Leszek Kawczyński
Leszek Grzegorz Kawczyński (ur. 9 maja 1934 w Legionowie, zm. 1 lutego 2010 w Sanoku) – polski inżynier mechanik, dyrektor Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”, działacz sportowy i społeczny.
 Premier rządu PRL Edward Babiuch (z lewej) i Leszek Kawczyński (z prawej) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
dyrektor naczelny |
| Pracodawca | |
| Partia | |
| Rodzice |
Karol, Amelia |
| Małżeństwo |
Aniela |
| Dzieci |
Grzegorz, Katarzyna |
| Odznaczenia | |
          
| |
.jpg)
Życiorys
edytujLeszek Kawczyński urodził się jako syn Karola (zm. 1987[1][2]) i Amelii. W latach 1951–1955 studiował na Wydziale Sprzętu Mechanicznego Politechniki Warszawskiej uzyskując tytuł inżyniera. Był zatrudniony kolejno w Zakładach Metalowych w Skarżysku-Kamiennej, w Zakładach Metalowych w Nowej Dębie, w Sędziszowie Małopolskim. 1 grudnia 1961 został pracownikiem Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” w Sanoku, gdzie pracował na stanowiskach głównego technologa od 1963, głównego inżyniera od 1963 do 1967, w tym pierwszego zastępcy dyrektora, a od 1967 do końca 1982[3] był dyrektorem naczelnym. Był to czas największej prosperity zakładu, zatrudniającego wówczas ok. 6 tys. pracowników i produkującego rocznie ok. 3 tys. autobusów i ok. 40 tys. przyczep. Równolegle dzięki fabryce i działaniu Leszka Kawczyńskiego nastąpił rozwój budownictwa mieszkaniowego, szkolnictwa zawodowego (powstała Szkoła Przyzakładowa przy Sanockiej Fabryce Autobusów), a także kultury i sportu.
Od 24 lutego 1955 był członkiem PZPR, członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego[4][5], od 13 listopada 1975 do 17 lutego 1978 zastępcą członka plenum Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie, następnie członkiem plenum i egzekutywy KW PZPR w Krośnie od 17 lutego 1978[6][7][8][9][10][11] do 8 stycznia 1980, ponownie członkiem plenum (ostatnia uzyskana adnotacja z 18 maja 1981). Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku; wybrany w wyborach w 1973[12], w 1978[13] (od grudnia 1979 członek plenum Komitetu Miejskiego PZPR[14]), w 1984[15], w 1988[16][17]; został wybrany członkiem jej prezydium, a także przewodniczącym[4] w grudniu 1979, 5 marca 1981 (zastępując Aleksandra Żmudę)[18][19], 28 czerwca 1984[20][21], 30 czerwca 1988[22]; pełnił tę funkcję do 25 kwietnia 1990[23]. Został członkiem prezydium powołanej podczas stanu wojennego 16 września 1982 Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[24]. 4 lipca 1983 został przewodniczącej komisji inicjatyw społeczno-gospodarczych Miejskiej Rady PRON w Sanoku[25]. Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady powiatu sanockiego w wyborach samorządowych 2002 startując z listy Koalicyjny Komitet Wyborczy SLD – Unia Pracy[26] oraz w wyborach samorządowych 2006[27] startując z listy Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej[28].
Od 1962 do 1964 pełnił funkcję prezesa klubu sportowego Stal Sanok[29][30][31], w 1963 został członkiem zarządu klubu[32]. Jako dyrektor fabryki i admirator sportu wspierał rozwój sanockiej drużyny hokeja na lodzieHokej i boks wizytówką Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 14 stycznia 1973.[33], działającej wówczas jako sekcja Stali Sanok (w 1976 zespół uzyskał historyczny awans do I ligi). Od 1966 pełnił funkcję prezesa honorowego klubu[34][35]. W latach 70. był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Ośrodków Sportowych w Sanoku[36]. W 1985 zasiadł w zarządzie ZKS Stal Sanok[37]. W 1995 Leszek Kawczyński był prezesem klubu hokejowego, po przekształceniu działającego jako STS „Autosan” Sanok. Ponadto był sędzią łyżwiarstwa szybkiego[38]. Działał w Lidze Obrony Kraju. Był członkiem sekcji „Autosan” Polskiego Związku Wędkarskiego[39].
