Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964

XVIII Letnie Igrzyska Olimpijskie
IO 1960	IO 1968
Stolica igrzysk	Tokio; Japonia
Liczba ekip	93
Liczba sportowców	5151; (4473 mężczyzn i 678 kobiet)
Liczba konkurencji	163 w 19 dyscyplinach
Otwarcie	10 października 1964
Oficjalne otwarcie	cesarz Hirohito
Zamknięcie	24 października 1964
Przysięga olimpijska	Takashi Ono (sportowcy)
Znicz olimpijski	Yoshinori Sakai
Stadion	Narodowy Stadion Olimpijski, Tokio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2021-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

XVIII Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XVIII Olimpiady) odbyły się w 1964 roku w Tokio (Japonia). Były to pierwsze igrzyska olimpijskie rozgrywane na kontynencie azjatyckim. Igrzyska te były jednymi z najlepiej zorganizowanych i najsprawniej przeprowadzanych w dotychczasowej historii. Dzięki zorganizowaniu igrzysk Japonia zerwała z opinią kraju imperialnego, militarnego i zrujnowanego po przegranej wojnie oraz wypromowała się na międzynarodowej arenie jako kraj nowoczesny i atrakcyjny do zagranicznych inwestycji. Przygotowania do igrzysk poprzedzone były modernizacją kraju, co przejawiało się m.in. budową nowych obiektów sportowych, rozbudową metra tokijskiego i uruchomieniem shinkansenu – pierwszej na świecie superszybkiej kolei. Igrzyska w „Kraju kwitnącej wiśni” stały się imprezą łączącą tradycje ze współczesnością (zastosowano m.in. najnowsze techniki pomiarów wyników). Były to także pierwsze na świecie igrzyska transmitowane w telewizji w kolorze. Po wykluczeniu przez organizatorów niektórych sportowców z Indonezji oraz Korei Północnej kraje te wycofały swoje reprezentacje. MKOL nie wyraził zgody na występ ekip RPA, co było reakcją na rasistowską (w stosunku do czarnoskórej większości) politykę rządu w Pretorii.

Do programu igrzysk wprowadzono kobiecą i męską siatkówkę oraz narodowy sport Japonii – judo. Lekkoatletyka poszerzona została o dwie nowe konkurencje: pięciobój lekkoatletyczny (późniejszy siedmiobój) oraz bieg na 400 metrów (obie wśród kobiet). Igrzyska olimpijskie w Tokio były rekordowe pod względem osiągniętych wyników – pobito 37 rekordów świata i 77 olimpijskich.

Państwa uczestniczące

Na Igrzyskach w Tokio zadebiutowało 15 państw: Algieria, Czad, Dominikana, Kamerun, Kongo, Libia, Madagaskar, Malezja, Mali, Mongolia, Nepal, Niger, Senegal, Tanzania (jako Tanganyika) i Zambia (jako Rodezja Północna).

Wyniki

Zdjęcie okolicy z 1989

Dyscypliny pokazowe

Statystyka medalowa

Trener Andrzej Piotrowski na odprawie przed olimpiadą z polskimi lekkoatletkami (od lewej): Ewa Kłobukowska, Maria Piątkowska, Irena Kirszenstein, Halina Górecka, Barbara Sobotta i Teresa Ciepły

Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
Klasyfikacja medalowa
1	Stany Zjednoczone	36	26	28	90
2	ZSRR	30	31	35	96
3	Japonia	16	5	8	29
4	Niemcy	10	22	18	50
5	Włochy	10	10	7	27
6	Węgry	10	7	5	22
7	Polska	7	6	10	23
8	Australia	6	2	10	18
9	Czechosłowacja	5	6	3	14
10	Wielka Brytania	4	12	2	18
Zobacz pełną klasyfikację medalową

Medale zdobyte przez Polaków

Główny artykuł: Polska na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Linki zewnętrzne

1964 Tokyo Summer Games | Olympics at Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-06)]. (ang.)