Marek Samarcew

wojskowy polski, generał

Marek Samarcew (ur. 11 kwietnia 1951 w Żarach) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Marek Samarcew
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1951
Żary

Przebieg służby
Lata służby

19712006

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

dowódca 12 DZ

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Służba w wojsku

edytuj

Po ukończeniu szkoły oficerskiej od 1975 roku pełnił służbę w 2 Sudeckim Pułku Czołgów Średnich w Opolu, gdzie dowodził plutonem, a następnie kompanią czołgów[1]. W 1981 roku objął obowiązki oficera operacyjnego, a w 1982 roku szefa sztabu – zastępcy dowódcy 13 Pułku Zmechanizowanego w Kożuchowie. Od 1984 do 1985 roku był starszym oficerem operacyjnym Oddziału Szkolenia Bojowego Sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu.

W latach 1985–1988 był dowódcą 42 Pułku Zmechanizowanego w Żarach. W 1988 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej Krośnie Odrzańskim.

W 1991 roku objął obowiązki dowódcy 1 Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie. W 1994 roku został zastępcą szefa Zarządu X Szkolenia Bojowego Sztabu Generalnego WP. W 1995 roku mianowany na stopień wojskowy generała brygady i w tym samym roku wyznaczony na stanowisko szefa Zarządu XII Sztabu Generalnego WP. W 1997 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa szkolenia Dowództwa Wojsk Lądowych. W 1995 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

W 1999 roku objął stanowisko szefa szkolenia - zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, a od roku 2001 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy ŚOW. W latach 2002–2005 dowodził 12 Szczecińską Dywizją Zmechanizowaną w Szczecinie. W 2003 roku mianowany na stopień generała dywizji[3]. W 2006 roku odszedł do rezerwy.

Działalność społeczna

edytuj
  • wiceprezes Stowarzyszenia Czołgistów Polskich

Wykształcenie wojskowe

edytuj
  • Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych w Poznaniu (1971-1975) - ukończył ją jako prymus
  • Akademia Sztabu Generalnego WP w Warszawie (1979-1981)
  • Akademia Sztabu Generalnego SZ FR (1991-1994).

Przypisy

edytuj
  1. Faszcza 2015 ↓, s. 193.
  2. isap.sejm.gov.pl/Download?id=WMP19950580639&type=2
  3. M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 610

Bibliografia

edytuj
  • Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo "Von Borowiecky", Warszawa 2002, s. 267 (z fotografią)