Manosfera
Manosfera (ang. manosphere) – androsfera, nieformalna sieć blogów, forów internetowych i stron internetowych, które skupiają się na kwestiach związanych z mężczyznami i męskością. Często jest on interpretowany jako maskulinizm, t.j. męski odpowiednik feminizmu lub sprzeciw wobec niego. Wspólne tematy obejmują prawa mężczyzn, prawa ojców i MGTOW; samodoskonalenie; antyfeminizm; męskie ofiary przemocy[1].
Termin ten powstał i jest używany głównie w języku angielskim. Caitlin Dewey z The Washington Post opisuje manosferę jako ogromną, zróżnicowaną sieć blogów i forów[1]. Według dziennikarzy The Guardian, manosfera to społeczność męskich podrywaczy, ofiar nadużyć, zwolenników praw ojców, którzy gromadzą się w Internecie[2].
Manosfera ma swój własny żargon. Strony internetowe dotyczące manosfery często porównują akceptację ideologii manosferycznej z wyborem czerwonej pigułki, a ci, którzy nie zgadzają się z ich filozofią, są postrzegani jako przyjmujący niebieską pigułkę. Powszechnie używa się również terminów samiec alfa i samiec beta[1]. Ponieważ niektórzy z nich widzą obojętność społeczeństwa na problemy, z którymi borykają się mężczyźni i chłopcy, niektórzy używają terminu seksizm odwrócony zamiast mizoandria[3].
Reddit jest jednym z popularnych miejsc komunikacji dla zwolenników manosfery. Na tej stronie znajduje się kilka forów, które są poświęcone idei manosfery. Jeden z nich, The Red Pill, ma ponad 200 000 subskrybentów[2]. Niektórzy analitycy uważają manosferę za coś w rodzaju internetowych jaskiń (miejsc, w których człowiek spędza wolny czas, po angielsku: man cave)[4]. Jednym z częstych tematów na stanowiskach manosfery jest temat rozwarstwienia społecznego[5]. W zbiorowiskach mężczyzn-podrywaczy (ang. pick-up artists) z niższych średnich socjoseksualnych warstw nazywa się czasem BAFC (ang. below average frustrated chump)[6], incelami i samcami omega[7].
Dziennikarka feministyczna, Donna Zuckerberg napisała, że rozwój ruchu i wzrost tonu politycznego, który niektórzy z jego liderów zapożyczyli od 2016 roku, doprowadził do powstania bardziej wrogich stosunków wewnętrznych, w szczególności między podrywaczami a obrońcami praw mężczyzn[8].
Filozofia Czerwonej Pigułki (ang. The Red Pill) jest główną zasadą manosfery, która dotyczy konfrontacji mężczyzn z feminizmem. Termin ten wywodzi się z subreddita /r/TheRedPill, a później był używany przez aktywistów na rzecz praw mężczyzn i strony MGTOW. Zuckerberg napisała: Red Pill prezentuje nowy etap mizogonii w Internecie. Jej członkowie nie tylko wyśmiewają i upokarzają kobiety; wierzą również, że w naszym społeczeństwie mężczyźni są przez kobiety uciskani. Zuckerberg łączy manosferę z neoreakcyjnym, białym, nacjonalistycznym, alternatywnym ruchem prawicowym: wielu jej uczestników to albo podrywacze, albo zwolennicy MGTOW, podczas gdy główną troską alt-rightu jest kontrola nad seksualnością białych kobiet[8].
Wielu członków manosfery postrzega rewolucję seksualną w krajach Zachodu od połowy XX wieku jako zjawisko negatywne[8].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Inside the ‘manosphere’ that inspired Santa Barbara shooter Elliot Rodger - The Washington Post [online], The Washington Post, 14 kwietnia 2015 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-14].
- ↑ a b Eva Wiseman, The everyday fear of violence every woman has to cope with, „The Guardian”, 1 czerwca 2014, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
- ↑ Nicholas, Lucy, Christine Agius, Real Victims, Real Men, Real Feminists, Real Sluts. The Persistent Masculinist Collapse of Gender-based Violence Discourses, „The Persistence of Global Masculinism. Palgrave Macmillan”, 2018, s. 61-87.
- ↑ Dylan Love, Inside Red Pill, The Cult For Men Who Don't Understand Women [online], Business Insider Australia, 16 września 2013 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
- ↑ Marry Lily, The World is Not a Safe Place for Men': The Representational Politics of the Manosphere., 2016.
- ↑ Elana Clift, Picking up and acting out: politics of masculinity in the seduction community, „Bachelor of Arts (Honors), University of Texas at Austin”, 2007.
- ↑ Accused van killer praised as ‘saint’ by involuntarily celibate men | Canoe [online], canoe.com, 1 lipca 2018 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-01].
- ↑ a b c Donna Zuckerberg, Not all dead white men : classics and misogyny in the digital age, Cambridge, Massachusetts, ISBN 978-0-674-97555-2, OCLC 1020311558 [dostęp 2020-02-19].