Kustodia Ziemi Świętej
Kustodia Ziemi Świętej − samodzielna jednostka administracyjna Zakonu Braci Mniejszych, będąca jedną z kustodii niezależnych tego zakonu, obejmująca tereny Bliskiego Wschodu, w tym Izrael, Autonomię Palestyńską[1], Jordanię, Syrię, Liban, Rodos i Cypr[2].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1217 |
| Zasięg | |
| Kustosz |
Francesco Patton OFM |
Położenie na mapie Jerozolimy  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°46′46″N 35°13′39″E/31,779361 35,227444
| |
| Strona internetowa | |
Oficjalnym znakiem Kustodii, rozpoznawalnym na wszystkich budowlach stanowiących jej własność, jest krzyż jerozolimski. Patronem Kustodii jest św. Antoni z Padwy.
Historia
edytujMisja franciszkanów w Ziemi Świętej sięga roku 1217. Na kapitule generalnej w Asyżu, jeszcze za życia założyciela Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu, podjęto decyzję o wysłaniu zakonników na Bliski Wschód. Specyficzna rola, jaką pełni Kustodia od średniowiecza na terenie Bliskiego Wschodu, została doceniona przez Stolicę Świętą. Działalność misyjna braci została potwierdzona specjalnymi bullami „Gratias agimus” i „Nuper carissimae” 21 listopada 1342 r. przez papieża Klemensa IV[3].
Kalendarium
edytujWielowiekowa historia Kustodii jawi się jako stopniowe odzyskiwanie dla Kościoła katolickiego sanktuariów chrześcijańskich w Ziemi Świętej[4]:
- 1217 − Zakon Braci Mniejszych zostaje podzielony na prowincje, wśród nich dokumenty wymieniają Prowincję Ziemi Świętej[5].
- 1219 − św. Franciszek z Asyżu udaje się przez Palestynę do Egiptu, gdzie spotyka się z sułtanem Al-Kamilem[5].
- 1229 − minoryci zakładają klasztor w Jerozolimie w okolicach dzisiejszej V stacji Drogi Krzyżowej.
- 1323 − franciszkanie obejmują służbę w bazylice Bożego Grobu, gdzie konstytuuje się niewielka wspólnota.
- 1335 − zostaje założony klasztor w Wieczerniku na chrześcijańskim Syjonie.
- 1342 − kanoniczne potwierdzenie misji braci mniejszych w Oriencie przez papieża Klemensa IV.
- 1347 − ostateczne przejęcie opieki nad bazyliką Narodzenia Pańskiego w Betlejem[6].
- 1363 − przejęcie opieki nad Grobem Matki Bożej w Dolinie Cedronu (utożsamianej w tradycji z Doliną Jozafata) (do 1757).
- 1485 − zakupiono miejsce narodzin św. Jana Chrzciciela w En Kerem.
- 1551 − franciszkanie zostają wyrzuceni z Wieczernika, zatrzymują się u Ormian.
- 1557 − siedzibą Kustodii staje się zakupiony od Gruzinów Klasztor Najświętszego Zbawiciela w Jerozolimie.
- 1620 − franciszkanie, dzięki działalności kustosza Tommaso Obiciniego OFM, wchodzą w posiadanie ruin wokół Groty Zwiastowania w Nazarecie[7].
- 1631 − kustosz Diego Campanile zakupił ruiny sanktuarium Przemienienia Pańskiego na Taborze[8].
- 1679 − zakup terenu obecnego sanktuarium Nawiedzenia św. Elżbiety w En Kerem.
- 1889 − własnością Kustodii stają się: V stacja Drogi Krzyżowej Jerozolimie, sanktuarium Dominus Flevit na stoku Góry Oliwnej, miejsce Prymatu św. Piotra w Tabdze oraz ruiny w Magdali nad Jeziorem Genezaret.
- 1894 − Kustodia, dzięki o. Giuseppe Baldiemu OFM, weszła w posiadanie ruin starożytnego Kafarnaum[9].
- 1917 − części zakonników w związku z I wojną światową groziło uwięzienie.
- 1920 − Benedykt XV ogłosił św. Antoniego z Padwy patronem i opiekunem Kustodii Ziemi Świętej.
- 1964 − Ziemię Świętą i liczne klasztory Kustodii odwiedził papież Paweł VI podczas swej 1 podróży apostolskiej.
- 2000 − na terenie Kustodii gościł papież Jan Paweł II podczas swej 91 podróży apostolskiej[10].
- 2002 − grupa kilkunastu braci przeżyła oblężenie bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem[11].
- 2009 − w Ziemi Świętej gościł papież Benedykt XVI podczas swej 12 podróży apostolskiej.
- 2014 − klasztory Kustodii odwiedził papież Franciszek w czasie swojej podróży apostolskiej do Ziemi Świętej (24–26 maja)[12].
