Jan Socha
Jan Socha (ur. 21 listopada 1926 w Sokolnikach, zm. 30 sierpnia 2017[1] w Warszawie) – doktor, generał brygady WP.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1926 |
|---|---|
| Data śmierci |
30 sierpnia 2017 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1990 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
z-ca d-cy WOW |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          
| |
Życiorys
edytujSyn Michała i Agnieszki. Do 1939 skończył 6 klas szkoły podstawowej w Sokolnikach, a w latach 1939–1941 we Lwowie 7 i 8 klasę sowieckiej „dziesięciolatki”. Podczas okupacji w latach 1941-1944 był pomocnikiem murarskimw firmach budowlanych. 12 sierpnia 1944 wstąpił we Lwowie ochotniczo do ludowego WP. Żołnierz 33 Pułku Piechoty 7 Dywizji Piechoty 2 Armii WP. Przeszedł szlak bojowy tego pułku jako dowódca drużyny w plutonie zwiadu konnego. Brał udział w forsowaniu Nysy Łużyckiej i walkach pod Budziszynem oraz na terenie Czech - posiada honorowe obywatelstwo miasta Stetti.
Od września 1945 był żołnierzem Wojsk Ochrony Pogranicza (50 Odcinka WOP w Żybocinie (obecnie Stronie Śląskie)). Od sierpnia 1946 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 w Krakowie, od 1947 we Wrocławiu. W 1948 został podporucznikiem i zastępcą dowódcy kompanii szkolnej ds. polityczno-wychowawczych. Potem był wykładowcą, starszym wykładowcą i kierownikiem Cyklu Nauk Społecznych w tej szkole. W latach 1954–1957 studiował w Wyższym Wojskowym Instytucie Pedagogicznym ZSRR w Leningradzie, później służył w Zarządzie Politycznym Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, gdzie był lektorem, szefem Oddziału Propagandy i zastępcą szefa Zarządu. W latach 1957–1970 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego, na którym w 1961 został magistrem, a w 1970 doktorem. W latach 1969–1973 był szefem Zarządu Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP w Warszawie, potem zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych - szefem Zarządu Politycznego WOW. Jesienią 1974 mianowany przez Radę Państwa PRL generałem brygady. Nominację otrzymał z rąk przewodniczącego Rady Państwa prof. Henryka Jabłońskiego. W latach 1987–1990 był attaché wojskowym przy Ambasadzie PRL w Pradze. Po powrocie zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie[2]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera D29-1-9)[3].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (1945)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1987)[4]
- Odznaka „Zasłużony Działacz SZMW”
- Medal 100 lat ruchu robotniczego w Polsce (1982)[5]
- Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1977)[6]
- Odznaka „Za zasługi dla województwa tarnobrzeskiego” (1986)[7]
- Honorowe Obywatelstwo miasta Stetti (Czechosłowacja) (1988)
- Medal za Chrabrost (Czechosłowacja)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (ZSRR)
Przypisy
edytuj- ↑ Nekrolog Jana Sochy. klubgeneralow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-08)].
- ↑ Kosk 2001 ↓, s. 175.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ W uznaniu zasług /w/ Życie Partii, nr 3, 10 lutego 1988, s. 20
- ↑ Żołnierz Wolności, 16 grudnia 1982, str. 1
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27 lutego 1978, s. 4.
- ↑ Dziennik Urzędowy Województwa Tarnobrzeskiego, nr 5, 2 lipca 1986, s. 13.
Bibliografia
edytuj- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III:M-S, Toruń 2010, s. 473-474;
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. Tom II: M-Ż. Suplement. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0..