Krzyż Obrońców Węzła Zagórskiego

Krzyż Obrońców Węzła Zagórskiego
	; Awers
Wielkość	42 × 38 mm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krzyż Obrońców Węzła Zagórskiego – polska odznaka pamiątkowa nadawana za udział w walkach obrony infrastruktury kolejowej miasta Zagórza przed Ukraińcami od listopada 1918 podczas wojny polsko-ukraińskiej.

Krzyże były odlane w brązie, wytłaczane w parowozowni Zagórskiej. Był zawieszany na wstążce. Na rewersie był numer kolejny.

Na początku 1920 kpt. Antoni Kurka wnioskował o przygotowanie spisu uczestników obrońców kolei w Zagórzu za czas od 1 listopada do 20 grudnia 1920^[1]. Tenże oficer, pełniący stanowisko komendanta wojskowego w powiecie sanockim przyznawał Krzyż Obrońców Węzła Zagórskiego^[2]. W dniu 7 listopada 1920 odbyły się w Zagórzu uroczystości drugiej rocznicy oswobodzenia miasta, podczas których wręczano honorowe odznaki Krzyża Obrońców Węzła Zagórskiego^[3].

Odznaczeni zostali: Jan Puzdrowski^[4], Juliusz Zaleski^[5], Edward Solon^[6], a także zagórscy kolejarze^[7], w tym m.in. Filip Schneider, Zygmunt Grzebień.

Egzemplarz Krzyża Obrońców Węzła Zagórskiego został umieszczony jako dar wotywny w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu^[8].

Przypisy

↑ Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 95. ISBN 978-83-61043-09-6.
↑ Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 30. ISBN 83-901466-3-0.
↑ Druga rocznica oswobodzenia w Zagórzu. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 9, 20 listopada 1920.
↑ Ś. p. dr. Jan Puzdrowski. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 2-3, s. 35, Nr 1935.
↑ Jan Zaleski. Biografie. Juliusz Adam Zaleski (1889–1940). „Przemyskie Zapiski Historyczne”. 12-13, s. 365, 2000-2002. Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Przemyślu. ISSN 0860-0317.
↑ Informacja na wystawie w Szkole Podstawowej nr 2 w Zagórzu.
↑ Jerzy Tarnawski. Świt wolności nad Osławą i Sanem. 90. rocznica odzyskania niepodległości. „Verbum”, s. 10-11, Nr 9 (57) / 2008 z 26 października 2008. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu.
↑ Wota w zagórskim kościele. parafia-zagorz.pl. [dostęp 2014-12-14].

Zobacz też

Bibliografia

Czasy austriackie i II Rzeczpospolita. W: Zbigniew Osenkowski: Zagórz nad Osławą. Z dziejów miasta i gminy. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2006, s. 50-51. ISBN 83-922799-6-4.

[1] Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 95. ISBN 978-83-61043-09-6.

[2] Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 30. ISBN 83-901466-3-0.

[3] Druga rocznica oswobodzenia w Zagórzu. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 9, 20 listopada 1920.

[4] Ś. p. dr. Jan Puzdrowski. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 2-3, s. 35, Nr 1935.

[5] Jan Zaleski. Biografie. Juliusz Adam Zaleski (1889–1940). „Przemyskie Zapiski Historyczne”. 12-13, s. 365, 2000-2002. Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Przemyślu. ISSN 0860-0317.

[6] Informacja na wystawie w Szkole Podstawowej nr 2 w Zagórzu.

[7] Jerzy Tarnawski. Świt wolności nad Osławą i Sanem. 90. rocznica odzyskania niepodległości. „Verbum”, s. 10-11, Nr 9 (57) / 2008 z 26 października 2008. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu.

[8] Wota w zagórskim kościele. parafia-zagorz.pl. [dostęp 2014-12-14].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]