Był współautorem publikacji pt. Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego z 1982, wydanej w ramach obchodów 150-lecia fabryki[40][41]. W 1989 wszedł w skład zespołu organizacyjnego spotkań muzycznych, które później przyjęły nazwę Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku. Wspierał powstanie przy zakładowym Domu Kultury SFA Zespołu Pieśni i Tańca „Autosan”, który później został przekształcony w Zespół Tańca Ludowego „Sanok”. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Miłośników Zespołu Tańca Ludowego „Sanok”. Po przejściu na emeryturę prowadził wraz z żoną kiosk przy ulicy Sienkiewicza oraz działał społecznie w Sanockiej Fundacji Ochrony Zdrowia, pełnił funkcję Prezesa Niepublicznego NZOZ Pracowni Rezonansu Magnetycznego[42][43].
Leszek Kawczyński zmarł 1 lutego 2010[44][45]. Jego prochy zostały pochowane w kolumbarium na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Był żonaty z Anielą (1936-2019), miał syna i córkę[46]. Jego syn, Grzegorz Kawczyński, był hokeistą Stali Sanok[47] oraz został kierownikiem sekcji hokejowej Stali Sanok[48] i prezesem późniejszego klubu STS Sanok.
Uchwałą z 20 września 2011 Rada Miasta Sanoka nazwała imieniem i nazwiskiem Leszka Kawczyńskiego jedną z ulic w sanockiej dzielnicy Posada[49][50]. Sprzeciwili się temu przedstawiciele NSZZ „Solidarność”, którzy wskazali, iż po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 i zainicjowaniu strajku w Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” zostało zwolnionych 13 osób przez dyrektora Leszka Kawczyńskiego[51], mimo jego wcześniejszych zapewnień, że po przerwaniu strajku miał dać gwarancje o niekaralności i niewyciągania konsekwencji wobec strajkujących[52][53].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1987)[54]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany do 1977)[55]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[56]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)[57]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1988)[58]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1976)[59]
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1989)[60]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Federacji "Stal"” (1976)[59]
- Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1976, w gronie pierwszych trzydziestu wyróżnionych osób)[61][62]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (po raz pierwszy 1976[59], po raz drugi 2005-2010[63])
- Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz Związku Zawodowego "Metalowcy"” (1978)[64]
- Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz LOK” (1978)[65]
- Złota „odznaka za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1977)[66]
- Złoty medal „Za zasługi dla ziemi krakowskiej” (1978)[67][68]
- Medal „Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej” (1978)[69]
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla Województwa Krośnieńskiego” (1979)[70]
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego”
- Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1973)[71]
- Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1980)[72]
- Odznaka honorowa Polskiego Związku Wędkarskiego (1970)[39]
- Odznaka „Zasłużony dla budowy ośrodka” (1976, przyznany przez komitet budowy zespołu basenów w Sanoku)[73]
- Złota odznaka Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów (1985)[74]
- Honorowe Członkostwo Stowarzyszenia Miłośników Zespołu Tańca Ludowego „Sanok”[75]
Przypisy
edytuj- ↑ Kondolencje. „Nowiny”, s. 2, Nr 104 z 6 maja 1987.
- ↑ Kondolencje. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 14 (413) z 10-20 maja 1987.
- ↑ Dziękujemy Ci, dyrektorze!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 2 (258) z 10-20 stycznia 1983.
- ↑ a b c Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 272.
