Metoda siecznych, w literaturze polskojęzycznej czasem metoda cięciw[1]metoda numeryczna, służąca do rozwiązywania równania nieliniowego z jedną niewiadomą.

Przykład naiwnego zastosowania metody siecznych. Pierwsza iteracja – zwracająca punkt x2 – przybliża do miejsca zerowego, jednak następna – zwracająca punkt x3 – od niego oddala. To dlatego, że dla punktów x1 i x2 wartości funkcji mają ten sam znak, co nie gwarantuje miejsca zerowego między nimi.

Metoda siecznych to algorytm interpolacji liniowej. Ma tę zaletę, że do użycia jej niepotrzebna jest znajomość pochodnej danej funkcji ani nawet założenie różniczkowalności.

Opis procedury

edytuj

Wersja podstawowa

edytuj

Polega ona na przyjęciu, że funkcja ciągła na dostatecznie małym odcinku w przybliżeniu zmienia się w sposób liniowy. Możemy wtedy na odcinku   krzywą   zastąpić sieczną. Za przybliżoną wartość pierwiastka przyjmujemy punkt przecięcia siecznej z osią OX.

Metodę siecznych dla funkcji   mającej pierwiastek w przedziale   można zapisać następującym wzorem rekurencyjnym:

 

Aby metoda się powiodła, dla każdego n musi zachodzić   gdyż tylko wtedy sieczna przechodząca przez punkty   i   przecina oś OX. Metoda ta nie zawsze jest zbieżna.

Modyfikacja

edytuj

Metoda ta zapewnia zbieżność do pierwiastka dla dowolnej funkcji ciągłej   na odcinku   takiej, że  

Polega ona na wyznaczaniu takich ciągów   i   takich, że     i dla każdego n   Między   i   musi być pierwiastek funkcji, a przedziały   tworzą ciąg zstępujący. Zbieżność ciągów   i   do tej samej granicy będącej pierwiastkiem równania   zapewnia następująca reguła rekurencyjna:

 

Polega ona na wyznaczeniu punktu przecięcia siecznej przechodzącej przez punkty   i   z osią OX i zastąpienia tym punktem jeden z końców przedziału, gdzie znajduje się pierwiastek.

Powiązane metody numeryczne

edytuj

Do wyznaczania pierwiastków równania nieliniowego służą też:

Przypisy

edytuj