Mały Koszar
Mały Koszar (niem. Kleiner Kirchhof', słow. Malý Košiar, węg. Kis-Karám[1]) – położony na wysokości ok. 1600–1800 m n.p.m. kocioł lodowcowy w Tatrach Bielskich. Znajduje się na północnej ich stronie pod Bielskimi Jatkami i jest jednym z górnych pięter Doliny pod Koszary[2]. Od strony wschodniej jego ograniczenie stanowi Skrajny Diabli Grzbiet. Od zachodniej strony jego obramowanie tworzy Pośredni Diabli Grzbiet oddzielający go od drugiego kotła lodowcowego – Wielkiego Koszaru.
Nazwa pochodzi od tego, że Mały Koszar zamknięty jest od góry i częściowo po bokach stromymi ścianami, co pasterzom przypominało koszar dla owiec. Dno jest skaliste, strome (nachylenie wynosi 40o) i porośnięte kobiercami mchów, roślin, kosodrzewiny, karłowatymi brzozami, jarzębinami i świerkami. Często schodzące lawiny powodują, że świerki są powyginane. W środkowej części dna znajduje się głęboko wcięte koryto potoku z progami i wodospadami. Jest to jeden ze źródłowych cieków Tokarskiego Potoku[3].
Ściana Małego Koszaru ma wysokość poniżej 100 m, jest rozczłonkowana i sporo na niej małych półek z trawnikami. Poniżej dna kotła, na wysokości około 1500 m znajduje się typowe dla polodowcowych dolin wypłaszczenie dna. Do Małego Koszaru dochodzi wydeptana ścieżka, jest to jednak zamknięty dla turystów obszar ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-01].
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3