  9. ↑ a b Michael Günther: Agitation Free – Portrait of a Band: Road to Cairo. agitation-free.de. [dostęp 2024-12-21]. (ang.).
  10. ↑ Lutz Ulbrich: Malesh LP, 1972). agitationfree.com. [dostęp 2024-12-21]. (ang.).
  11. ↑ Uwe Zickel: Os Mundi. progarchives.com. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  12. ↑ Michael Günther. rateyourmusic.com. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  13. ↑ a b c d e f Michael Günther: Agitation Free – Portrait of a Band: The Band is having a break. agitation-free.de. [dostęp 2024-12-06]. (ang.).
  14. ↑ a b Flyers. discogs.com. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
  15. ↑ a b Von Uwe: Beiträge: Klassiker, Mixtapes Podcasts Playlists. soulgurusounds.com, 2017-04-30. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Michael_Günther&oldid=75612485”