Liptowska Przełączka
Liptowska Przełączka (słow. Liptovská štrbina[1], ok. 2245 m n.p.m.[2]) – przełęcz położona w bocznej południowej grani Ostrej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się między wierzchołkiem Ostrej, położonym w głównej grani odnogi Krywania, a Zadnią Liptowską Turnią – najbliższą z trzech Liptowskich Turni. Nazywana jest także Liptowską Szczerbiną[3].
 Liptowska Przełączka w środkowej części zdjęcia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2245 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
19 marca 1906 r. |
| Pierwsze wejście |
A. Martin |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°09′38,5″N 20°01′16,3″E/49,160694 20,021194
| |
Przełęcz jest ostra i dość głęboko wcięta. Stanowi północne ograniczenie Liptowskiego Grzbietu (Liptovský chrbát), który z kolei jest północnym fragmentem Koziego Grzbietu (Kozí chrbát). Liptowski Grzbiet kończy się na sąsiedniej Wyżniej Liptowskiej Przehybie, natomiast Kozi Grzbiet – na Ostrej Przełączce. Obie te nazwy do niedawna nie były używane w języku polskim[3].
Według przewodnika Tatry Wysokie Witolda Henryka Paryskiego Liptowska Przełączka znajduje się mniej więcej w połowie dystansu między Ostrą a Liptowską Turnią[1]. W związku z niejednoznacznością określenia Liptowska Turnia i rzeczywistymi odległościami w tym rejonie można tutaj jako Liptowską Turnię rozumieć Pośrednią Liptowską Turnię (Kozí hrb, 2272 m) – Zadnia Liptowska Turnia położona jest bowiem tuż ponad Liptowską Przełączką[2].
Pierwszego wejścia na przełęcz dokonał zimą podczas przejścia granią Alfred Martin 19 marca 1906 r.[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 126.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 336. ISBN 83-01-13184-5.