Lagoa do Fogo
Lagoa do Fogo[1] – jezioro kalderowe w centralnej części wyspy São Miguel, w archipelagu Azorów, należącym do Portugalii.
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Wysokość lustra |
580 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
1,53 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
5,5 km |
| Objętość |
23 443 191 m³ |
| Hydrologia | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego  | |
Położenie na mapie Azorów  | |
 38°32′02″N 28°37′45″W/38,533889 -28,629167
| |
Zajmuje powierzchnię 1,53 km². Długość maksymalna lustra jeziora wynosi 2280 m, szerokość maksymalna 985 m. Linia brzegowa mierzy 5,5 km. Głębokość maksymalna dochodzi do 31,6 m, średnia – 13,7 m. Ma około 0,023 km³ objętości[2]. Jezioro położone jest w obszarze masywu stratowulkanicznego Água de Pau. Wypełnia wewnętrzną kalderę wulkaniczną masywu, o wymiarach 2,5 × 3 km. Powstała ona około 15 000 lat temu, w wyniku zapadnięcia się stożka wulkanicznego. Ostatnia notowana aktywność w kalderze wystąpiła 10–12 lutego 1564 i miała drugi stopień eksplozywności wulkanicznej[3][2][4].
Lustro wody leży na wysokości 580 m n.p.m., przy czym najwyższy punkt całego masywu – Pico da Barrosa, mierzy 949 m n.p.m. Zbocza wokół jeziora są przeważnie urwiste, o nachyleniu dochodzącym do około 48°. Południowe i zachodnie stoki porasta roślinność krzewiasta, północne i wschodnie lasy. Duże nachylenie zboczy sprzyja zjawisku erozji. Podczas ulewnych deszczy materiał skalny jest porywany przez spływającą gwałtownie wodę i osadzany na brzegach i dnie jeziora. Lagoa do Fogo zasilane jest głównie przez opad atmosferyczny i spływ powierzchniowy[2].
Od 1974 istnieje Reserva Natural da Lagoa do Fogo, obejmujący obszar 5,07 km². Nad jeziorem obserwowano m.in. rybitwę rzeczną i mewę atlantycką[5]. Jest jedną z atrakcji turystycznych Azorów. Zbocza są strome, ale nad lustro wody prowadzi bezpieczna ścieżka[6].
W 2012 plaża znad jeziora Lagoa do Fogo znalazła się w zestawieniu siedmiu „plaż-cudów” Portugalii[7], zwyciężając w kategorii „dzika plaża”[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Europa. Część II. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010, s. 180, seria: Nazewnictwo Geograficzne Świata. ISBN 978-83-254-0825-1.
- ↑ a b c Ana Sofia Nunes Ideias: Caracterização trófica e modelação da Lagoa do Fogo – S. Miguel, Açores. Faculdade de Ciências e Tecnologia da Universidade Nova de Lisboa, 2012. [dostęp 2018-02-03]. (port.).
- ↑ E. Venzke (red.): Global Volcanism Program. Agua de Pau (382090). [w:] Volcanoes of the World [on-line]. Smithsonian Institution, 2013. [dostęp 2018-02-03]. (ang.).
- ↑ Rosi Mauro, Paolo Papale, Luca Lupi, Marco Stoppato: Volcanoes. Firefly Books, 2003, s. 124–125. ISBN 1-55297-683-1. [dostęp 2018-02-03].
- ↑ Reserva Natural da Lagoa do Fogo. Governo dos Açores. [dostęp 2018-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-04)]. (port.).
- ↑ David Sayers, Steward Murray: Azores. Bradt Travel Guides, 2016, s. 108. ISBN 978-1-78477-023-5. [dostęp 2018-02-03].
- ↑ 7 Maravilhas – Praias de Portugal. 7maravilhas.pt. [dostęp 2018-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-04)]. (port.).
- ↑ Luís J. Santos: E as 7 Maravilhas - Praias de Portugal são.... publico.pt, 2012-09-08. [dostęp 2018-02-03]. (port.).