- ↑ Bronisław Bikowski – ponownie pierwszym sekretarzem KZ PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 1 (20) z 1-15 stycznia 1975.
- ↑ Z obrad Wojewódzkiej Konferencji Partyjnej w Krośnie. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 252 z 14 listopada 1975.
- ↑ Sanoczanie w wojewódzkich władzach partyjnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 22-23 (41-42) z 1-15 grudnia 1975.
- ↑ Egzekutywa KW PZPR. „Nowiny”, s. 3, Nr 40 z 18-19 lutego 1978.
- ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”, s. 3, Nr 40 z 18-19 lutego 1978.
- ↑ Obradowała II Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w Krośnie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 7 z 1-10 marca 1978.
- ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”, s. 3, Nr 7 z 9 stycznia 1980.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 237.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 255.
- ↑ Aleksander Żmuda – I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (165) z 20-31 grudnia 1979.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 289.
- ↑ Miejska Rada Narodowa w nowym składzie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 20 (455) z 10-20 lipca 1988.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 305.
- ↑ Leszek Kawczyński – przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 9 (210) z 20-31 marca 1981.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 954.
- ↑ Inauguracyjne sesja nowej MRN w Sanoku. Leszek Kawczyński – przewodniczącym MRN. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 21 (312) z 20-31 lipca 1984.
- ↑ Stanisław Galos. Na przykładzie Sanoka. Radni – współgospodarzami miasta. „Nowiny”, s. 3, Nr 305 z 24-26 grudnia 1984.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 306.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Powstała Tymczasowa Miejska Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 14 (248) z 1-10 października 1982.
- ↑ Inauguracyjne posiedzenie Komitetu Wykonawczego PRON. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 19 (275) z 10-20 lipca 1983.
- ↑ Wybory do rad powiatów: wyniki głosowania i wyniki wyborów. Powiat sanocki, województwo podkarpackie. Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. Okręg wyborczy nr 3. wybory2002.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-07-27].
- ↑ Wyniki głosowania na kandydata w obwodach. Kawczyński Leszek Grzegorz. wybory2006.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-08-17].
- ↑ Lista nr 16. Kandydaci do Rady Powiatu. tpsizs.sanok.biz. [dostęp 2014-08-17].
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 31-32.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: 2001, s. 68. ISBN 83-915504-0-0.
- ↑ Początki hokeja w Sanoku oraz inne ciekawostki. sokolsanok.pl, 2016-02-27. [dostęp 2014-07-14].
- ↑ Nowe władze sanockiej „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975.
- ↑ Nowe władze ZKS „Stal”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 9 (174) z 20-31 marca 1980.
- ↑ Marcin Drozd: Wspomnienia. Sanok: 2014, s. 79.
- ↑ Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985.
- ↑ Archiwalne wyniki z zawodów łyżwiarskich w Polsce. Sezon 1989/1990. sskating.com. [dostęp 2014-07-14].
- ↑ a b Na lwy by, a może... na. „Nowiny”, s. 4, Nr 210 z 1 sierpnia 1970.
- ↑ Książka o Autosanie – wydawnictwem na miarę 150-lecia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 15 (249) z 1-10 października 1982.
- ↑ Sanok – bibliografia. Przemysł, rzemiosło, technika. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2014-07-14].
- ↑ Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Sanoku. 2009. zozsanok.pl. [dostęp 2014-07-14].
- ↑ Leszek Kawczyński ('34). imsig.pl. [dostęp 2014-07-14].
- ↑ Marian Struś. Na zawsze pozostanie nasz, sanocki. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 5 (951) z 5 lutego 2010.
- ↑ Leszek Kawczyński nie żyje. isanok.pl, 2 lutego 2010. [dostęp 2014-07-14].
- ↑ Podziękowania. „Tygodnik Sanocki”, s. 11, Nr 6 (952) z 12 lutego 2010.
