Józef Weyssenhoff (publicysta)
Józef Weyssenhoff herbu Łabędź (ur. 19 listopada 1760 w Andżelmujży, zm. 30 grudnia 1798 w Pizie[1]) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, publicysta, prawnik, poseł inflancki, poseł z Inflant na Sejm Czteroletni w 1788 roku[2], kapitan wojsk litewskich, wolnomularz[3].
.jpg)
| |
 Łabędź | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Jeden z reprezentantów (obok Teodora Ostrowskiego, Sebastiana Czochrona, Józefa Szymanowskiego i Tomasza Kuźmirskiego) myśli humanitarnej w polskim prawie epoki stanisławowskiej.
We wrześniu 1789 roku wszedł w skład Deputacji do Formy Rządu, powołanej przez Sejm Czteroletni dla określenia ustroju Rzeczypospolitej[4].
Działacz Stronnictwa Patriotycznego. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[5]. Współzałożyciel Zgromadzenia Przyjaciół Ustawy Rządowej 3 maja (Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucyi Rządowej). W latach 1791–1792 współredaktor "Gazety Narodowej i Obcej". Występuje jako sygnatariusz Konfederacji Generalnej Sejmu Wielkiego i Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów.
Po wojnie polsko-rosyjskiej 1792 r. wyemigrował do Saksonii. Uczestnik sprzysiężenia powstańczego 1793-94.
Przypisy
edytuj- ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 334.
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 240.
- ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 107-108.
- ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 11.