Działalność
edytujTerytorialnie obejmuje ziemie dzisiejszego Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Jordanii, Syrii, Libanu i Cypru. Posiada swoje przedstawicielstwa w wielu krajach na świecie (m.in. we Włoszech, Hiszpanii, USA, Argentynie, Niemczech, Polsce). Celem powstania Kustodii było otoczenie opieką w imieniu Kościoła katolickiego sanktuariów związanych z życiem i działalnością Chrystusa i Apostołów oraz duszpasterstwo lokalnych katolików[13].
Franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej prowadzą parafie i szkoły, organizują pielgrzymki, rozwijają działalność naukową dotyczącą Biblii i środowiska jej powstania. Główny przełożony tej bliskowschodniej prowincji franciszkańskiego zakonu nazywany jest Kustoszem Ziemi Świętej. Wybierany jest przez zakonników pochodzących z wielu krajów świata; Kustodia jest prowincją międzynarodową[13].
Kustodia posiada dwa centra naukowe: Studium Biblicum Franciscanum (Jerozolima) oraz Franciszkańskie Centrum Studiów o Chrześcijańskim Wschodzie (Kair). W Jerozolimie istnieje także, założone przez franciszkanów, Chrześcijańskie Centrum Informacyjne, koordynujące działalność związaną z opieką nad przybywającymi do Ziemi Świętej pielgrzymami. Kustodia posiada własną, założoną w 1847 roku drukarnię − Franciscan Printing Press. Ważniejszymi klasztorami Kustodii są konwenty: klasztor Najświętszego Zbawiciela (wł. San Salvatore) w Jerozolimie − siedziba Kustosza i Studium Theologicum Jerosolimitanum (wyższe seminarium), konwent w Betlejem, konwent przy bazylice Zwiastowania w Nazarecie, konwent przy bazylice Bożego Grobu, konwent w ogrodzie Oliwnym oraz dwa oficjalne przedstawicielstwa w Waszyngtonie (Commissariat of the Holy Land in America) i w Rzymie (Delegazione di Terra Santa)[13].
Przypisy
edytuj- ↑ John Abela OFM: Franciscans in the Holy Land. www.ofm.org. [dostęp 2011-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-15)]. (ang.).
- ↑ John Abela OFM: OFM Directiones Domorum 26.11.2009: Cyprus. www.ofm.org. [dostęp 2011-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-02)]. (ang.).
- ↑ La Custodia di Terra Santa. Jerozolima: Edizioni Custodia di Terra Santa, 1979, s. 8-15. (wł.).
- ↑ Donato Baldi OFM: W Ojczyźnie Chrystusa. Przewodnik po Ziemi Świętej. Aleksander Kowalski (tłum. i uzupełn.). Wyd. 2. Kraków-Asyż: Franciszkanie, 1993.
- ↑ a b Lázaro Iriarte OFMCap, Józef Salezy Kafel OFMCap, Andrzej Józef Zębik OFMCap, Krystyna Kuklińska OSC: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 37-41. ISBN 83-910410-0-X.
- ↑ Eugene Hoade: Guide to the Holy Land. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 1984, s. 394. (ang.).
- ↑ Eugenio Alliata, Enrique Bermejo, Giovanni Claudio Bottini, Lino Cignelli, Abraham Sobkowski: Sulle orme di Gesù. Guida ai santuari di Terra Santa. Milano: Edizioni Terra Santa, 2011, s. 8. ISBN 978-88-6240-120-3. (wł.).
- ↑ John Abela OFM, Eugenio Alliata OFM, Enrique Bermejo OFM, Marina Mordin: Atto di donazione del monte Tabor alla Custodia di Terra Santa. www.christusrex.net, 2005-07-01. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ Stanislao Loffreda OFM: Cafarnao V. Documentazione fotografica degli scavi (1968-2003). Jerusalem: Franciscan Printing Press, 2005, s. 11. ISBN 965-516-069-6. (wł.).
- ↑ Antoni Jackowski: Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II. Kraków: WAM, 2006, s. 336-338. ISBN 83-7318-613-1.
- ↑ Koniec oblężenia w Betlejem. www.bbc.co.uk, 2002-05-10. [dostęp 2011-12-08].
- ↑ Papież w Ziemi Świętej. ekai.pl, 2014-05-27. [dostęp 2014-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-12)]. (pol.).
- ↑ a b c Franciszkańska obecność w Ziemi Świętej. Jerozolima: Franciscan Printing Press, 2011, s. 18-33.
Bibliografia
edytuj- Paolo Pieraccini: Cattolici di Terra Santa (1333-2000). Firenze: Pagnini e Martinelli Editori, 2003. ISBN 88-8251-162-6. (wł.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona Kustodii Ziemi Świętej (ang. • wł. • fr. • niem. • port. • hiszp. • hebr. • arab.)
- Oficjalne przedstawicielstwo Kustodii Ziemi Świętej w Polsce (pol.)