Wikipedia

Klasztor Franciszkanów w Miejskiej Górce

Klasztor franciszkanów w Miejskiej Górce na Goruszkach – klasztor franciszkanów, wchodzący w skład prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, na terenie archidiecezji poznańskiej, w Miejskiej Górce w województwie wielkopolskim. Przyklasztorny kościół jednonawowy pw. Świętego Krzyża z podziemną kryptą, miejscem czci zakonodawcy[2]. Klasztor znajduje się na terenie osiedla Karolinki, przy drodze do Rawicza.

Klasztor franciszkanów
Zabytek: nr rej. 521/Wlkp/A z 28 czerwca 2007
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Karolinki

Kościół

Kościół katolicki

Właściciel

Zakon Braci Mniejszych

Prowincja

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach

Gwardian

o. Grzegorz Czepiel OFM

Typ zakonu

męski

Liczba zakonników (2021[1])

7

Obiekty sakralne
Kościół

Świętego Krzyża

Fundator

Adam Olbrycht Przyjemski

Styl

barok, rokoko

Data budowy

1742

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Położenie na mapie powiatu rawickiego
Mapa konturowa powiatu rawickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Położenie na mapie gminy Miejska Górka
Mapa konturowa gminy Miejska Górka, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Ziemia51°38′42″N 16°56′32″E/51,645000 16,942222
Strona internetowa

Historia

edytuj
 
Wnętrze z ołtarzem

Został ufundowany w 1622 przez późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego Adama Przyjemskiego. Początkowo drewniany a następnie, od 1742 murowany, ulokowany jest na wzgórzu Goruszki (98 m n.p.m.), od którego czerpie swoją potoczną nazwę. Konsekracja miała miejsce w 1745. Konwent pierwotnie należał do wielkopolskiej prowincji reformatów pod wezwaniem św. Antoniego. W 1833 został objęty kasatą rządu pruskiego. Zakonnicy powrócili do niego w 1853, podejmując próbę organizacji nowej prowincji zakonnej, co faktycznie nastąpiło w 1855. W tym czasie klasztor przejściowo był siedzibą prowincjała i nowicjatu. Mimo kolejnej kasaty w 1875 cały czas pozostawał zamieszkały przez nielicznych zakonników aż do odrodzenia prowincji w 1923. W 1888 w konwencie na Goruszkach zmarł o. Pacyfik Bydłowski, były prowincjał i definitor generalny zakonu. Pochowano go w podziemiach klasztornego kościoła. W okresie międzywojennym mieściło się w nim studium prowincji. W czasie II wojny światowej był miejscem internowania okolicznego duchowieństwa i więzieniem politycznym oraz miejscem kaźni wielu ofiar niemieckiego nazizmu. Z klasztorem związany był między innymi sługa Boży o. Euzebiusz Huchracki OFM[3].

W kościele przyklasztornym zachowało się barokowe wyposażenie wnętrza z lat 1742-1745 (siedem ołtarzy, ambona z baldachimem z figurą św. Bonawentury, stalle w chórze zakonnym). W nawie głównej znajduje się rokokowe epitafium Mikołaja Swinarskiego, sędziego kapturowego wałeckiego z końca XVIII w.

Obecnie w klasztorze znajduje się nowicjat prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Kościół klasztorny jest znanym miejscem kultu św. Franciszka z Asyżu[2].

Galeria

edytuj
  •  
    Pomnik 453 Polaków zamordowanych przez niemieckich nazistów
  •  
    Grobowiec ojców i braci
  •  
    Wejście do klasztoru

Przełożeni[2]

edytuj
  • o. Pacyfik Bydłowski – gwardian (1855)
  • o. Bonawentura Cichoń – gwardian (1923-1929);
  • o. Kolumban Sobota – gwardian (1929-1931);
  • o. Grzegorz Moczygęba – gwardian (1931-1932);
  • o. Paschalis Pawełczyk – prezes (1932-1936);
  • o. Paweł Kurek – prezes (1936 -1938);
  • o. Euzebiusz Huchracki – prezes (1938-1941);
  • o. Anastazy Kaczmarek – prezes (1945-1946);
  • o. Elzeary Tatarczyk – prezes (1946-1947);
  • o. Piotr Szymczyk – prezes (1947-1948);
  • o. Paweł Kurek – prezes (1948-1956);
  • o. Marian Pietryga – prezes (1956-1959);
  • o. Daniel Michalski – prezes (1959-1962);
  • o. Marian Pietryga – gwardian (1962 -1968);
  • o. Paweł Kurek – gwardian (1968-1971);
  • o. Antoni Goehlman – gwardian (1971-1977);
  • o. Włodzimierz Szamotulski – gwardian (1977-1980);
  • o. Fidelis Obracaj – gwardian (1980 -1983);
  • o. Ewaryst Potrykus – gwardian (1983 -1986);
  • o. Roman Skowroński – gwardian (1986 -1995);
  • o. Antonin Brząkalik – gwardian (1995 -2001);
  • o. Tadeusz Goj – gwardian (2001- 2003);
  • o. Antonin Brząkalik – (2003 – 2004);
  • o. Krystian Ostrowski – gwardian (2004 – 2007);
  • o. Roman Skowroński – gwardian (2007 – 2009);
  • o. Tycjan Zgraja – gwardian (2009 – 2013).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Schematyzm Prowincji Wniebowzięcia NMP w Katowicach. Katowice: Kuria Prowincjalna, 2021, s. 16. (pol.).
  2. ↑ a b c Klasztor i kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła. [w:] Marek Trepczyk [on-line]. www.panewniki.franciszkanie.pl. [dostęp 2010-08-11].
  3. ↑ Piotr Maluśkiewicz: Zabytkowe klasztory w Wielkopolsce. Poznań: Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006, s. 170-173. ISBN 83-87816-75-2.
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Klasztor_Franciszkanów_w_Miejskiej_Górce&oldid=69276106”