Lekarz Wojskowy
Lekarz Wojskowy – czasopismo medyczne Wojska Polskiego.
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
ul. Szaserów 128, 04-141 Warszawa |
| Wydawca | |
| Tematyka |
medycyna, nauki o zdrowiu |
| Język |
polski |
| Pierwszy numer | |
| Redaktor naczelny |
prof. dr. hab. n. med. Bolesław Kalicki (w 2021) |
| Format | |
| ISSN | |
| OCLC | |
| Strona internetowa | |
„Lekarz Wojskowy” po raz pierwszy ukazał się w styczniu 1920[1]. Pierwszym redaktorem naczelnym został płk lek. Jan Koelichen. Wydawcą pisma była Wojskowa Rada Sanitarna, a następnie Departament Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych. W czasie II wojny światowej ukazywało się w Edynburgu staraniem Towarzystwa Naukowego Lekarzy WP w Wielkiej Brytanii. W 1945, w ludowym Wojsku Polskim wznowiono wydawanie pisma.
Przed wojną Redakcja Lekarza Wojskowego mieściła się w Warszawie przy ulicy Górnośląskiej 45, a jej skład tworzyło trzech oficerów służby zdrowia:
- ppłk lek. Stanisław Konopka – redaktor
- ppor. lek. Jerzy Ejmont – sekretarz
- kpt. san. Cyprian Głowiński – kierownik administracyjny
W zależności od okresu wydawania pismo był tygodnikiem, dwutygodnikiem, miesięcznik i dwumiesięcznikiem.
Skład komitetu redakcyjnego w 1997
edytuj- przewodniczący komitetu redakcyjnego
- zastępca przewodniczącego komitetu redakcyjnego
- redaktor naczelny
- redaktor techniczny
- członkowie komitetu redakcyjnego
Przy komitecie redakcyjnym funkcjonuje rada konsultantów.
Artykuły publikowane w „Lekarzu Wojskowym” mają charakter dyskusyjny i odzwierciedlają poglądy autorów na omawiane zagadnienia.
Przypisy
edytuj- ↑ Kowalski 2001 ↓, s. 15.
Bibliografia
edytuj- Zdzisław Kowalski: Szablą i piórem. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920 na łamach polskich periodyków wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 1997. ISBN 83-7174-856-6.
- Stefan Wojtkowiak, Lancet i karabin. Dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1973, wyd. I, s. 128-129.
- Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936, s. 1689.