- ↑ Hokeiści „Stali” w centralnej Lidze Juniorów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 18 z 1-15 grudnia 1974.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Hokeiści już myślą o nowym sezonie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (411) z 20-30 kwietnia 1987.
- ↑ Uchwała Nr XIV/125/11 Rady Miasta Sanoka z dnia 20.09.2011r. w sprawie nadania nazwy ulicy w Dzielnicy Posada miasta Sanoka. bip.um.sanok.pl, 2011-0-930. [dostęp 2018-04-09].
- ↑ Wykaz nazw ulic miasta Sanoka. sanok.pl, 13 stycznia 2012. [dostęp 2014-05-10].
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 166. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Nie lękajcie się! Prawda was wyzwoli. pissanok.pl. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca 2014)].
- ↑ Halina Kościńska. „Mój” stan wojenny cz. I. „Brzozowska Gazeta Powiatowa”, s. 35, 1 (98) – styczeń 2012. Powiat brzozowski. ISSN 1642-8420.
- ↑ Obradowało plenum KM PZPR. Gdzie członek partii – tam partia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 5 (440) z 10-20 lutego 1988.
- ↑ Nasi pracownicy – kandydaci na radnych MRN. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 2 (95) z 11-20 stycznia 1978.
- ↑ Odznaczeni w dniu Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 z 1-15 sierpnia 1974.
- ↑ Marian Struś. Rada Miejska PRON w kampanii wyborczej do Sejmu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 22 (349) z 1-10 sierpnia 1985.
- ↑ W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 31 (466) z 1-10 listopada 1988.
- ↑ a b c Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Dar miasta dla harcerzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 13 (484) z 1–10 maja 1989.
- ↑ Sławomir Bałda. W dniach lipcowego święta. Pierwszy wpis do „Księga Zasłużonych dla woj. krośnieńskiego” / Wpisani do „Księgi ludzi zasłużonych dla woj. krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 165, s. 1, 3, 21-22 lipca 1977.
- ↑ Sanoczanie w „Księdze zasłużonych dla woj. krośnieńskiego”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (60), s. 1, 1-15 sierpnia 1976.
- ↑ Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005-2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 278, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ SFA – „Zasłużona dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (104) z 10-20 kwietnia 1978.
- ↑ Z obchodów 35-lecia LWP. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 30 (123) z 20-31 października 1978.
- ↑ Owocne półtora roku współpracy Kraków – Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23-24 (92-93), s. 1, 15-31 grudnia 1977.
- ↑ Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, Nr 262 z 17 listopada 1978.
- ↑ Na linii Sanok-Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978.
- ↑ Medal „Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej” dla L. Kawczyńskiego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla mieszkańców Sanoka i pracowników SFA na 30-lecie PRL. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, 2, Nr 21 (150) z 20-31 lipca 1979.
- ↑ St. Bednarz najlepszym sportowcem Stali Sanok. „Nowiny”, s. 2, Nr 23 z 24 stycznia 1973.
- ↑ Odznaki „Zasłużonego Działacz Kultury Fizycznej” dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 8 (173) z 10-20 marca 1980.
- ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. 25 lat sanockiego oddziału PZERiI. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 23 (350) z 10-20 sierpnia 1985.
- ↑ Nagrody rozdane. sanok.pl, 25 czerwca 2010. [dostęp 2014-07-14].
Bibliografia
edytuj- Nasi pracownicy – kandydaci na radnych MRN. Leszek Kawczyński. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 2 (95) z 11-20 stycznia 1978.
- Marian Struś. Na zawsze pozostanie nasz, sanocki. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 5 (951) z 5 lutego 2010.
- Leszek Kawczyński. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych b. PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-08-06].
- Protokół nr XIV/2011 z XIV zwyczajnej Sesji Rady Miasta Sanoka VI kadencji, która odbyła się w dniu 20.09.2011 r.. bip.um.sanok.pl. [dostęp 2017-08-06].
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.