Konstanty Jamiołkowski
Konstanty Jamiołkowski (ur. 17 kwietnia 1895 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major lekarz Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Pułk Ułanów Lubelskich, |
| Stanowiska |
ordynator, komendant szpitala polowego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Rudolfa (zm. 1898) i Jadwigi z Boszów (1870–1938). Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1918 w Wojsku Polskim. Wcielony do 7 pułku ułanów, z którym odbył kampanię wojny 1920 r.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1922 był w stopniu podporucznika medyka w I kompanii zapasowej sanitarnej (starszeństwo z dniem 19 czerwca 1919 i 116 lokatą w korpusie oficerów sanitarnych)[1]. W 1923 był nadetatowym oficerem podlekarzem w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1920 i 13 lokatą w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych – podlekarzy) VIII batalionu sanitarnego przydzielonym do VIII Szpitala Okręgowego, skąd został odkomenderowany na studia[2]. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom doktora wszechnauk lekarskich otrzymał 8 listopada 1926 roku. Po ukończeniu studiów początkowo służył jako lekarz w 21 pułku piechoty, następnie przeniesiony do 1 pułku artylerii najcięższej[3]. W listopadzie 1928 został przesunięty ze stanowiska młodszego lekarza na stanowisko starszego lekarza[4]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do Departamentu Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu[5]. Późniejszy przydział to 1 Szpital Okręgowy im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, na stanowisko asystenta Oddziału Zakaźnego. W 1931 był w stopniu kapitana (starszeństwo z dniem 1 stycznia 1929 i 4 lokatą (124) w korpusie oficerów sanitarnych – lekarzy, w 1934 posiadał 109 lokatę w korpusie)[6][7]. We wrześniu 1936 roku mianowany został starszym ordynatorem Sanatorium Wojskowego w Otwocku[8]. Specjalista chorób płucnych[9]. Pisał artykuły do specjalistycznych czasopism medycznych, m.in. do „Lekarza Wojskowego”. Jeden z artykułów „Dwa przypadki wąglika” wydano jako broszurę w 1935[10].
W kampanii wrześniowej komendant 13 szpitala polowego 24 Dywizji Piechoty i komendant szpitala polowego nr 504 w Tarnopolu[8]. Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Ostatnia wiadomość od Jamiołkowskiego dotarła do krewnych 28 listopada 1939. Był wtedy jeńcem obozu kozielskiego[8]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 015/2 z 05.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 24.04.1943. Figuruje na liście AM-178-489 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0489. Przy szczątkach znaleziono legitymację oficerską, nieśmiertelnik, wizytówki, baretki odznaczeniowe, odznakę Legionów Polskich 1914–1922[11], kartę pocztową i papierośnicę[12]. Na liście AM zaznaczono stopień major lekarz (Oberstabsarzt). Na liście Technicznej PCK z 5 maja 1943 stopień to – pułkownik lekarz oraz że znaleziono przy zwłokach kartę pocztową z dnia 5 stycznia 1940, nadaną z Warszawy przez Marię Kopczyńską[13]. Nazwisko Jamiołkowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 489) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 101 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 105 z 1943. W Archiwum Robla w pakiecie 0489 znajduje się spis dokumentów i przedmiotów znalezionych przy szczątkach Jamiołkowskiego. W pakiecie 0478-02, 03 (dotyczący Franciszka Pałczyńskiego) znajduje się grawerowana papierośnica Konstantego Jamiołkowskiego. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu, nr tabliczki epitafijnej 1298[14]. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-6-8,9)[15]. W 1947 Franciszka Jamiołkowska wniosła sprawę do Sądu w Otwocku o stwierdzenie aktu zgonu Konstantego Jamiołkowskiego[16].
Życie prywatne
edytujMieszkał w Otwocku na ulicy Borowej. Żonaty z Haliną z Michalskich (1910–1956)[15], miał dwoje dzieci[9].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych[17]
- Medal Niepodległości (20 lipca 1932)[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[19][6]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[17]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej[17]
- Odznaka Honorowa „Orlęta”
- Państwowa Odznaka Sportowa[17]
- Odznaka pamiątkowa 7 Pułku Ułanów[17]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[20][6]
Upamiętnienie
edytuj- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 326.
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1120, 1169, 1206.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 716.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 374.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 213.
- ↑ a b c Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych Korpusu Sanitarnego, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1931, s. 27.
- ↑ Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych Korpusu Sanitarnego, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Departament Zdrowia, 1934, s. 30.
- ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 866.
- ↑ a b Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 221.
- ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2017-12-30].
- ↑ Prawdopodobnie chodzi o odznakę LP z datami 1914–1918.
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 178.
- ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2017-12-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
- ↑ Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], www.oil.org.pl [dostęp 2017-12-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: JERZY JAMIOŁKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Szukaj w archiwach [online], www.szukajwarchiwach.pl [dostęp 2017-12-29] (pol.).
- ↑ a b c d e f Muzeum Katyńskie – Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-12-29] (pol.).
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.