Keks

Keks – ciasto biszkoptowe lub babka piaskowa z bakaliami, pieczona w prostokątnej formie^[1]^[2].

Keksy pieczono już w starożytnym Rzymie, w zachowanych przepisach jako składniki wymieniane są owoce granatowca, orzeszki piniowe i rodzynki, pieczone w cieście jęczmiennym. W średniowieczu dodawano także miód, przyprawy oraz owoce.

Czasami jest używane zamiennie określenie cwibak^[3], które pochodzi od niem. zwieback – zwei dwa, zwie dwu i backen piec. Dawniej wypieczone ciasto przekładano warstwowo bakaliami i następnie powtórnie pieczono. Obecnie w książkach kucharskich cwibak jest utożsamiany z keksem.

Zwieback to po niemiecku suchar, czyli słodkie pieczywo pokrojone na kromki i po upieczeniu dodatkowo opiekane^[4].

W „Kucharce litewskiej”^[5] cwejbaczki niemieckie to sucharki. Podłużne bułeczki po upieczeniu kroi się na plastry i suszy.

Przypisy

↑ keks, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2007-12-24] .
↑ „Keks angielski”.
↑ cwibak. sjp.pwn.pl.
↑ Zob. wyszukiwarka Google, hasło zwieback
↑ Wincentyna A. LW.A.L. Zawadzka Wincentyna A. LW.A.L., Kucharka litewska, WacławW. Odyniec (oprac.), Olsztyn: „Pojezierze”, 1987, ISBN 83-7002-253-7, OCLC 750976855 .

[1] keks, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2007-12-24] .

[2] „Keks angielski”.

[3] wibak. sjp.pwn.pl.

[4] Zob. wyszukiwarka Google, hasło zwieback

[5] Wincentyna A. LW.A.L. Zawadzka Wincentyna A. LW.A.L., Kucharka litewska, WacławW. Odyniec (oprac.), Olsztyn: „Pojezierze”, 1987, ISBN 83-7002-253-7, OCLC 750976855 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]